Recenzje czytelników klubów DKK

„Pół prawdy, to całe kłamstwo”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: środa, 10, grudzień 2014 13:09

Ewa Pawlak

3 grudnia, na ostatnim w tym roku spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej omawialiśmy "Ziarno prawdy" Zygmunta Miłoszewskiego.

Prokurator Teodor Szacki po zawirowaniach życiowych przenosi się ze stolicy do Sandomierza, gdzie wszyscy się znają, przyjaźnią i panują tu zupełnie inne zasady niż w Warszawie. Jako obcy, mający inne spojrzenie na mieszkańców miasta i jego historię, w której miały miejsca pogromy na miejscowych żydach, otrzymuje do rozwiązania sprawę morderstwa żony przewodniczącego rady miasta Elżbiety Budnik, w której wiele po szlaków sugeruje, że zbrodni dokonał szalony żyd.

Kryminał wywarł duże wrażenie na uczestnikach spotkania, wywołał burzliwą dyskusję i dużo emocji. Podobał się świetnie skonstruowany wątek kryminalny i wplecione w niego wątki historyczne i miłosne. Charakterystyczne, przekonujące postaci, oraz ciekawie opisany Sandomierz. Znający miasto klubowicze, chętnie wracali wspomnieniami, pozostałych autor zachęcił do odwiedzenia kiedyś Sandomierza, kojarzącego się większości z ojcem Mateuszem. Autor potrafi żartować i trzymać czytelnika w napięciu, podobały się dyskusje o polityce, świetnie wplecione i wiele mówiące. Zaskoczyło zakończenie książki.

W spotkaniu wzięło udział jedenaście osób, na kolejne 19 stycznia 2015 r. zaplanowana została powieść Simona Becketa „Zapisane w kościach”.

                Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi

uczestników DKK F4 MBP w Pabianicach

Sachi

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: wtorek, 28, październik 2014 11:04

Ewa Pawlak

 W środę 15 października 2014 roku na kolejnym w tym roku spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki omawialiśmy powieść Lesley Downer „Ostania konkubina”. W spotkaniu wzięło udział sześć osób.

„Ostatnia konkubina” to opowieść o romantycznej miłości wpleciona w burzliwe przemiany w Japonii w drugiej połowie XIX wieku. Losy głównej bohaterki śledzimy na tle wewnętrznej walki o władzę i wojny domowej między Południem i Północą Japonii.

Proza Downer wywołała ciekawą dyskusję na temat odległej, nieznanej, orientalnej kultury kraju wiśni. Klubowicze starali się zrozumieć mentalność tamtego społeczeństwa, postawę i podejście do życia bohaterów powieści. Podobały się wyraziście nakreślone postacie, szczegółowe opisy krajobrazów i wiernie oddany klimat tamtych czasów, który pozwala poznać historię i kulturę Japonii. Choć pełna przygód i zaskakujących zwrotów akcji, powieść nie jest lekką w czytaniu.

 Na kolejnym spotkaniu 3 grudnia 2014 r. tematem dyskusji będzie książka Zygmunta Miłoszewskiego „Ziarno prawdy”.

                                                                                                       Ewa Pawlak

                                                                               relacja powstała na podstawie wypowiedzi

                                                                                 uczestników DKK F4 MBP w Pabianicach

„Nielegalne związki”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: wtorek, 30, wrzesień 2014 09:12

Ewa Pawlak

15 września 2014 roku w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się pierwsze po wakacyjnej przerwie spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym omówiona została powieść Grażyny Plebanek „Nielegalne związki”. W dyskusji wzięło udział osiem osób. Jonatan jest autorem bajek dla dzieci, Megi, po zdanych egzaminach dostaje pracę jako rzecznik w Komisji Europejskiej. Przenoszą się wraz z dziećmi, Antoniną i Tomaszkiem do Brukseli. Tam Jonatan poznaje swoją kochankę. Andrea stawia na karierę, nie chce męża, zobowiązań i odpowiedzialności. Należy do kobiet, które uważają, że nie trzeba kopać studni by napić się wody. Spotyka się z mężczyzną jak długo chce, lub jak długo jej się to opłaca.

Powieść wywołała bardzo ciekawą dyskusję i dużo emocji. Większości, nie przypadła do gustu -została określona jako zbyt wulgarna. Plebanek podzielił opinie klubowiczów, padły zdania, że książka ocieka tylko seksem i nic tak naprawdę nie wnosi. Słowo intymność w tym utworze nie istnieje, a autorka przekroczyła granice dobrego smaku. Seks wiąże się z miłością i wiernością, tam nie było miłości, tylko opętanie. „Chce być w moim łóżku, nie chce być w moim życiu” - zauważa jedna z klubowiczów. Miało się wrażenie, że książkę napisał mężczyzna. Padły również zdania, że książka porusza wiele problemów ludzkiej psychiki, a erotyczne sceny w niej to tylko dodatek, nie o nie chodzi w tej książce, są tam po to, by pokazać, jak człowiek może być w konflikcie z samym sobą. Mimo kontrowersyjnej formy, utwór ma jasny przekaz, o związek trzeba walczyć, pielęgnować jak ogród, trzeba być odpowiedzialnym za rodzinę, za jej poczucie bezpieczeństwa. Oni nie walczyli o swoje małżeństwo. Jonatan w dzieciństwie nie miał wzorców, jego matka rozwiodła się z ojcem.

Spotykać się z żonatym wydawało by się, wygodna pozycja, nie ma wspólnych rachunków, odpowiedzialności za dzieci i prasowania koszul. Nie ma kłótni, cały czas jest miesiąc miodowy. Czasami on zostawia żonę i dzieci, idzie do kochanki. Potem nie ma już ani żony, ani dzieci, ani kochanki.

Na kolejne spotkanie, które odbędzie się 15 października 2014 roku o godzinie 17.00, zaplanowana została powieść Lesley Downer „Ostatnia konkubina”.

                                                                                                          Ewa Pawlak

                                                                                           relacja powstała na podstawie

                                                                                   wypowiedzi uczestników DKK F2 MBP

                                                                                    w Pabianicach

„Orzeł bielszy niż gołębica”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: środa, 02, lipiec 2014 14:26

Ewa Pawlak

- Złamaliście Moskalom kark!

23 czerwca 2014 roku w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym omówiona została powieść Konrada T. Lewandowskiego pt „Orzeł bielszy niż gołębica”. W dyskusji wzięło udział sześć osób.

