DKK 34 "Być kobietą i nie zwariować" K. Miller, M. Pawluczuk

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: czwartek, 02, grudzień 2010 14:43

Gienszczak Monika

Tym razem na spotkaniu DKK (10.11.2010 r.) rozmawialiśmy o kobietach, ich problemach i o tym jak radzą sobie w dzisiejszym świecie. Rozmowa dotyczyła kobiet za sprawą książki „Być kobietą i nie zwariować” Katarzyny Miller i Moniki Pawluczuk. W wywiadzie, który można znaleźć na stronie http://ksiazki.wp.pl/tytul,Katarzyna-Miller-bez-kryzysow-nie-ma-zycia,wid,15753,wywiad.html Katarzyna Miller wyjaśnia skąd pomysł na taką książkę:

...Ta książka powstała dlatego, że Monika Pawluczuk, która jest reżyserką filmową, przyszła na moją grupę i chciała zrobić film o tym, jak prowadzę grupę. Nie chciałam się na to zgodzić, ponieważ praca z grupą to rzecz bardzo intymna, praca łapana na gorąco nie zawsze jest czytelna dla innych, czasami jest za subtelna, czasami jest za trudna. Wymyśliłyśmy rozwiązanie: ona jeździła na moje grupy i na wykłady, nagrywała i z tego „zrobiłyśmy” warsztat. ...

„Być kobietą i nie zwariować” to opowieści psychoterapeutyczne. Ich bohaterkami jest 12 kobiet. Charakterystykę każdej z nich autorki zamieściły na początku książki. Nie istnieją one jednak naprawdę, zostały wymyślone na potrzeby książki, która jest zapisem rozmów podczas warsztatów psychoterapeutycznych. Jedyną osobą, która istnieje w rzeczywistości jest Katarzyna Miller – psychoterapeutka. Czytając książkę dowiadujemy się jak wygląda praca terapeutki. Poznajemy również historie kobiet, ich relacje z mężczyznami, rodzicami, dziećmi, przyjaciółmi i związane z tym problemy.

Gdy miesiąc wcześniej rozdawałam książkę Panie były do niej bardzo entuzjastycznie nastawione, a to za sprawą jednej z autorek – K. Miller, którą znają z programów telewizyjnych. Jednak po przeczytaniu zdania były podzielone. Niektóre Panie stwierdziły, że książka może być pomocna w rozwiązaniu ich problemów i wiele kobiet może odnaleźć w książce sytuacje, z którymi i one musiały się zmierzyć. Za zaletę uznały również trafne porady terapeutki i ciekawie opisane relacje międzyludzkie. Znalazły się jednak i negatywne opinie. Zarzuty to przede wszystkim to, że autorki nie stworzyły bardziej wyrazistych postaci. Za wadę uznały także często powtarzające się takie same stwierdzenia czy porady.

Reasumując warto sięgnąć po te lekturę, chociażby po to aby samemu ją ocenić i poznać ciekawe podejście Katarzyny Miller: „...Cieszcie się, dziewczyny życiem...” str. 307. Lepiej czasem wyluzować, pozwolić sobie na więcej swobody i po prostu bardziej się polubić czy nawet pokochać. Wystarczy tylko nad sobą popracować.

Na spotkaniu, które odbędzie się 08.12.2010r o godz. 17:00 w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Pabianicach rozmawiać będziemy o książce „Zbliżenia” J. L. Wiśniewskiego. Zapraszamy.

DKK 33 "Antylopa szuka myśliwego" i "Prowadź swój pług przez kości umarłych"

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: wtorek, 19, październik 2010 14:42

Dorota Dorawa

Podczas spotkania DKK, które odbyło się 13.10.2010 r. w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Pabianicach dyskutowaliśmy o dwóch książkach: „Antylopa szuka myśliwego” Wojciecha Albińskiego i „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. Uczestniczki spotkania dobrze oceniły obydwie książki.

