"Nie ogarniam świata" - refleksje Ryszarda Kapuścińskiego

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 28, sierpień 2008 01:00

Agnieszka Wojciechowska

28 sierpnia w Czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tomaszowie Mazowieckim odbyło się spotkanie poświęcone książce Witolda Beresia i Krzysztofa Brunetko "Kapuściński: Nie ogarniam świata".
Tym razem w dyskusji uczestniczyło sześć osób. W tomaszowskim klubie to już drugie spotkanie z osobą największego polskiego reportera. Podobnie jak po lekturze "Podróży z Herodotem", czytelnicy wypowiadali się o niej w samych superlatywach. Stwierdzili, że jest to doskonała pozycja zarówno dla tych, którzy nie zetknęli się dotąd
z postacią Kapuścińskiego, jak i dla wielbicieli jego twórczości.
Według klubowiczów dużą zaletą książki jest to, że oprócz siedmiu wywiadów zawiera ona również liczne fotografie i obszerne kalendarium, fragmenty wypowiedzi, wykładów. Dzięki niej poznajemy nie tylko poglądy "cesarza reportażu" na temat otaczającej nas rzeczywistości, ale możemy także stworzyć portret Kapuścińskiego - człowieka i Kapuścińskiego - dziennikarza.
Jedna z klubowiczek zauważyła, że jest to jedna z tych książek, do których możemy powracać nieustająco, otworzyć na dowolnej stronie i ciągle odnajdywać w niej nowe, niezmiennie aktualne treści.
Rozmowa na temat ostatniego wywiadu poświęconego Polsce zapoczątkowała dyskusję o politykach i współczesnych mediach. Ideał dziennikarza, jaki prezentował Kapuściński według obecnych na spotkaniu jest niestety wzorem niedoścignionym dla współczesnych reporterów ciągle "goniących" za sensacją za wszelką cenę.
Jako kolejną zaletę książki Burnetko i Beresia klubowicze wymieniali to, że jej autorzy stają się "postaciami" dalszego planu, celowo "pozostają w cieniu" i  dzięki temu czytelnik w trakcie lektury nie ma wątpliwości, iż to właśnie Ryszard Kapuściński jest Mistrzem i głównym bohaterem "Nie ogarniam świata" .

Zapach cenniejszy niż życie - o Pachnidle Patricka Süskinda.

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 26, czerwiec 2008 03:00

Agnieszka Wojciechowska

26 czerwca 2008 roku odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książkowego w Tomaszowie Mazowieckim. Tym razem tematem dyskusji siedmiu klubowiczów była powieść Patricka Süskinda.
Jak zwykle rozmowa rozpoczęła się od przedstawienia twórczości autora "Pachnidła". Następnie moderator zainicjowała dyskusję cytując fragmenty recenzji i opinii na temat książki.

Obecne na spotkaniu Panie odczytały "Pachnidło" jako książkę o zapachu. Zachwyciły je opisy sporządzania perfum, procesów macerowania i destylacji. Zwróciły również uwagę na niezwykle oryginalny - bo poprzez zapach właśnie - sposób przedstawiania rzeczywistości. Czytając książkę czuło się niemal smród osiemnastowiecznego Paryża, morską bryzę, zachwycający zapach niemowlęcia.

Kolejnym tematem dyskusji była niejednoznaczna postać Jana Baptysty Grenuilla. Uczestnicy spotkania zastanawiali się jak ocenić głównego bohatera powieści. W większości osób wzbudził on negatywne odczucia. Określano go jako bezwzględnego mordercę, który dąży po trupach do celu. Niektórzy próbowali usprawiedliwiać postępowanie Grenuilla trudnym dzieciństwem, nieustannym odrzuceniem, alienacją. Pojawiły się opinie, że stworzenie idealnego pachnidła nie było celem samym w sobie. Chodziło raczej o zdobycie akceptacji i miłości ludzi. Wśród obecnych znalazły się nawet osoby, które wyrażały podziw dla olfaktorycznego geniusza. Według nich należy mu się uznanie choćby za wytrwałość i uparte dążenie do celu.

Interesującym urozmaiceniem spotkania były próbki zapachów, które przyniosła jedna z Klubowiczek. Obecni na spotkaniu wybierali najbardziej interesujące ich nuty zapachowe i porównywali z nazwami perfum.

Końcowa część dyskusji dotyczyła roli zapachu w kontaktach z innym ludźmi. Wszyscy zgodzili się, że po lekturze książki Süskinda, każdy baczniej zwraca uwagę na otaczające go wonie i aromaty, przecież to zapach "rozstrzyga o skłonności lub pogardzie, odrazie lub ochocie, miłości lub nienawiści."