„Orzeł bielszy niż gołębica” to pięknie wydana książka z serii „Zwrotnice czasu”, opowiada alternatywną historię powstania styczniowego, w której Polacy dzięki niezwykłemu wynalazkowi Ignacego Łukasiewicza pokonują Rosjan i odzyskują niepodległości. Nie wiadomo jednak jak potoczą siędalsze losy powstańców, pojazdy które zmieniły losy powstania mają też już zaborcy. Powieść utrzymana jest w klimatach steampunkowych. Autor wprowadza na scenę znane postacie historyczne Emilię Plater i Romualda Traugutta, naukowców, Jamesa Maxwella, Karola Olszewskiego i Zygmunta Wróblewskiego. Intrygującą postacią w książce jest Daniel Tesla brat Nikoli. Nikola, wizjoner i genialny wynalazca twierdził, że jego zmarły tragicznie w młodym wieku brat, był od niego zdolniejszy, był „intelektualnym gigantem”.

„Orzeł bielszy niż gołębica” nie jest pierwszą powieścią Lewandowskiego, po którą sięgnęły uczestniczki spotkania. Książka okazała się trudną prozą i nie każda z klubowiczek potrafiła się w niej odnaleźć. Jednogłośnie stwierdzono, że książka była ciężka do czytania i przebrnięcie przez techniczne opisy nastręczało wiele problemów. „Trudno wyobrażać sobie twardochody i lekkochody nawet oglądając ich szkice, gdy jest się laikiem technicznym. Pominąć wszystkie te techniczne rzeczy, mogłaby być lżejsza w czytaniu. Czytelna dla pasjonatów tego typu książek. Banalne są relacje Edwarda z kobietami, jak również romans z Jadwigą.Nie mogłam wyjść ze zdumienia, że to ten sam autor, książka uprzedziła mnie do autora, którego tak lubiłam”.

Na kolejnym spotkaniu 15 września 2014 r., omawiać będziemy książkę Grażyny Plebanek „ Nielegalne związki".

                                                                                                                                                   Ewa Pawlak
                                                                                                                           Relacja powstała na podstawie wypowiedzi                                                                                                                           uczestników DKK  F2 MBP  w Pabianicach

„Firmin”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: środa, 28, maj 2014 11:44

Ewa Pawlak

I tak właśnie zaczęło się moje życie... .

19 maja 2014 r., na piątym w tym roku spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki w Filii nr 2

Miejskiej Biblioteki Publicznej, omawialiśmy książkę Sama Savage „Firmin”.

W spotkaniu wzięło udział osiem osób.

Powieść wywołała ciekawą dyskusję, choć nie wszystkich zauroczyła.„Firmin” to historia szczura, ale tak naprawdę opowiada o ludziach. O trudach ludzkiego życia, z chwilami radosnymi i smutnymi, o samotności i poczuciu zagubienia. Bohater wzbudza ogromną sympatię, jego opowieść wzrusza i bawi. To mądra książka o życiu, o miłości do książek, o potędze wyobraźni, dzięki której sami stwarzamy swój świat i znajdujemy sens życia. Napisana jest prostym pięknym językiem,wzbogacają ją wplecione świetne odnośniki do literatury i muzyki. Podobał się klubowiczom wspaniały opis księgarni, niepowtarzalny jej klimat i urok, - „...ma się wrażenie bycia wśród regałów pełnych książek, czuje się ich zapach”.

„Książkę bez dialogu czyta się trudno,opowieść o Firminie czytało się lekko, poruszone zagadnienia filozoficzne, dały powód do refleksji.

Na kolejnym spotkaniu, 23 czerwca 2014 r., omawiać będziemy książkę Konrada T.

Lewandowskiego „Orzeł bielszy niż gołębica”.

                                                                                                         Ewa Pawlak

                                                                                               relacja powstała na podstawie

                                                                                          wypowiedzi uczestników DKK F2 MBP

                                                                                                         w Pabianicach

„Reisefieber”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: wtorek, 22, kwiecień 2014 09:58

Ewa Pawlak

Cmentarze pełne są ludzi niezastąpionych

14 kwietnia 2014 r., na kolejnym w tym roku spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej, omawialiśmy powieść Mikołaja Łozińskiego „Reisefieber”.W spotkaniu wzięły udział tylko trzy osoby, ulewny deszcz i przygotowania do Świąt Wielkanocnych zatrzymały w domu większość klubowiczów.

„Reisefieber”debiutancka powieść dwudziestopięcioletniego Mikołaja Łozińskiego,to historia Daniela Reisa i jego matki, z którą nie utrzymywał kontaktu przez wiele lat.Wiadomość o jej śmierci skłania go do podróży, z Nowego Jorku leci do Paryża załatwić pośmiertne sprawy. Rozmawia z ludźmi którzy znali Astrid i wspomina dzieciństwo.To rozpamiętywanie, nie jest dla samego rozpamiętywania, doprowadza do wędrówki w głąb siebie i odkrycia prawdy o matce i o sobie. Bohater sam dla siebie jest nieczytelny, szuka motywacji. Towarzyszy mu niepokój

i zdenerwowanie, uświadamia sobie, że wszystko co człowiek otrzymuje w dzieciństwie, wszystkie zdarzenia rzutują na jego przyszłość.Inaczej się kocha dziecko na które się czeka,on był dzieckiem, które się przytrafiło. Incydent na plaży pokazuje, że Astrid nie identyfikowała się jako matka, a bardziej jako kobieta. Jako samotna matka dobrze sobie radzi, umie sobie być żeglarzem

i okrętem, i świetnie dryfuje przez życie. Zostawia mu pożegnalny list, nie ma potrzeby spotkania z synem.Wie, że nic zmienić już nie może, życia nie może posprzątać, tylko otoczenie.

Życie się cały czas toczy, wszystko trwa, a my pojawiamy się tylko na chwilę. „Cmentarze pełne są ludzi niezastąpionych”.

Padło też zdanie, że trudno czytać o ludziach z takimi problemami.

Książka napisana pięknym językiem, komunikatywna, przykuwająca, nie można się od niej oderwać. Urzekająca, mądra i piękna. „Byłem, gdzie jesteście. Będziecie, gdzie jestem”.

Na kolejnym spotkaniu, 19 maja 2014 r., omawiać będziemy książkę Sama Savage „Firmin”.

                                                                                                                 Ewa Pawlak

                                                                                                    relacja powstała na podstawie

                                                                                                wypowiedzi uczestników DKK F2 MBP

                                                                                                        w Pabianicach

„Drzwi do piekła”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: poniedziałek, 14, kwiecień 2014 13:54

Ewa Pawlak

Piekłem jest, znaleźć się poza nawiasem.

24 marca w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się trzecie w tym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym omawialiśmy powieść Marii Nurowskiej „Drzwi do piekła”. W dyskusji wzięło udział jedenaście osób.

„Drzwi do piekła” to opowieść o młodej pisarce, która za zabójstwo męża skazana zostaje na dwanaście lat więzienia. Śledząc przebieg zdarzeń w więzieniu dla kobiet, w którym odbywa karę,

równolegle poznajemy historię jej życia, jej myśli i emocje, które sprawiły, że zabiła.