„Antylopa szuka myśliwego” to zbiór sześciu opowiadań afrykańskich W. Albińskiego. Książka niewielka objętościowo ale zawierająca dużo treści. Autor porusza w niej tematy uprzedzeń rasowych, nierówności społecznych, niszczenia kultury afrykańskiej, bezkarnego zabijania ludzi. Największy szok wywołał opis gry w płeć zamieszczony w drugim opowiadaniu ”Kto z państwa popełnił ludobójstwo?”:

„Przyprowadzali ciężarną kobietę i kilku oficerów zgadywało: chłopiec czy dziewczynka. Robili przy tym poważne zakłady. Niecierpliwi hazardziści, by rozstrzygnąć zakład, rozcinali jej maczetą brzuch. Ta gra podobno przyszła tutaj z Bośni.” str. 46

O. Tokarczuk napisała książkę „Prowadź swój pług przez kości umarłych” bo jak sama mówi w wywiadzie dla Gazety Wyborczej:

Czułam się wyczerpana po „Biegunach”, których pisanie było nieustannym ustanawianiem literackiej formy, co wymagało wielkiej koncentracji i wysiłku. Chciałam napisać coś prostego. Padło na kryminał, bo już kiedyś napisałam opowiadanie kryminalne i nosiłam w głowie następny pomysł.

Zdaniem Pań, które przyszły na spotkanie DKK pomysł ten wypalił. Według nich „Prowadź swój pług przez kości umarłych” to książka ciekawa i zaskakująca. Zaskoczyło nas m.in. to, kto zabijał i fakt, że sprawca morderstw nie został ukarany. Tokarczuk w swojej książce poruszyła ważny temat obrony praw zwierząt. Podobał się nam również pomysł na „lepszy model” człowieka (z instrukcją obsługi) str. 102. Podczas spotkania rozmawialiśmy także o horoskopach i astrologii ponieważ główna bohaterka książki Janina Duszejko (kiedyś inżynier mostów, dziś emerytowana nauczycielka) bardzo się tym interesuje . Uważa ona, że nawet program telewizyjny można ułożyć obserwując układ planet. Co nie ułatwia jej życia, ponieważ wiele osób uważa ją za wariatkę. Pani Duszejko nie jest jednak tak naiwna i bezbronna jak się wydaje. Ma wiernych przyjaciół. Potrafi odważnie wyrażać swoje opinie. Próbując zmienić los zwierząt występuje przeciwko władzy zarówno kościelnej jak i świeckiej (np. przeciwko policji). Czytając książkę dowiadujemy się również, że tytuł to cytat z W. Blake'a.

Na następnym spotkaniu rozmawiać będziemy o książce „Być kobietą i nie zwariować” K. Miller i M. Pawluczuk. Zapraszamy 10.11.2010 r. na godz. 17:00 do MBP w Pabianicach.

Monika Gienszczak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi uczestniczek
DKK w MBP w Pabianicach

DKK 32 "Sto lat samotności" Marqeza i wieczór poetycki

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: wtorek, 19, październik 2010 14:35

Dorota Dorawa

08 września 2010 r. w Galerii Ex Libris Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach obyło się kolejne spotkanie DKK. Rozmawialiśmy o książce „Sto lat samotności” kolumbijskiego pisarza Gabriela Garcii Marqueza. Autor w 1982 r. został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Nagrodę tę otrzymał za „powieści i opowiadania, w których fantazja i realizm łączą się w złożony świat poezji, odzwierciedlającej życie i konflikty całego kontynentu”. To uargumentowanie dotyczy również książki, która była powodem naszego spotkania. „Sto lat samotności” to przykład „realizmu magicznego”.

Realizm magiczny – określenie wprowadzone w Niemczech w latach dwudziestych XX w., odnoszące się do utworów tak plastycznych, jak literackich, bliskich ekspresjonizmowi, przedstawiających życie codzienne w sposób udziwniony. Cztery dziesięciolecia później kategorię r. m. zaczęto odnosić do doświadczeń prozy latynoamerykańskiej, łączącej problematykę społeczną i obrazy życia codziennego z kwestiami metafizycznymi, z symboliką odwołującą się m.in. do pierwotnych mitów, a także z groteską¹.

