DKK dla dorosłych (spotk. 25)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: wtorek, 12, lipiec 2011 18:15

Katarzyna Kuchler

Dnia 28 września br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się dwudzieste piąte spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, na którym gościłyśmy dwanaście osób.
Rozmawialiśmy o dwóch „zadanych” do przeczytania przez wakacje, książkach – Orhana Pamuka „Nazywam się Czerwień” i Artura Domosławskiego „Kapuściński non – fiction”. 
Pierwsza z nich, autorstwa zdobywcy literackiej Nagrody Nobla z 2006 r., wywołała nader żywiołową dyskusję, która podzieliła obecnych na klubowym spotkaniu, na dwie grupy – zafascynowanych egzotyczną, poetycko – malarską powieścią Pamuka oraz nieco sceptycznie do niej nastawionych. I wydaje mi się, że to akurat można poczytać za sukces pisarza, ponieważ gdyby książka nie wzbudzała w odbiorcach żadnych emocji należałoby ją uznać za kompletną porażkę autora, a w zaistniałej sytuacji pewnie on sam (gdyby oczywiście mógł się naszym rozmowom przysłuchiwać) podsumowałby klubową dyskusję stwierdzeniem: „Kochajcie mnie lub nienawidźcie, tylko nie bądźcie obojętni”. A ponieważ pod takim mniej więcej hasłem się ona odbyła, można założyć, że noblista poczułby się całkiem usatysfakcjonowany. 
Druga z omawianych na wrześniowym DKK dla „dużych ludzi”, lektura nie podzieliła naszych klubowiczów, aż tak kontrastowo, jak „Czerwień” Pamuka, ale to wcale nie znaczy, ze opinie na jej temat były mdłe i nijakie. Wręcz przeciwnie, to potężne tomiszcze wzbudziło gorące spory wśród klubowych gości. Tyle tylko, że w tym przypadku nie chodziło o to, czy książka p. Domosławskiego podobała się klubowiczom czy nie, ale zastanawiali się raczej nad etyczną stroną tego dość ryzykownego przedsięwzięcia znanego publicysty, współpracującego m. in. z tygodnikiem „Polityka”. O etyce zaś rozmawialiśmy dlatego, że p. Domosławski, wg dość zgodnej, powszechnej opinii wygłoszonej przez naszych gości, nie zdołał narzucić sobie dostatecznej autokrytyki i posunął się w swojej publikacji o jeden (co najmniej) krok za daleko. Prac nt. osób bardziej i mniej znanych powstawała zawsze pokaźna ilość i w znacznej mierze bywały to publikacje krytyczne, odsłaniające wiele skrzętnie przez ich bohaterów skrywanych tajemnic, ale w tym przypadku autor, już nawet mniejsza o to, że był uczniem Ryszarda Kapuścińskiego, ale niestety, i co gorsza, mienił się być jego przyjacielem. Fakt, że odbrązowił wizerunek Mistrza (jak sam go w książce określa), że starał się go ściągnąć z piedestału i uczłowieczyć, to dobrze, ale... No właśnie ale... Na tym winien poprzestać, a niestety tego nie zrobił. Wyciągnął na forum publiczne, życie i sprawy osób trzecich związanych blisko z p. Kapuścińskim, a to spowodowało przekroczenie tejże etycznej granicy, za którą, wg naszej klubowej opinii, nie powinien (a nawet nie wolno mu było) się zapuszczać. Fakt, że tego „dokonał” sprawia iż, skądinąd bardzo dobre opracowanie, staje się niestety niezbyt sympatyczną, plotkarską publikacją, czego chyba p. Domosławski, jako solidny fachowiec, raczej nie planował. Szkoda doprawdy, że w tę stronę sprawa się potoczyła i to zarówno z uwagi na osobę autora książki, jak i jej bohatera. 
Cieszę się, że obie klubowe lektury spotkały się z żywiołowym, a przy tym życzliwym i pozytywnym odbiorem ze strony naszych klubowych gości, tym bardziej, że każda z nich liczy sobie po kilkaset stron, co sprawiło, że początkowo na naszych biednych klubowiczów padł blady strach, jak im się uda przez nie przebrnąć. Ponieważ jednak, co by nie mówić, są to osoby ze świetnie wyrobionym gustem czytelniczym, wrześniowe spotkanie DKK dla dorosłych było na naprawdę dobrym poziomie. Mam nadzieję, że i następne, które odbędzie się 26 października, o godz. 17.00 będzie równie udane. Porozmawiamy na nim o książce p. Andrzeja Barta „Rewers”.