Dzieciństwo miało ogromny wpływ na jej stosunek do męża. Wychowywała ją babcia i pop,

nie miała wzorców, a to rzutuje na całe życie. Z Edwardem nie umiała stworzyć normalnego

związku, to była miłość – gra. Jej ambicje zawodowe i sposób w jaki mąż wypowiadał się o jej

twórczości, też były powodem tej zbrodni. Klubowicze nie dopatrzyli się wielu pozytywów

w Edwardzie, ocenili go na nie, choć akcja książki pokazuje, że stać go na normalne uczucie,

- pokochał Alicję.

Dziś pobyt w więzieniu, jak na polskie warunki nie jest taki straszny, nie zmieniły się tylko więzienne układy, tam pozycję trzeba sobie wywalczyć, wygrywa silniejszy. Piekłem jest, znaleźć się poza nawiasem. Okrucieństwo odizolowania człowieka, emocje i poczucie bezsilności.

Daria od pierwszego dnia musi radzić sobie z innymi współwięźniarkami, ma lepszą pozycję

ze względu na to, że jest pisarką. Jest otwarta na ludzkie potrzeby i umie słuchać. Słucha aktywnie i reaguje. Negatywną postacią jest Agata, ale i ona pod wpływem Darii próbuje być lepszym

człowiekiem. Daria wiele zawdzięcza wychowawczyni, Iza pomogła jej odnaleźć się w tym

złym miejscu, wypracować szacunek i poradzić sobie z samą sobą.

Uczestnicy spotkania stwierdzili, że więźniowie powinni pracować na swoje utrzymanie i na rzecz osoby pokrzywdzonej. Skazany powinien pokryć szkodę, którą wyrządził.

Nurowska w tej książce jest zupełnie inna niż w poprzednich, ale jak poprzednie książki, świetnie

się ją czyta.

Kolejne spotkanie DKK odbędzie się w poniedziałek 14 kwietnia 2014 r.

Omówimy na nim książkę Mikołaja Łozińskiego „Reisefieber”.

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi

uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

„Gra" Dorothy Parker

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: czwartek, 13, marzec 2014 14:32

Ewa Pawlak

Życie to gra

17 lutego 2014 r w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym została omówiona książka Dorothy Parker „Gra”.

W dyskusji wzięło udział osiem osób.

„Gra” to zbiór opowiadań, w których autorka z ironią pokazuje życie w Ameryce na przełomie lat

dwudziestych i trzydziestych, czasy prohibicji i alkohol popijany alkoholem w ukrytych lokalach.

Autorka kieruje się stylem Pin – up (przypnij, powieś) wywodzącego się z lat czterdziestych,

kiedy to mężczyźni przyczepiali na ścianach plakaty z pięknymi, uśmiechniętymi dziewczynami

w rozkloszowanych sukienkach lub skąpej bieliźnie.

Kunszt pisarski Parker jest super, realistycznie oddaje ducha tamtej epoki, pierwsze wyemancypowane kobiety, dążące do wolności, ale jeszcze zniewolone.

Książka to dobre studium psychologiczne kobiet i mężczyzn, którzy są tu zawistni, wyrachowani,

często samotni i głupi. Kobiety pokazane są jako głupie i infantylne, mentalnie uzależnione od

męskiej akceptacji. Do czytelnika należy ocena czy tacy byli naprawdę.

Być może kobiety dostosowały się do czasów, w których było zapotrzebowanie na alfa samców

i słodkie idiotki, i była to metoda na przetrwanie.

To monotonna książka, choć wiele się w niej dzieje. Opowiadania są smutne i przygnębiające, nie czyta się ich lekko. Podobała się klubowiczom bystrość dialogów, ale stwierdzili, że trzeba mieć

nastrój na tego typu lekturę, gorzką i przygnębiającą.

Każde opowiadanie można różnie interpretować, wszystko w książce jest aktualne do naszych czasów – życie to gra.

Kolejne spotkanie DKK odbędzie się w poniedziałek 24 marca 2014 r.

Omówimy na nim książkę Marii Nurowskiej „Drzwi do piekła”

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi

uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

„Wszystkie języki świata”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: poniedziałek, 10, luty 2014 17:36

Ewa Pawlak

20 stycznia 2014 r. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się pierwsze w nowym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym została omówiona książka Zbigniewa Mentzla „Wszystkie języki świata”. W dyskusji wzięło udział 6 osób. „Wszystkie języki świata” to historia jednego dnia, w którym bohater ma pomóc swojemu przechodzącemu na emeryturę ojcu dotrzeć do pracy na pożegnalną uroczystość. Przygotowania przywołują wspomnienia z dzieciństwa - matkę, która zawiedziona brakiem ambicji u męża pragnęła, by choć syn zrobił karierę. Mężczyzna wspomina różne zdarzenia ze swojego życia, wczasy z ojcem, bezowocne korepetycje z języków obcych. Jest też kilka wątków humorystycznych, np. „żywe obrazy” w wykonaniu bohatera na przyjęciu z okazji brylantowych godów dziadków, wiersz recytowany przez matkę w języku francuskim pod drzwiami znienawidzonej Wandy Olczak.

Powieść wywołała ciekawą dyskusję, choć nie wszystkim się podobała. Klubowiczów poruszył ostatni telefon matki do syna, kiedy milczała, bo nie chciała mówić do automatycznej sekretarki i jej ostatnie słowa „Nie mogę mówić po sygnale...Teraz Ty!”.

Konrad nie ma wokół siebie innych ludzi, tylko rodziców. Jest niespełniony i trudno nawiązuje kontakt. Ani on, ani jego rodzice tak naprawdę nigdy się nie otworzyli, każdy żył z jakimś swoim sekretem. Bohater opisuje to co jest obok niego, nie to co w nim. Opowiedzenie o sobie było dla niego tak samo niemożliwe jak opanowanie języków obcych. Życie nie jest proste, na budowie jest tylko góra - dół, dla osób myślących, którzy chcą siebie określić czasami brakuje języka. Autor prowokuje do myślenia, nie daje gotowych odpowiedzi. Powieść każdy może dowolnie interpretować, jest to książka o niczym i o całym życiu. Niektórych mocno zadziwiło, jak można w jeden dzień opowiedzieć o całym życiu ze szczegółami, z rozbiciem na minuty.

Kolejne spotkanie DKK odbędzie się w poniedziałek 17 lutego 2014 roku.

Omówimy na nim książkę Dorothy Parker „Gra”.

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi

uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

"Prowadź swój pług przez kości umarłych"

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: poniedziałek, 30, grudzień 2013 16:41

Ewa Pawlak

- Miałam kiedyś dwie suki...

Na listopadowym spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki omawialiśmy powieść Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”.