Książka opowiada niesamowitą historię rodziny Buendia, od jej założenia przez małżeństwo kuzynów Josego Arcadia Buendie i Urszulę Iguaran do narodzin i pożarcia przez mrówki ostatniego z rodu Aureliana, który urodził się ze świńskim ogonem. Akcja rozgrywa się przede wszystkim w fikcyjnej, odizolowanej od reszty świata miejscowości Macando. Do napisania książki zainspirowała Marqueza wizyta w Aracataca (Kolumbia), rodzinnym miasteczku autora. Czytając powieść łatwo można się pogubić kto jest kim, ponieważ imiona postaci powtarzają się. Dlatego podczas czytania pomocne może być drzewo genealogiczne rodu Buendia znajdujące się na na stronie internetowej http://pl.wikipedia.org/wiki/Sto_lat_samotności. Polecamy. „Sto lat samotności” to książka, w której rzeczy fantastyczne nie są niczym nadzwyczajnym dla jej bohaterów. I odwrotnie sprawy dla nas normalne okazują się nadzwyczajne dla mieszkańców Mocando. „Sto lat samotności” nie jest łatwą lekturą ale na pewno warto te książkę przeczytać. Chociażby ze względu na fakt, że jest zaliczana do arcydzieł literatury światowej.

Tym razem na dyskusji o książce się nie skończyło. Spotkanie połączone było z wieczorem poetyckim, na którym swoją twórczość zaprezentowały dwie uczestniczki DKK. Wiersze dotyczyły różnych spraw. Niektóre opowiadały o przyrodzie, mieście a inne były bardzo osobiste. Dziękujemy Paniom za to, że zdecydowały się na przeczytanie swojej poezji i opowiedziały nam jak te utwory powstawały.

Monika Gienszczak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi uczestniczek
DKK w MBP w Pabianicach

DKK 31 "Podróż Enrique" - Sonia Nazario

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: wtorek, 19, październik 2010 14:10

Dorota Dorawa

Ostatnie przed wakacjami spotkanie DKK w MBP w Pabianicach odbyło się 09.06.2010 r. o godz. 17.00. Uczestniczyło w nim 8 osób. Podczas spotkania dyskutowaliśmy o książce "Podróż Enrique".
Sonia Nazario autorka książki to reporterka "Los Angeles Times", zdobywczyni wielu nagród w dziedzinie dziennikarstwa. Za cykl reportaży przedstawiających historię Enrique dostała m.in. Nagrodę Pulitzera. Nazario to bardzo odważna kobieta, ponieważ żeby napisać książkę odbyła niebezpieczną podróż na dachach pociągów podobnie jak bohater jej reportażu. Zbieranie materiałów do książki trwało pięć lat.
"Podróż Enrique" jak dowiadujemy się już z okładki to oparta na faktach historia miłości, tęsknoty i odwagi dziecka. Książka ukazuje losy Enrique i innych dzieci, które odbywają ciężką i pełną zagrożeń dla zdrowia a nawet życia podróż przez Honduras, Gwatemalę i Meksyk aby dotrzeć do USA. Nie wszystkim imigrantom się to udaje, bardzo często podczas podróży zostają napadnięci, okradzeni, pobici, okaleczeni, zastraszani przez okoliczne gangi, dochodzi również do gwałtów. Zdarza się, że podczas wskakiwania lub wyskakiwania z pociągu tracą ręce lub nogi. Imigranci wiele razy są łapani i deportowani przez funkcjonariuszy urzędu imigracyjnego. Enrique był odsyłany do Hondurasu siedem razy, nie poddał się jednak i dopiero za ósmym razem zdołał dotrzeć do USA. Na podróż zdecydował się ponieważ podobnie jak inne dzieci chciał odnaleźć swoją matkę, która zmuszona była zostawić Enrique (miał wtedy 5 lat) oraz jego siostrę i wyjechać do Stanów aby zarobić na utrzymanie rodziny. Chłopiec miał do niej wielki żal o to, że zostawiła go i mimo wielu obietnic nie wróciła. Bardziej niż pieniędzy potrzebował jej opieki i miłości. Sonia Nazario w książce podkreśla, że wiele matek jest postawionych przed tym trudnym wyborem - wyjechać i przysyłać dzieciom pieniądze? czy zostać i żyć z nimi w nędzy?