W żałobnym orszaku z Don Juanem...

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 15, maj 2008 03:00

Agnieszka Wojciechowska

W Czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tomaszowie Mazowieckim 15 maja odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książkowego.

Tym razem dyskusja dotyczyła książki Andrzeja Barta "Don Juan raz jeszcze".  Mimo że na spotkanie przybyło tylko sześć osób, rozmowa przebiegała w bardzo miłej atmosferze przy filiżance herbaty i słodkim poczęstunku.
Uczestnicy zetknęli się po raz pierwszy z twórczością Andrzeja Barta. Moderator przedstawił więc dorobek twórczy autora i odczytał fragmenty wywiadu, w którym pisarz opowiadał o swojej ostatniej książce.
Generalnie wszyscy uznali, że "Don Juan raz jeszcze" mimo walorów językowych, czy ciekawie prowadzonej narracji jest nudną książką. Stąd zdziwienie obecnych, którzy w przeczytanej recenzji odnaleźli porównania tej powieści do książek Arturo Pereza-Reverte  czy Dana Browna. Interesujący jest wprawdzie wątek historyczny, szczegółowo opisane intrygi polityczne ale historia Barta nie porusza ani "nie wciąga".

Uczestnikom spotkania podobały się postaci kobiece : Maria, królowa Joanna Kastylijska oraz postać legendarnego Don Juana, który został tutaj przedstawiony jako znudzony życiem, bierny, zniechęcony starszy człowiek.

Klubowicze uznali, że chociaż książka Andrzeja Barta w oryginalny sposób wykorzystuje mit legendarnego kochanka, to jednak nie jest na tyle interesująca, by mogli polecić ją swoim znajomym.

Mroczne studium obłędu Ptakon Witolda Horwatha

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 24, kwiecień 2008 03:00

Agnieszka Wojciechowska

Na kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książkowego 24 kwietnia o godz. 17.00 w Czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tomaszowie Mazowieckim przybyło 12 osób. Tym razem dyskutowano o  powieści Witolda Horwatha „Ptakon”. Spotkanie rozpoczęło się od wyboru tytułów na najbliższe miesiące oraz przedstawienia sylwetki pisarza i scenarzysty.

Powieść Horwatha wzbudziła wiele emocji. Uczestnicy rozmowy stwierdzili zgodnie, że historia niezwykłej przemiany młodej kryminalistki nie jest być może literaturą z górnej półki, ale na pewno „wciąga” i pozostaje w pamięci czytelnika.

Zwrócono uwagę na prawdziwość wykreowanych postaci, które bynajmniej nie są papierowe i sztuczne. Być może dlatego, że autor jest z wykształcenia psychologiem, stworzył bohaterów z krwi i kości. Wszyscy zgodzili się również, że nietypowa narracja, brak interpunkcji, poetycki styl, być może utrudniają lekturę, ale sprawiają, że studium obłędu nabiera cech prawdziwości.

Dużym atutem książki jest także doskonała znajomość środowisk, które opisuje Horwath. Historia opowiedziana w „Ptakonie” sprowokowała dyskusję na temat odpowiedzialności oraz przebaczenia. Pojawiły się pytania o funkcjonowanie osób chorych psychicznie w społeczeństwie.

Uczestnicy spotkania uznali, że Witold Horwath stworzył książkę mroczną, pełną niejasności, niedopowiedzeń. I być może fakt, że każdy z nas musi sam odpowiedzieć na postawione pytanie o granice przebaczenia, nadają jej taką wartość.

Powieść anachroniczna czy ponadczasowa? - o powieści "Szkarłatny płatek i biały" Fabera

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 27, marzec 2008 01:00

Agnieszka Wojciechowska

Na rozmowę o "Szkarłatnym płatku i białym" Michela Fabera 27 marca 2008 r. do Czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tomaszowie Mazowieckim przybyło 13 osób.

Jak zwykle spotkanie rozpoczęło się od przedstawienia sylwetki pisarza. Prowadząca spotkanie opisała książkę Fabera jako powieść eklektyczną i niejednoznaczną, zawierającą elementy romansu, melodramatu, kryminału, powieści naturalistycznej, pastiszu.

Zauważono, że wprawdzie w sposób niezwykle wierny i prawdziwy autor pokazał XIX- wieczny Londyn, jednak stwierdzono, że forma powieści wiktoriańskiej "przeżyła się". Według klubowiczów, książka Fabera jest anachroniczna. Czytelnicy nie dostrzegli bowiem uzasadnienia dla takiej formy powieściowej.
Mimo pewnych nowatorskich elementów, specyficznego sposobu pokazania "cielesności" i seksualności, "Szkarłatny płatek i biały" nie obronił się.