 Główną bohaterkę książki, Janinę Duszejko, poznajemy, gdy z Matogą odkrywa zwłoki kłusownika Wielkiej Stopy i w jego mieszkaniu znajduje zdjęcie z polowania miejscowych notabli.Duszejko wielką miłością darzy zwierzęta i całym sercem oddana jest walce o ich dobre traktowanie. Przemierza leśne dukty, usuwając założone wnyki, donosi na kłusowników i głośno mówi, co myśli o polowaniach.To dziwna kobieta zafascynowana astrologią i horoskopami, nie nazywa ludzi ich prawdziwymi imionami tylko sama im je wymyśla: Wielka Stopa, Dobra Nowina, Matoga.Mieszka samotnie, miejscowi uważają ją za niegroźną wariatkę i tylko kilkoro przyjaciół podziela jej piękną filozofię miłości i szacunku. Śmierć Wielkiej Stopy zapoczątkowuje serię morderstw, na temat których Duszejko ma swoją teorię.

 Książka napisana jest ciekawym językiem i wciąga od pierwszej strony, bardzo dobrze się ją czyta. Uczestnicy spotkania określili ją jako ekologiczno-kryminalną. Podobały się wplecione cytaty z Blake'a i świetne motta rozpoczynające każdy rozdział.Kwestia zwierząt poruszyła ich w książce najbardziej, bo choć w naszym kraju na temat praw zwierząt mówi się wiele, to cały czas robi się zbyt mało. Oczywiście trudno zrozumieć postępowanie bohaterki, która z zimną krwią uśmiercała. Zepchnęła winę na zwierzęta, ponieważ chciała pokazać, że zabijanie nie jest bezkarne i zwierzęta też potrafią się zemścić.

 W spotkaniu wzięło udział dwanaście osób.Na kolejnym spotkaniu, 20 stycznia 2014 r., omawiać będziemy książkę Zbigniewa Mentzla „Wszystkie języki świata”.

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie

wypowiedzi uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

„Comédia infantil”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: wtorek, 03, grudzień 2013 12:07

Ewa Pawlak

Mieć dowód tożsamości

28 października br., na ósmym w tym roku spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej, omawialiśmy powieść Henninga Mankella „Comédia infantil”. W dyskusji wzięło udział dziesięć osób.

Historia dzieje się w Mozambiku, w mieście Maputo, gdzie na scenie teatru sąsiadującego z piekarnią piekarz Jose Antonio Maria Vaz, po usłyszeniu strzałów, znajduje rannego dziesięcioletniego chłopca. Przez dziewięć kolejnych dni na dachu piekarni wysłuchuje dramatycznej historii dziecka. Nelio wraz z innymi dziećmi żyje na ulicy, a każdy kolejny dzień jest walką o przetrwanie. Tragiczne przeżycia w ogarniętym wojną kraju sprawiły, że dzieci musiały szybko dorosnąć. Ich największym marzeniem jest dach nad głową i dowód tożsamości. Życie w grupie tworzy im namiastkę rodziny, bo każdy chce do kogoś należeć i mieć poczucie bezpieczeństwa.

Książka Mankella wywołała bardzo ciekawą dyskusję dotyczącą kwestii ludzkiego życia. W „Comédia infantil” widzimy obraz nędzy, brudu, okrucieństwa i obojętność na okrutny los dzieci. ”Ludzie nie budują już domów, lecz kryjówki” - klubowicze przytaczają słowa Nelia. Schowani za murem udają, że nie widzą nędzy i tragedii innych. Los tego chłopca i jego towarzyszy jest konsekwencją bytności białych kolonistów.

Jak zgodnie stwierdzono, utwór skłania do refleksji i ma wymiar uniwersalny, dramat wojny zawsze wywołuje wielkie emocje. O tragicznych zdarzeniach Mankell pisze ładnym, ciepłym językiem, książkę czyta się jak baśń.

Na kolejnym spotkaniu, 25 listopada 2013 r., omawiać będziemy książkę Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”.

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie

wypowiedzi uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

"Kobiety z Czerwonych Bagien"

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: piątek, 18, październik 2013 16:38

Ewa Pawlak

To te wiedźmy z Czerwonych Bagien!

25 września br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się siódme w tym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym została omówiona powieść Grażyny Jeromin-Gałuszki „Kobiety z Czerwonych Bagien”.

W dyskusji wzięło udział dziewięć osób.

 "Rób, co ci serce dyktuje, najwyżej później będziesz żałować” - mówiły.

Niezwykłe dzieje czterech pokoleń kobiet zamieszkujących Czerwone Bagna poznajemy ze wspomnień Kornelii, które niczym dziedzictwo przekazane zostały jej w snutych przez Rozę opowieściach.

 Czekając na swe setne urodziny, prababka Rozalia siedzi na werandzie przed domem. Towarzyszy jej prawnuczka Kornelia, która przyjechała do Czerwonych Bagien leczyć połamane nogi i złamane serce. Historia Czerwonych Bagien sięga narodzin Rozy, ma sto lat. Zdarzyły się wielkie nieszczęśliwe miłości, była radość i smutek, wojny z sąsiadami i walka o przetrwanie. Mężczyźni w Czerwonych Bagnach pojawiają się tylko na chwilę i pokazani są przez autorkę w bardzo słabym świetle. „Fajtłapy zależne od kobiety” - zauważa klubowiczka.

 Książka wywołała ciekawą dyskusję i dużo emocji. Jedni uznali ją za mądrą i piękną historię, pozostali za, owszem, dobrą, ale tylko czytadło. Zgodnie stwierdzono, że powieść czyta się lekko, ma niepowtarzalny urok, jest w niej ciepło domowego ogniska, bliskość i poczucie wspólnoty. Podobał się język i prostota opowieści, wielopokoleniowość, wspaniały klimat i dowcip między wierszami. Sympatią klubowicze obdarzyli postać Rozy, kobiety nie poddającej się przeciwnościom losu i twardo stąpającej po ziemi.

 Na kolejnym spotkaniu, 28 października 2013 r., omawiać będziemy książkę Henninga Mankella „Comédia infantil”.

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie

wypowiedzi uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

„Trucicielka i inne opowiadania”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: piątek, 30, sierpień 2013 13:32

Ewa Pawlak

Zastanów się zatrzymaj, ja Ci podpowiem...

26 czerwca br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej na szóstym w tym roku spotkaniu

Dyskusyjnego Klubu Książki, omawialiśmy książkę Erica- Emmanuela Schmitta

„Trucicielka i inne opowiadania”. Zbiór zawiera cztery opowiadania, są to poruszające

historie o ludzkich postawach i obsesjach.W każdym występuje postać Świętej Rity z Casii,

patronki tych, którzy stracili nadzieję.

Tytułowa „Trucicielka”to starsza kobieta, która uniknęła kary za zamordowanie swoich

trzech mężów. Swym sekretem obarcza na spowiedzi młodego księdza, od tej chwili myśl,

by prawda została ujawniona nie daje mu spokoju.

„Powrót” to historia marynarza który dowiaduje się o śmierci jednej z córek, uświadamia sobie,

że bardzo kocha żonę i córki, a myśl, że nigdy tej miłości nie okazał staje się jego obsesją.