"...Zaskoczył mnie ten wybór, przed którym stają matki opuszczające swoje dzieci. Jak potrafią podjąć tę niemożliwą przecież do podjęcia decyzję? Pochodzą z krajów latynoskich, gdzie rodzina jest najważniejsza, gdzie dla kobiet macierzyństwo liczy się ponad wszystko inne, co więc skłania je do pozostawienia własnych dzieci? Co sama zrobiłabym na ich miejscu? Czy wyruszyłabym do Stanów Zjednoczonych, aby zarobić znacznie więcej pieniędzy, które mogłabym posyłać swoim pociechom? To oznaczałoby, że moje dzieci będą dostawać na obiad coś więcej niż tylko wodę z cukrem. Mogłyby kontynuować naukę powyżej trzeciej klasy, może nawet skończyć szkołę średnia i pójść na studia. Albo mogłabym zostać w domu, skazując kolejne pokolenie na tę samą nędzę i niedolę, które tak dobrze znałam. ..." str. 14

Nazario przedstawiając losy Enrique i jego rodziny uświadamia czytelnikowi z jakimi problemami muszą borykać się biedni mieszkańcy Ameryki środkowej. Jakie są korzyści i jakie obciążenia ponoszą Stany Zjednoczone z powodu coraz większej liczby imigrantów. Jak duży wpływ na psychikę i wychowanie dziecka ma długoletnia rozłąka z najbliższą osobą - matką. Jak zdesperowany musi być człowiek, który zdając sobie sprawę z tego jakie niebezpieczeństwa czekają go w trakcie podróży i nie wiedząc jak się ona skończy po raz kolejny w nią wyrusza. Dzieci decydując się odnaleźć matkę, której nie widziały latami, często nie znają nawet jej adresu czy numeru telefonu. śledząc losy Enrique przekonujemy się, że opuszczone dzieci, mimo iż wiedzą jak boli rozłąka z rodzicem, często w przyszłości, robią dokładnie to samo. Czytając książkę trudno nam uwierzyć, że takie rzeczy dzieją się naprawę i że skala tego zjawiska jest aż tak duża. "Podróż Enrique" to książka szokująca ale na pewno warta przeczytania.
Na kolejnym spotkaniu DKK rozmawiać będziemy o książce "Sto lat samotności" Gabriela Garcii Marqueza. Spotkanie odbędzie się 08.09.2010 r. o godz. 17:00 w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Pabianicach. Serdecznie zapraszamy.

Monika Gienszczak
relacja powstała na podstawie wypowiedzi uczestniczek
DKK w MBP w Pabianicach

DKK 26 "Gringo wśród dzikich plemion" W. Cejrowski

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: wtorek, 19, październik 2010 13:57

MonikaGienszczak

Pierwsze w tym roku spotkanie DKK działającego w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Pabianicach odbyło się 13.01.2010 r. w Galerii Ex Libris. Dyskutowaliśmy o książce „Gringo wśród dzikich plemion” Wojciecha Cejrowskiego. W spotkaniu udział wzięło 9 pań. Podczas spotkania obejrzeliśmy także jeden odcinek filmu dokumentalnego „Boso przez świat – Meksyk”.

„Gringo wśród dzikich plemion” to powieść, która otrzymała nagrodę literacką im. Arkadego Fiedlera „Bursztynowy Motyl” dla najlepszej książki podróżniczej roku 2003.Wygrała również plebiscyt empiku „Bestseller 2008” dla najlepiej sprzedającej się książki.

Czytając ją przenosimy się razem z Wojciechem Cejrowskim do Ameryki Środkowej i Południowej. Dowiadujemy się jak żyją Indianie zamieszkujący tamte rejony, jakie wartości są dla nich ważne, w co wierzą, jak reagują na białego człowieka, który wkracza do ich wioski oraz tego że „Indianie czasu nie liczą”

„... Nasz kalendarz to rubryki miesięcy, ułożone jedna za drugą – zerwałeś kartkę i nie ma powrotu. Nasz pociąg ucieka po prostej, więc jesteśmy zmuszeni gonić go, bez względu na pogodę.