Dużą zaletą książki jest na pewno wspaniały język i niejednoznacznie zarysowane postaci. Nieliczni klubowicze określali tę powieść jako książkę niezwykle "wciągającą", ale pozostawiającą pewien niedosyt.
Klubowicze zarzucali również Faberowi, że stworzył powieść zbyt obszerną, a historię prostytutki Sugar można by zamknąć w 200 stronach. W związku z tym nie wszyscy dotrwali do końca opowieści.

Niektóre panie obecne na spotkaniu zwróciły również uwagę na dość dosadny i wulgarny język. Inni stwierdzili, że poza historią romansu Rackhama i Sugar, nie ma w tej książce nic, co pozwoliłoby stwierdzić, że jest to dzieło ponadczasowe. W związku z tym niezrozumiałe są zachwyty nad "Szkarłatnym płatkiem i białym" oraz jej niezwykła popularność na całym świecie.

O głębi i powierzchni... trudne pytania Stefana Chwina.

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 24, styczeń 2008 01:00

Agnieszka Wojciechowska

W spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki 24 stycznia 2008 r. w Tomaszowie Mazowieckim uczestniczyło 14 osób.

Na wstępie Klubowicze wybrali kilka tytułów książek na kolejne spotkania. Następnie prowadzący dyskusję moderator przedstawił sylwetkę Stefana Chwina. Większość zebranych po raz pierwszy zetknęła się z twórczością tego autora.
Już na wstępie dyskusji pojawiły się bardzo rozbieżne opinie na temat książki. Niektórzy nie ukończyli nawet lektury, ponieważ przebrnięcie przez powieść Chwina sprawiało im trudności, inni wyrażali zachwyty nad „Doliną Radości”.
Jednej z Klubowiczek szczególnie spodobała się postać Eryka Stamelmanna – „outsidera” , człowieka funkcjonującego poza wszelkimi układami politycznymi i zawirowaniami historii. Niektórzy uczestnicy spotkania nie zgodzili się z tą opinią. Pojawiły się bardzo krytyczne głosy o bierności głównego bohatera, konformizmie i niemoralnym zachowaniu.

Wszyscy przyznali, że kluczowym tematem „Doliny Radości” jest konfrontacja „głębi” i „powierzchni”. Klubowicze zastanawiali się nad tym, czy nasz makijażysta pozostaje do końca wierny swej idei, skoro wartością nadrzędną w jego życiu jest miłość do Anny. Zgodnie stwierdzono, że o ile potraktować książkę Chwina jako metaforę, to problem „głębi” i „powierzchni” powinno się traktować jako pewien symbol kryzysu tożsamości współczesnego człowieka. W związku z wszechobecnym „terrorem piękna” pojawia się przecież u każdego z nas pragnienie, by uwolnić się od własnej twarzy i stać się kimś innym.
Część dyskutantów dość krytycznie wypowiadała się na temat sposobu przedstawienia tła historycznego. W odpowiedzi na stawiane zarzuty kilka osób przekonywało, że dojrzały czytelnik zdaje sobie sprawę, iż ma do czynienia z fikcją literacką i nie powinniśmy traktować fabuły powieściowej zbyt dosłownie.

Na zakończenie spotkania moderator odczytał fragmenty wywiadu ze Stefanem Chwinem, w którym pojawiają się liczne tropy interpretacyjne i pozwalają lepiej zrozumieć „Dolinę Radości”.

Przekraczanie granic z Ryszardem Kapuścińskim..

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 13, grudzień 2007 02:00

Agnieszka Wojciechowska

Grudniowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książkowego w Tomaszowie Mazowieckim odbyło się tym razem w Czytelni Miejskiej Biblioteki Publicznej. W przedświątecznej atmosferze, przy choince i filiżance herbaty rozmawiano o książce cesarza reportażu „Podróże z Herodotem”.