Wielką wewnętrzną przemianę, w której dobry po tragicznym przeżyciu przeistacza się

w zgorzkniałego i bezwzględnego człowieka, a zły w dobrego, poświęcającego się innym

okaleczonym na ciele i duszy opisuje autor w opowiadaniu “Koncert Pamięci Anioła“.

Axel jeden z bohaterów opowiadania to typowy przykład, jak nienawiść może zmienić człowieka. Nienawiść i chęć zemsty była motorem do zdobycia bogactwa. Zarówno jego, jak i Chrisa, sprawcę jego kalectwa na całe życie połączyła myśl o tym tragicznym w skutkach zdarzeniu i miała wpływ na ich życiowe wybory.

Nasuwa się refleksja „Jaką potęgą jest zazdrość i co może zrobić z człowiekiem, kogo uczynić”.

Czwarte opowiadania “Elizejska miłość” to historia osamotnionej, śmiertelnie chorej Catherine

i jej męża, prezydenta kraju Henriego Morela. Uchodzą za wspaniałą, kochającą się parę.

Naprawdę, każde z nich żyje własnym życiem i toczy wewnętrzną walkę.

Obsesją Catherine jest prawda o ich związku, Henriego, by ta prawda nie wyszła poza związek.

To historie jakie zdarzają lub mogą wydarzyć się w życiu.

Lektura wywołała dużo emocji. Świetna książka do dyskusji o ludzkich postawach.

Uczestnicy spotkania określili książkę jako psychologiczną, lekką w czytaniu,

skłaniającą do refleksji i przemyśleń. Mieli wrażenie, że wszystko jest dopowiedziane do końca,

autor sam daje odpowiedzi na stawiane przez siebie pytania.

Padły zdania, że to lektura dla licealisty, by podyskutować, czy można się zmienić, na przykład

na godzinie wychowawczej, dlaczego ten dobry może stać się zły i odwrotnie,

nie ma nic głębszego. Zastanów się zatrzymaj, ja Ci podpowiem...

Każdy boi się śmierci, każdy ma szansę się zmienić i od niego tylko zależy jaką drogę wybierze.

Na kolejnym spotkaniu 25 września 2013r. omawiać będziemy książkę

Grażyny Jeromin – Gałuszki pt. „Kobiety z Czerwonych Bagien”.

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi

uczestników DKK F2 MBP w Pabianicach

"Lala" i "Balzakiana"

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: poniedziałek, 15, lipiec 2013 12:41

Katarzyna Kuchler

Dnia 27 lutego br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się 38 spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, na którym gościłyśmy czternaście osób. Rozmawialiśmy o powieści Jacka Dehnela „Rynek w Smyrnie”. Była to trzecia książka tego autora omawiana przez nas na spotkaniach klubu, dwie poprzednie to „Lala” i „Balzakiana”. „Rynek w Smyrnie” daleko mniej przypadł do gustu naszym klubowiczom niż tamte lektury (zwłaszcza „Lala”, która do dziś jest przez nich wspominana z ogromnym sentymentem). Czym można by wytłumaczyć ten dość krytyczny osąd klubowych czytelników? Z ich wypowiedzi wynikało, że uznali ten tytuł, skądinąd bardzo przez nich cenionego autora, za mało dopracowany, przypominający raczej wprawki pisarskie studenta. Klubowicze nie przestali darzyć pisarza wielką estymą, swoje zastrzeżenia kierowali tylko i wyłącznie pod adresem tej pozycji. Odezwały się wprawdzie nieliczne głosy tych spośród obecnych na spotkaniu, którym powieść wydała się przynajmniej w niektórych aspektach interesująca, ale miały zbyt małą siłę przebicia i utonęły w ferworze ogólnej dyskusji. Wszyscy natomiast podkreślali z wielkim naciskiem nieprawdopodobne wręcz mistrzostwo w posługiwaniu się słowem, którym autor zda się malować swoje opowieści oraz swobodę i artyzm z jakimi używa niemal zapomnianego przez większość współczesnych autorów języka na wysokim literackim poziomie. Spotkanie przebiegło interesująco. Bardzo miłe było także samo zakończenie, bowiem nasi klubowicze zapragnęli lekkiej odmiany i przynieśli wybrane przez siebie wiersze, z rozmaitych względów szczególnie dla nich ważne, by zaprezentować je pozostałym osobom obecnym na spotkaniu DKK. To był bardzo miły akcent i tak udany, że wszyscy obecni stwierdzili, iż chcieliby kontynuować ten zwyczaj na kolejnych spotkaniach klubu. W związku z tym na następnym „zlocie” DKK dla dorosłych, który odbędzie się 27 marca, oprócz omawiania zadanej lektury, a będzie to „Sztuka latania” Magdaleny Kawki, znów będziemy delektować się wybraną przez naszych klubowych gości poezją. Mam nadzieję, że ten zwyczaj zostanie z nami na dłużej, bo naprawdę okazał się bardzo trafionym pomysłem.

"Kobieta pułkownika" Daniel Katz

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: czwartek, 27, czerwiec 2013 10:52

Ewa Pawlak

22 maja 2013 r. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się piąte w tym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym została omówiona książka Daniela Katza „Kobieta pułkownika”. W dyskusji wzięło udział 9 osób.

„Kobieta pułkownika” to opowieść o miłości i tragedii wojny bałkańskiej. Wspólne losy tej wojny łączą okaleczonych na ciele i duszy: Mavrę, jej ojca - bośniackiego Serba oraz fińskiego pułkownika z misji ONZ. Ociemniały pułkownik pojmuje ją za żonę. Zamieszkują z Jovanem, jej ojcem, pełniącym rolę strażnika ich bezpieczeństwa i szczęścia. W uporządkowane życie tej trójki wkracza Henryk Watra, młody nauczyciel historii. Lektura tej opowieści wywołała ciekawą dyskusję i dużo emocji. Klubowicze stwierdzili zgodnie, że to książka, którą czytelnik się delektuje. Nie ma w niej wartkiej akcji, czyta się ją jednostajnie, ma dużo opisów i cytatów, ale wciąga od pierwszej strony. Podobały się bardzo wyraziste postacie. Niewidomy pułkownik, wyjątkowy facet, mądry i wspaniały strateg, Mavrze może dać miłość, poczucie bezpieczeństwa i zrozumienie, nie może dać dziecka. Pozostawia ją innemu mężczyźnie (wyjeżdża do Rosji na tydzień) po to, by nie odeszła. Wie, że uczucie nauczyciela do Mavry to nie szaleńcza miłość. Ten romans nie zaszkodzi ich związkowi, tylko go umocni. Watra to nie mężczyzna mocno zakochany, on wszystko wyważy, przemyśli. „Człowiek nie odpowiada za swoje myśli”- nie ma wpływu na myśli i na uczucia, ale na to co z tym zrobi. Postać Henryka klubowicze określili jako rozmytą, mało zarysowaną. Podobał się Jovan i jego opowiastki, choć jego stosunek do córki denerwował. Uważał, że córka powinna być wdzięczna pułkownikowi, a w związku przecież nie chodzi o to, by trwał wiecznie, ale o to, by był dobry. Mavra to dorosła kobieta i sama powinna decydować, prawdziwy rodzic daje dziecku wolność.