Ich pociąg jeździ w kółko, więc spokojnie czekają pod dachem aż przestanie padać. Nie ma pośpiechu, przecież nawet jeżeli się spóźnią, to jednocześnie będą przed czasem. Oni zawsze mają następne okrążenie. Koło za kołem. ...” str. 61

W książce nie zabrakło również opisów niebezpiecznej przyrody znajdującej się w dżungli.

„... Dżungla to najbardziej płodny las świata, który bije wszystkie rekordy obfitości – na powierzchni równej jednemu boisku piłkarskiemu wprawny botanik znajdzie tam więcej gatunków roślin niż w całej Polsce! Mimo to, w tropikalnej puszczy można umrzeć z głodu lub pragnienia równie łatwo, jak na pustyni. ...” str. 191

Pomimo tego, że niektóre klubowiczki nie przepadają za autorem książka została oceniona bardzo pozytywnie. Doceniły zarówno oprawę graficzną, treść, oryginalny układ graficzny tekstu jak i poczucie humoru z jakim Wojciech Cejrowski opisuje swoje wyprawy. Podobało się także kończenie morałem (jak w bajkach) niektórych rozdziałów książki. Uznały iż godny podziwu jest fakt, że nadal wyjeżdża w najdziksze rejony świata mimo tylu niebezpiecznych, zagrażających życiu przygód, które go spotkały. Stwierdziły, że ma on dużo szczęścia bo nie każdy umiałby wyjść z nich cało. Oprócz szczęścia na pewno przydaje mu się „Tupet jak taran” str. 170.

Książkę „ Gringo wśród dzikich plemion” warto przeczytać. POLECAMY!!!

W przyszłym miesiącu rozmawiać będziemy o książce „Senność” Wojciecha Kuczoka. Spotkanie odbędzie się 10.02.2010 r. w MBP w Pabianicach.

Monika Gienszczak

relacja powstała na podstawie wypowiedzi uczestniczek
DKK w MBP w Pabianicach

DKK 30 "Król kier znów na wylocie" Hanna Krall

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: środa, 26, maj 2010 01:00

Dorota Dorawa

Izolda Regensberg jest żydówką, wyszła za mąż za Szajka, pracuje jako pielęgniarka. Jednak szczęście nie trwa długo. Ją i jej męża zabierają do getta. Izoldzie udaje się z tego getta wydostać. Farbuje włosy, uczy się chodzić jak NIE żydówka i odmawiać modlitwę „Zdrowaś Maryjo...”. Zdobywa nowe dokumenty, od tej pory jest Polką Marią Pawlicką. Ale w trakcie zatrzymania jej pochodzenie zdradza sposób w jaki odmawia modlitwę „powoli, z należytą atencją” str. 57 (Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą...) a nie zwyczajnie jak to mówią Polacy: zdrowaśmaryjołaskipełnapanztobą.... Za wszelką cenę chce wydobyć z getta swojego męża. Z czasem dążenie do uwolnienia Szajka staje się jedynym celem jej życia i motywacją do walki o przetrwanie wojny. Tylko to jest dla niej ważne i żeby być razem z nim jest w stanie znieść wszystkie tortury i upokorzenia. Gdy po wojnie udaje jej się odnaleźć Szajka w obozie Mauthausen myśli, że wreszcie będzie szczęśliwa:

„...Mąż podchodzi do niej. Obejmuje ją – powoli, bardzo ostrożnie...
Ona czeka.
Zaraz poczuję ogromną radość, domyśla się. Na pewno będę bardzo szczęśliwa.
Nie czuje radości.
Nie jest szczęśliwa.
Nic nie czuje, zupełnie nic.
To dlatego, że noszę rękawiczki, domyśla się. Zsuwa rękawiczki za jego plecami i zrzuca na podłogę. Głaszcze go. Jest ciepły. Tylko tyle? Wypełnia ją gorycz. To nie jest sprawiedliwe: odnalazła męża i nic a nic się nie cieszy.
Mąż rozplata jej ręce. ...” str. 126

W książce „Król kier znów na wylocie” (o której rozmawialiśmy 12.05.2010r. na spotkaniu DKK w MBP w Pabianicach) Hanna Krall po raz kolejny poruszyła temat wojny, holokaustu i okrucieństwa jakie człowiek jest w stanie wyrządzić drugiemu człowiekowi. Izolda Rregensberg zmieniając nazwisko na Maria Pawlicka i wyrzekając się swego pochodzenia z czasem zatraciła tożsamość narodową i czuła się gorsza.