Jak zwykle spotkanie  rozpoczęło się od przedstawienia twórczości autora. Po raz pierwszy wszyscy obecni byli jednomyślni – „Podróże z Herodotem” to niezwykła lektura i śmiało można odnieść do niej słowa autora wypowiadającego się w ten sposób o „Dziejach” greckiego historyka „(…) tak jak każde dzieło wybitne, trzeba czytać wielokrotnie. Za każdym razem będzie nam wówczas odsłaniać nową warstwę, inne, niezauważone wcześniej treści, obrazy i sceny. (…) Bo w każdej wielkiej książce jest kilka książek, trzeba tylko do nich dotrzeć, odkryć je, zgłębić i pojąć…”.
Obecni zauważyli, że ogromną zaletą tekstu jest właśnie jego wielowarstwowość. Każdy czytelnik może odnaleźć w nim coś interesującego. Wielbiciel historii – będzie śledził losy starożytnego świata, kochający podróże – zachwyci się  relacjami reportera z Chin, Indii i Afryki, a liczne dygresje dotyczące książek, języka, filozofii sprawiają, że jest to lektura uniwersalna i ponadczasowa.
Klubowicze stwierdzili, iż Kapuściński rekonstruując portret Herodota jako „rasowego reportera”, globalisty, antropologa, historyka, stworzył jednocześnie własny autoportret. Wszyscy zauważyli również pewną prawdę o człowieku, którą przekazuje nam autor książki: bez względu na odległość geograficzną czy historyczną pewne mechanizmy zachowań, postawy, emocje ludzkie pozostają ponadczasowe i niezmienne.

Kolejną zaletą „Podróży z Herodotem”, na którą zwróciła uwagę jedna z uczestniczek  spotkania, są mistrzostwo języka i niezwykła umiejętność dogłębnej analizy tekstu Herodota.
Rozmowę zakończyły wspomnienia ze spotkania autorskiego z Ryszardem Kapuścińskim, w którym niektórzy klubowicze mieli przyjemność uczestniczyć. Potwierdzono opinie znane z wywiadów i biografii – Kapuściński był erudytą, a jednocześnie człowiekiem bardzo skromnym, pełnym empatii, który z szacunkiem odnosił się do swoich rozmówców i w interesujący sposób przekonywał, że podróżowanie to „próba poznania wszystkiego – życia, świata, siebie”.

Harlequin dla intelektualistów o Kobiecie i mężczyznach Manueli Gretkowskiej

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: piątek, 30, listopad 2007 02:00

Agnieszka Wojciechowska

Listopadowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książkowego działającego przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Tomaszowie Mazowieckim odbyło się tym razem w Restauracji „Literacka”. Przy kawie i serniku podjęto rozmowę na temat twórczości Manueli Gretkowskiej.

Uczestnicy spotkania zgodzili się, że ostatnią powieść „Kobieta i mężczyźni” można określić jako stonowaną i mniej kontrowersyjną w porównaniu z wcześniejszymi tytułami. Brak tu charakterystycznego dla Gretkowskiej przeładowania „mądrościami” (chociaż pojawiają się wzmianki o Bachu, filozofii Wschodu), jedynym elementem, który może budzić kontrowersje jest pojawienie się w książce postaci Jana Pawła II. Klubowicze zastanawiali się nad celowością umieszczenia w powieści wątku „papieskiego”. Pojawiły się głosy, że pisarce zależało na zaskoczeniu czytelnika i nadaniu odpowiedniej rangi poglądom jakie wygłasza.

Dużą część czwartkowego spotkania zajęła dyskusja na temat kobiet. Część rozmówców uznała, że liczne uwagi Gretkowskiej na temat ich sytuacji w Polsce, sposób prezentacji postaci Klary i Joanny, opis wszechobecnych stereotypów można określić jako feministyczne. Opinia ta wywołała burzliwą dyskusję, ponieważ duża część obecnych była zdania, że dygresje autorki opisują w sposób trafny polską rzeczywistość i z pewnością daleko im do feminizmu.

Z dużym uznaniem Klubowicze wypowiadali się na temat warstwy językowej powieści. Bardzo celne okazały się wg rozmówców dygresje dotyczące wartości ponadczasowych (miłości, wierności, przyjaźni).  Pozytywnie oceniono również prawdziwość oceny społeczeństwa: zagubionych yappisów-głuppisów, obłudę i zakłamanie oraz powierzchowny katolicyzm Polaków.

Wszyscy uczestnicy spotkania byli jednomyślni: Warto przeczytać „Kobietę i mężczyzn” Manueli Gretkowskiej, ponieważ w interesujący sposób opisuje próby odnalezienia własnego miejsca i  walkę o siebie współczesnego człowieka.

O wyborach, które zmieniają życie...

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: czwartek, 25, październik 2007 03:00

Agnieszka Wojciechowska

Listopadowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książkowego dotyczyło "Córki opiekuna wspomnień" Kim Edwards.

Niektórych klubowiczów książka amerykańskiej autorki zachwyciła, innym wydała się nudna i "nieprawdziwa". Pojawiły się opinie, że wciągająca fabuła, portrety psychologiczne bohaterów oraz piękny język sprawiają, iż czyta się ją z niezwykłą łatwością i zainteresowaniem.