Książka bardzo podobała się klubowiczom - ciekawe dialogi, trochę romantyzmu, poezji i muzyki. Czytając o losach ludzi, poznajemy geopolityczne sprawy. Kunszt pisarza pokazał bezsens i chaos tej wojny.

Kolejne spotkanie DKK odbędzie się w ostatnią środę czerwca 2013 roku, jak zwykle o 17.00. Omawiać będziemy książkę Erica–Emmanuela Schmitta „Trucicielka”.

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi

uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

'Zielona mila" Stephen King

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: wtorek, 21, maj 2013 13:28

Pawlak Ewa

24 kwietnia 2013 r. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się czwarte w tym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym została omówiona książka Stephena Kinga

„Zielona mila”.W dyskusji wzięło udział 10 osób.

King opowiada historię strażnika więziennego, nadzorującego osadzonych w celach śmierci. Ostatnia droga skazańców, tytułowa „Zielona mila” prowadzi po zielonym linoleum

do pomieszczenia, w którym stoi elektryczne krzesło nazywane Starą Iskrówką.

Wśród oczekujących wykonania wyroku w więzieniu Cold Mountain znajduje John Coffey, obdarzony niezwykłą mocą, zagadkowy olbrzym skazany za brutalny mord na dwóch małych dziewczynkach.

Powieść wywołała bardzo burzliwą dyskusję, nie wszystkim przypadła do gustu i podzieliła

dyskutujących. Klubowiczom John wydał się być człowiekiem upośledzonym, ufny jak dziecko.

Przypomina Lenngo Smalla, bohatera powieści Steinbecka „Mszy i ludzie”.

Podobały się charakterystyczne dobrze nakreślone postacie. Sam utwór uczestnicy spotkania

uznali za stereotyp westernowy, w którym jest dobry i zły, i ten zły musi ponieść karę.

Nie podobała się wymyślona gwara więzienna, być może zawinił tłumacz.

Dyskutujący zwrócili uwagę na wiele kwestii natury moralnej, wymierzania sprawiedliwości,

i powodów zniesienia kary śmierci. Rozmawialiśmy o emocjach, które długo tłumione przeradzają się w agresję, a ona musi gdzieś znaleźć ujście.

Po lekturze pojawiły się refleksje, że najgorsze dla skazańca jest czekanie na wykonanie wyroku.

Ta książka to gotowy scenariusz, zekranizowana została w 1999 przez Franka Darabonta,

a postać strażnika Paula Edgecombe zagrał Tom Hanks.

Uczestnicy spotkania chętnie porównywali utwór do jego ekranizacji, nie wszyscy oglądający wcześniej film doczytali książkę do końca.

Na kolejnym spotkaniu 22 czerwca 2013 r. omawiać będziemy książkę Daniela Katza „Kobieta pułkownika”

Ewa Pawlak

relacja powstała na podstawie

wypowiedzi uczestników DKK F2 MBP

w Pabianicach

DKK dla dorosłych (spotk. 37)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: środa, 20, luty 2013 18:29

Katarzyna Kuchler

Dnia 30 stycznia 2013 r. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach, 37 spotkaniem, rozpoczęłyśmy czwarty rok działalności Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, na którym gościłyśmy jedenaście osób (prawie obsada drużyny piłkarskiej, tyle że bez zawodników rezerwowych, ale już po EURO, to może nie muszą być).

Ponieważ poprzednie spotkanie klubu odbyło się w listopadzie ub. roku, do omówienia mieliśmy, tym razem, dwie książki - „Fabrykę muchołapek” Andrzeja Barta i „Samotność liczb pierwszych” Paolo Giordano. Trudno mówić, by obie klubowe lektury zauroczyły naszych klubowiczów, bo nie są to książki „lekkie, łatwe i przyjemne”, ale za to na tyle zapadły im w pamięć, że klubowa dyskusja była naładowana elektrycznością do tego stopnia, że właściwie można było z powodzeniem zgasić światło, bo „wyładowania” powstałe w czasie rozmowy, spokojnie mogły oświetlić biblioteczną czytelnię. Nasi klubowi goście tak gorąco i ogniście dyskutowali o obu tytułach, że w końcowej fazie rozmów nawet sami doszli do wniosku, iż są zdziwieni, jak to się stało, że książki, które właściwie wcale nie przypadły im do gustu, wzbudziły tak potężne emocje.

Nie padło nawet stwierdzenie, które nieraz pojawia się na naszych klubowych spotkaniach, że przeczytali klubową lekturę, bo „powinno się i trzeba się przygotować do dyskusji na klubie, ale gdyby nie obowiązek, to była tak nudna, że szkoda byłoby na nią czasu”.

Części naszych klubowiczów bardziej zapadła w pamięć książka włoskiego fizyka, obecnie doktoranta w Państwowym Instytucie Fizyki Nuklearnej, z zamiłowania pisarza, Paolo Giordano o... samotności i to nie liczb pierwszych (wbrew rozumianemu dosłownie tytułowi), ale... ludzi. Skąd my to znamy, przecież właściwie każdy, niemal każdy, jest sam, jeśli nie całe życie, to bardzo często jego znakomitą większość. Mimo, tak smutnego tematu „Samotność liczb pierwszych” podobała się (chociaż, to chyba niezbyt fortunne określenie) naszym klubowiczom.

Podobnie rzecz się miała w przypadku drugiej klubowej lektury, choć to sami klubowicze chcieli zapoznać się z tym tytułem, po części zapewne dlatego, że jakiś czas temu „przerabialiśmy” na DKK inną książkę Andrzeja Barta – był to „Rewers”, który im się spodobał i chcieli przekonać się, czy inna książka tego autora będzie, ich zdaniem, równie dobra. No i okazało się, że cel został osiągnięty – klubowicze uznali „Fabrykę muchołapek” za całkiem udany dokument (lub prawie dokument), opisujący losy prawdziwej, znanej z wiarygodnych publikacji, postaci – człowieka będącego niekoronowanym królem łódzkiego getta – Chaima Mordechaja Rumkowskiego. Autor stara się bezstronnie przedstawić głównego bohatera swojej książki, chociaż nasi klubowicze zauważyli, że przychodzi mu to z dużym trudem. Być może spowodowane jest to tym, że „władca” getta w Łodzi był postacią, delikatnie mówiąc, kontrowersyjną i straszny koniec, który go spotkał, nasi klubowi goście uznali za „potworny, ale jednak, niestety, zasłużony”. Omawialiśmy książkę p. Barta w oparciu o inne jeszcze opracowania dotyczące łódzkiego getta w historii II wojny światowej, a nasz klubowy mężczyzna dodatkowo zadał sobie trud wyszukania informacji nt. niechlubnej sławy bohatera książki oraz powojennych losów jego rodziny. Trud naszego klubowicza został nagrodzony – paniom jego wypowiedź bardzo się podobała i były nią naprawdę zainteresowane, a przy okazji, na bazie tychże informacji, wywiązała się nam na klubie nader emocjonalna, a nawet zażarta, dyskusja. Dzięki temu zaś styczniowy DKK dla „dużych ludzi” był naprawdę fajny i bardzo... żywiołowy. Mam nadzieję, że i następne klubowe spotkanie, które umówiliśmy sobie na 27 lutego, jak zwykle o godz. 17.00, będzie równie udane. Porozmawiamy na nim o książce p. Jacka Dehnela „Rynek w Smyrnie”.

