„Tajemnica życia w dzienniku zaklęta”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP Łódź-Widzew FB nr 5 Dorośli

Utworzono: niedziela, 30, grudzień 2012 23:46

Małgorzata Kowalska

Gdyby można było cofnąć się w czasie i spojrzeć oczyma dojrzałej osoby na młodość, czy, inaczej potoczyłoby się życie?. Czy dostrzegłoby się, wtedy osobę lub osoby, które pozostawały niezauważone?. Czy,  gdyby nie okoliczności, a może ludzka głupota, nie doszłoby do  tragedii?.  

Takie,  a nie inne pytania pojawiły się na kolejnym spotkaniu DKK dla Dorosłych, które miało miejsce 22 października, w jesienne popołudnie.  Choć powoli robiło się ciemno, to blask jesiennych barw nadał naszym dyskusjom atmosfę, która pozwoliła zagłębić się  w niezwykły, tajemniczy sekret życia, który jawił się na kartach powieści „Słoneczniki” Dominiki Stec.   To fabuła tej jakże niecodziennej historii, skłoniła nas do rozmyślań….

 Teresa jest po siedemdziesiątce, otrzymuje od obcego mężczyzny dziennik, dzięki któremu odbywamy  podróż do lat pięćdziesiątych, a dokładnie w lato 1957 roku... Ważne wakacje w życiu młodziutkiej wówczas Teresy, której udziałem będzie nieszczęśliwa, tragiczna miłość,  ale  także zwyczajne życie nastolatki, codzienność tamtych lat, trochę humoru, szczypta głupoty...  i dziennikarz, który dostrzega coś, co wydaje się nie mieć znaczenia, racji ,bytu choć płaci, za to najwyższą cenę. 

Gdzieś poza, pierwszoplanowym, odgrywającym się na naszych oczach dramatem, pierwszej nieszczęśliwej, naiwnej miłości, wyłania się obraz trudnych czasów komuny. W nieco, humorystyczny, zabarwiony lekką nutą ironii sposób, autorka kreśli atmosferę tamtych wydarzeń, ubeków, braku wolności słowa,  opiewającego  swe  osiągnięcia  systemu. 

Teresa czyta dziennik, człowieka, którego nie zauważyła w swym młodym życiu, który był dla niej nic nieznaczącym redaktorem.  Jego miłość do niej była dla niej kompletnym zaskoczeniem, a jego poświęcenie odkryła będą na ostatnim etapie życia.  Czy Teresa mogła coś zmienić?. Nie, nie mogła, to  ona była bohaterką tej historii, która musiała się toczyć dalej, do końca.   

Powieść  pozostawiła w nas wiele emocji, które nie zawsze znalazły ujście w rozmowie, pewne odczucia każda z nas pozostawiła dla siebie. Niewątpliwie nie przeszłyśmy obojętnie obok niej, pytania, które padły na początku uzyskały swe odpowiedzi, ale, czy do końca były one zadawalające…. Każda z nas  na resztę odpowiedziała sobie sama.