Dalsza dyskusja skupiła się na postaciach powieści. Duży sprzeciw, szczególnie pań obecnych na spotkaniu, wywołała decyzja głównego bohatera o oddaniu chorego dziecka. W gronie rozmówców znalazły się osoby, które podjęły się obrony Davida Henrego. Wskazywały one na dobre intencje lekarza, próbującego w ten sposób chronić rodzinę od wielu cierpień. Poza tym trudne dzieciństwo naszego "opiekuna wspomnień" i żal po stracie chorej siostry June usprawiedliwiają jego zachowanie. Zauważono, że zgodnie z konwencją obyczajowej powieści amerykańskiej, winny zostaje ukarany – musi bowiem przez całe życie borykać się z tajemnicą. W dodatku kłamstwo wpływa na losy innych, niszczy więzi z żoną i synem Paulem, doprowadzając ostatecznie do rozpadu rodziny Henrych.

Klubowicze stwierdzili również, że autorka powieści niezbyt przekonywająco zbudowała postać Norah. Dość sztuczna wydała się nieumiejętność pogodzenie się ze stratą córki, i w związku z tym zauważono niekonsekwentne zachowanie bohaterki po odzyskaniu Phoebe.

Rozmówcy zauważyli pewne związki tematyczne z powieścią Doroty Terakowskiej "Poczwarka". Według uczestników spotkania wątek wychowania chorej dziewczynki z zespołem Downa w książce Kim Edwards został potraktowany dość powierzchownie i "cukierkowo".

Ostatecznie stwierdzono, że "Córka opiekuna wspomnień" nie jest tytułem "z górnej półki" ale może się podobać, ponieważ autorka opowiada poruszającą historię i w interesujący sposób "gra na emocjach" czytelników.

Spotkanie odbyło się 25 października, uczestniczyło w nim 9 osób.

Piękno według Zadie Smith

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: poniedziałek, 10, wrzesień 2007 03:00

Agnieszka Wojciechowska

Kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w Tomaszowie Mazowieckim poświęcone było "transatlantyckiej sadze kosmicznej" Zadie Smith "O pięknie".

Wprawdzie wszyscy obecni narzekali na objętość powieści oraz zwrócili uwagę na pewne dłużyzny, których pisarka mogła uniknąć, ale generalnie tytuł zyskał pozytywne opinie.

Na wstępie klubowicze zauważyli pewne związki tematyczne z powieściami Davida Lodga, szczególnie jeśli chodzi o sposób pokazania środowiska akademickiego Wellington. Nasunęły się również oczywiste analogie do twórczości Edwarda Morgana Forstera.

Wiele miejsca w rozmowie poświęcono tytułowi książki. Pojawiło się kilka tropów interpretacyjnych. Niektórzy dyskutanci wyrażali opinię, że dotyczy on głównie sztuki. Według nich autorka dość przewrotnie nadała taki tytuł, bo przecież główni bohaterowie to wykładowcy zajmujący się twórczością Rembrandta, którzy przez dogłębne analizy i "rozbieranie sztuki na czynniki pierwsze" zabijają jej piękno. Inni klubowicze wiązali tytuł z wszechobecnym "kultem" urody i młodości. Problem dotyczy głównie powieściowych kobiet, to niestety one ponoszą konsekwencje wartościowania człowieka przez pryzmat jego atrakcyjności. Wszyscy obecni byli jednomyślni, że Zadie Smith pisze w swojej książce również o pięknie wewnętrznym.

Uczestnicy spotkania zwrócili uwagę na wątki społeczno-obyczajowe, głównie sposób pokazania współczesnego, wielokulturowego i pełnego sprzeczności społeczeństwa amerykańskiego. W rozmowie zasygnalizowano problemy rasizmu, konfliktu liberałów z konserwatystami.

Zdecydowanie najbardziej podobały się wszystkim relacje międzyludzkie, zaprezentowane w książce bez uproszczeń i upiększania. Klubowicze dość krytycznie ocenili postać Howarda Bensleya, wiele sympatii wzbudziła natomiast jego żona Kiki. Wzmożoną dyskusję wywołał temat zdrady małżeńskiej i motywy postępowania wiarołomnego męża.

Podsumowując spotkanie obecni stwierdzili, że największą wartością powieści nie są rozważania ideologiczne czy obserwacje społeczne ale właśnie rozważania pisarki na tematy najbardziej uniwersalne jak: miłość, wierność i prawda.

Spotkanie odbyło się 27 września, uczestniczyło w nim 10 osób