DKK dla dorosłych (spotk. 36)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: czwartek, 17, styczeń 2013 15:19

Katarzyna Kuchler

Dnia 28 listopada br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się 36 spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, na którym „odliczyła się” rekordowa, jak do tej pory, liczba klubowiczów. Biblioteka nasza gościła, bowiem na ostatnim, w tym roku, klubowym spotkaniu aż dwadzieścia trzy osoby i gdyby nie to, że część z nich spóźniła się, a część, niestety, musiała wcześniej wyjść, to wprawdzie może i nie trzeba by lecieć i pożyczać krzeseł od sąsiadów, ale spotkanie DKK musiałoby się chyba odbyć na świeżym (choć to określenie, w odniesieniu do naszego miasta, jest mocno przesadzone) powietrzu (dobrze chociaż, że było tego dnia wyjątkowo, jak na tę porę roku, ciepło), z uwagi na rozmiary naszej czytelni, która choć naprawdę elastyczna, jest raczej przytulna i wielkością zdecydowanie nie przypomina hangaru na samoloty. Ale nic to, grunt że mimo ciasnoty, wszyscy, naprawdę wszyscy, nasi klubowicze, obecni na listopadowym „zlocie” DKK dobrze się bawili (co zresztą nawet widać na zdjęciach).

Być może fakt, że przez ten czas, od kiedy klub istnieje, zdążyli się wzajemnie naprawdę nieźle poznać, a co ważniejsze polubić, i chyba całkiem dobrze się czują w swoim towarzystwie, sprawił, że mimo dość dużego zaludnienia na listopadowym spotkaniu „książkowego klubu” nikt nie narzekał na mało komfortowe warunki. Mało tego, żartowali, opowiadali o tym, co im się przytrafiło w ciągu miesiąca, który minął od poprzedniego spotkania ich DKK, po to by, jak to ujęli „koleżanki i kolega mogli być na bieżąco zorientowani, co się człowiekowi przytrafiło w życiu, bo fajnie, jak można się z nimi podzielić radością. A czasem i smutkiem. Ale jak się porozmawia na klubie, nawet o kłopotach, to zawsze trochę ulży i od razu jest weselej”.

Oczywiście nie poświęciliśmy całego klubu na omawianie prywatnych spraw, co to, to nie. To nie o naszych klubowiczach, za czasów napoleońskich, jeden z samozwańczych polityków polskich wydumał powiedzenie - „Stale prywata – Rzeczpospolito, giń!”. Nasi klubowicze są na takie niefrasobliwe i, bądź, co bądź, lekceważące podejście do sprawy zbyt profesjonalni - „Co boskie – Bogu, a co cesarskie, to cesarzowi”, więc i rozmowie o klubowej lekturze poświęciliśmy „trochę” czasu.

Tym razem omawialiśmy powieść Harlana Cobena - „Obiecaj mi”, która podzieliła naszych klubowiczów na dwa obozy. W jednym zgromadzili się zwolennicy tegoż tytułu, drugi zgrupował, może nie tyle zajadłych przeciwników, co sceptycznie do pomysłu Cobena nastawionych adwesarzy. Ci ostatni rzeczowo udowadniali, grupie stojącej po drugiej stronie barykady literackiego sporu, że autor - po pierwsze nie zaproponował czytelnikom nic nowatorskiego, po drugie, to o czym pisze przypomina powieść niemal science – fiction (i to koniecznie, wedle opinii naszych klubowych gości, z gruntu amerykańskiego), a nie thiller psychologiczny, jak sugeruje nota na okładce, a w dodatku postaci bohaterów są tak kiepsko, wręcz infantylnie, skonstruowane, że czytelnik odnosi wrażenie, jakby autor potraktował go, już nawet nie z przymrużeniem oka, ale zgoła, jak środek od kapusty.

Jako, że nasi klubowicze, to jednak, jakby nie patrzeć, wyrobieni czytelnicy, więc oczekują od książek wyższego poziomu i dlatego niech nikogo nie dziwi taka opinia o książce Cobena. Co nie przeszkadza, że drugi klubowy obóz postawił zdecydowaną kontrę, tak ostrej krytyce, motywując swoje, z kolei nader przychylne zdanie nt. tej powieści, tym że „choć nie jest to literatura wysokiego lotu, dobrze się tę książkę czyta, jako lekki przerywnik dla poważniejszych pozycji”. Poza tym stwierdzili, że im „podobały się perypetie, wymyślone przez autora dla bohaterów”. Mało tego, nawet całkiem pokaźną dawkę sympatii, u tej części klubowych gości, tzn. pozytywnie do książki Cobena nastawionych, owi bohaterowie wzbudzili.

Mnie osobiście cieszyło to, że dzięki tym kompletnie różnym opiniom, dyskusja nt. „Obiecaj mi” była tak bardzo żywiołowa i gorąca, a przy tym dowcipna i lekka, że naprawdę czas klubowego spotkania zleciał nam błyskawicznie i, co chyba ważniejsze, przyjemnie.

Najfajniejsze zaś było to, że nikt się na nim nie nudził, ani nie próbował udawać Śpiącej Królewny. A to już naprawdę ogromny sukces. Natomiast osoby, które, jak już wspominałam, musiały, z rozmaitych powodów, wcześniej nas opuścić, wyglądały na autentycznie z tego niezadowolone, bo jak mówiły, wolałyby „zostać na spotkaniu do końca, pośmiać się i porozmawiać”, tak wg nich było miło i wesoło na tej listopadowej „zbiórce” DKK.

Ponieważ nie pozwolono nam przedłużać klubowych spotkań na czas po zamknięciu biblioteki, pozostali klubowicze także mówili o, wg nich, „zbyt krótkim czasie trwania DKK i niedosycie nagadania się na zapas aż do następnego spotkania w klubowym gronie”. Ponieważ na to nie mam wpływu, mogę tylko mieć nadzieję, że stęsknieni przyjdą na następny „zlot”, który umówiliśmy sobie na 30 stycznia 2013 r. i omawiając na nim dwie klubowe lektury (a co, niech się „nie lenią” przez te dwa miesiące) – Andrzeja Barta „Fabrykę muchołapek” i Paola Giordano „Samotność liczb pierwszych” będą się bawili, jak na tym listopadowym i równie miło spędzą czas w, jak to określili, „kręgu przemiłych ludzi”.

DKK dla dorosłych (spotk. 35)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: czwartek, 29, listopad 2012 16:18

Katarzyna Kuchler

Dnia 24 października br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się 35 spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, w którym udział wzięło dwanaście osób.

Rozmawialiśmy o książce p. Hanny Kowalewskiej - „Góra śpiących węży”.

W czerwcu 2010 r. „przerobiliśmy” powieść p. Hanny - „Tego lata w Zawrociu”, która bardzo się naszym klubowiczom podobała, zaś w październiku tegoż samego roku mieliśmy zaszczyt i przyjemność gościć sympatyczną pisarkę w naszej bibliotece.

„Góra śpiących węży”, to drugi tom „Zawrociowej” sagi, a ponieważ, jak już wspomniałam, pierwsza część bardzo przypadła do gustu naszym klubowiczom, prosili o kontynuowanie tego cyklu powieści p. Kowalewskiej na spotkaniach ich klubu książki. I stąd taki właśnie wybór klubowej lektury. Tyle, że niestety przy okazji tegoż tytułu spotkał nas leciutki zawód. Już wyjaśniam dlaczego... Otóż wszyscy nasi klubowicze, jakkolwiek cieszyli się z ponownego spotkania z bohaterami książek o Zawrociu, to jednak nie omieszkali, trzeźwo i rzeczowo oceniając sytuację, wyrazić swojej krytycznej, nt. drugiej części „Zawrociowej” historii, opinii. Krytyka zaś wzięła się stąd, że druga z cyklu powieść o Zawrociu podobała się klubowiczom zdecydowanie mniej, niż pierwsza. Zgodnie uznali, że choć dwa razy obszerniejsza od tomu pierwszego, „zawiera w sobie daleko mniej treści, a za to solidną porcję „lania wody”, która, jak to woda, niewiele wartościowych „esencji” wnosi do akcji w książce”.

Oczywiście, z sympatii dla, naprawdę uroczej, osoby autorki i, do dziś bardzo ciepło wspominanego pierwszego tomu sagi o Zawrociu, krytyczne słowa, które padły na październikowym DKK pod adresem „Góry śpiących węży” nie były zbyt srogie czy złośliwe, ale nie zawierały także zachwytu, który do dziś towarzyszy wspomnieniom lektury „Tego lata w Zawrociu”.

Mimo, że „śpiące węże” niespecjalnie przypadły do gustu naszym klubowiczom, omówiliśmy klubową lekturę szczegółowo i bardzo profesjonalnie, jako że osoby należące do książkowego klubu, to wyrobieni czytelnicy i nawet, jeśli książka nie zyskuje ich aprobaty (o zachwycie nie wspominając) podchodzą do rozmowy o niej poważnie, choć starają się zawsze, by ta rozmowa była przy „okazji” lekka i dowcipna. I tym razem ta „recepta na sukces” także się sprawdziła, a książkowy klub dla „dużych ludzi” był, jak zawsze zresztą, miły, żywiołowy i uroczo rozgadany.

W związku z czym mam nadzieję, że i kolejne spotkanie DKK dla dorosłych będzie równie udane.

Umówiliśmy się na nie 28 listopada, jak zwykle o g. 17.00 (nieważny „Teleexpress” i in.), a na klubowy „warsztat” weźmiemy wtedy powieść Harlana Cobena - „Obiecaj mi”.

DKK dla dorosłych (spotk. 34)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: czwartek, 29, listopad 2012 16:16

Katarzyna Kuchler

Dnia 26 września br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się 34 spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, w którym udział wzięło dwunastu klubowiczów.

Rozmawialiśmy o dwóch, „zadanych” do przeczytania przez wakacje, książkach – Elizabeth Gilbert - „Ludzie z wysp” oraz Ali Shaw - „Dziewczyna o szklanych stopach”.

Pierwsza powieść, autorki, najbardziej znanej z przeniesionej na ekran, z Julią Roberts w roli głównej, książki „Jedz, módl się, kochaj”, zdecydowanie nie podobała się naszym klubowiczom, a to ze względu na sposób narracji zastosowany przez autorkę, który wydał się naszym klubowiczom

„nudny, ciężkostrawny i zupełnie niewciągający” oraz na tematykę książki, która teoretycznie miała być „historią o losach dwóch zwaśnionych rodów, „doprawioną” sosem miłości” (czyli „Romeo i Julia” wiecznie żywi!), a zawiera w sobie li tylko „długie i nader szczegółowe opisy hodowli i obyczajów krabów, co dla nikogo po prostu nie może być na tyle interesujące, by po ten tytuł sięgnąć”. Także żaden z bohaterów tejże opowieści nie zyskał sympatii naszych klubowiczów i szczerze mówiąc wcale mnie to nie dziwi.

Jeśli zaś chodzi o drugą z omawianych powieści, czyli o „Dziewczynę o szklanych stopach”, to wprawdzie także nie zauroczyła naszych klubowiczów, ale w porównaniu z książką Elizabeth Gilbert i tak wysunęła się na prowadzenie w klubowej dyskusji, co w praktyce oznacza, że poświęciliśmy jej omawianiu więcej czasu i... zainteresowania. Wprawdzie i ta powieść nie zachwyciła naszych klubowiczów, ale przynajmniej na tyle zdołała ich zaciekawić, że bez specjalnych oporów przeczytali ją całą, by dowiedzieć się jakie zakończenie zaplanowała autorka i czy dobrze je odgadli. I chociaż większość osób obecnych na wrześniowym DKK chciała innego zakończenia tej, jak ją reklamuje na okładce wydawca, „love story”, to i tak uznali ją za „całkiem interesujący i nietuzinkowy, oryginalny pomysł na opowiedzenie, niby całkiem banalnej historii dwojga młodych ludzi”

Szkoda, że nie udało nam się trafniej dobrać klubowych lektur, ale może bardziej udana będzie kolejna, tym razem powieść znanej i lubianej przez naszych klubowiczów, polskiej autorki p. Hanny Kowalewskiej - „Góra śpiących węży”, o której porozmawiamy na, umówionym na 24 października o g. 17.00, spotkaniu DKK dla dorosłych.

Myślę, że nadzieja na przychylność naszych klubowiczów dla tego tytułu nie jest całkowicie bezpodstawna, z uwagi na fakt, że książki p. Kowalewskiej i sama pisarka, którą mieliśmy zaszczyt gościć w naszej bibliotece w październiku 2010 r., są ogromnie lubiani przez naszych klubowiczów.