„... Wie, że i oni się martwią – Lilusia zapewnia ją, że w każdym polskim domu jest dzisiaj cierpienie. Wierzy Lilusi, ale dobrze wie, że polskie cierpienie jest lepsze, a nawet godne zazdrości.
Jej cierpienie jest gorsze, ponieważ ona jest gorsza. Cały świat tak myśli, a nie może się mylić cały świat w swoim poczuciu dobra i zła, czy raczej - w poczuciu lepszości i gorszości. ...” str. 50

Izolda przetrwała wojnę ale życie z takimi wspomnieniami nigdy już nie było dla niej normalne. Ona przeżyła ale nie wszyscy mieli tyle „szczęścia”. Większość członków jej rodziny oraz przyjaciele zostali zamordowani. Przez to wszystko co musiała wycierpieć i zobaczyć „wyprała” się z emocji i podobnie jak jej mąż nie potrafiła już myśleć o przyszłości, żyła wspomnieniami. Losy Izoldy, które poznaliśmy czytając książkę Hanny Krall „Król kier znów na wylocie” odzwierciedlają życie wielu żydowskich kobiet w czasie II wojny światowej, ich walkę o przetrwanie, cierpienie, strach i trudność z odnalezieniem się w życiu po wojnie.
Na następnym spotkaniu DKK, które odbędzie się 09.06.2010 r. o godzinie 17.00 w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Pabianicach dyskutować będziemy o „Podróży Enrique” Sonii Nazario. ZAPRASZAMY



Monika Gienszczak
relacja powstała na podstawie wypowiedzi uczestniczek
DKK w MBP w Pabianicach

DKK 29 "Rio Anaconda" Wojciech Cejrowski

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: środa, 14, kwiecień 2010 01:00

Dorota Dorawa

„Rio Anaconda. Gringo i ostatni szaman plemienia Carapana” to druga z książek Wojciecha Cejrowskiego, o której rozmawialiśmy podczas spotkania DKK w MBP w Pabianicach. Spotkanie odbyło się 14.04.2010r. o godz. 17.00. Uczestniczyło w nim 8 osób.
Cejrowski w powieści opowiada o Indianach zamieszkujących „dzikie ziemie”, ich tradycji, kulturze, magii i o żalu przed tym, że są to prawdopodobnie ostatni wolni Indianie, do których nie dotarła jeszcze cywilizacja.
Panie stwierdziły, że „ Rio Anaconda” to wspaniała powieść. Książkę tą uznały za lepszą od „Gringo wśród dzikich plemion”. Podobał się zarówno humor z jakim Cejrowski opisuje swoje przygody, tematyka jak i fotografie. To książka, którą warto mieć na swojej półce, ponieważ bawi czytelnika a jednocześnie zmusza do refleksji.
Polecamy wszystkim, którzy chcą się dowiedzieć czegoś więcej o życiu amazońskich Indian i przeżyć razem z autorem niebezpieczną i pełną magii podróż przez „dzikie ziemie”.

12.05.2010 r. o godz. 17.00 rozmawiać będziemy o książce Hanny Krall „Król kier znów na wylocie”. Zapraszamy.

DKK 28 "Niewidzialni" i "Oskar i Pani Róża"

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: wtorek, 30, marzec 2010 01:00

Dorota Dorawa

Dzięki propozycji dwóch uczestniczek DKK działającego w MBP w Pabianicach, które w ubiegłym roku otworzyły Galerię Magic Dreams marcowe spotkanie odbyło się właśnie tam. W spotkaniu udział wzięło 6 pań. Obejrzeliśmy wystawę obrazów (aktów i erotyków) Anety Augustyniak oraz zdjęcia Ireneusza Ogrodowskiego. Wystawa bardzo się podobała.
Dyskutowaliśmy o książkach: „Niewidzialni” M. Marczewskiego i „Oskar i Pani Róża” E.E. Schmitta. Książki te poruszają bardzo ważne, trudne do opisania tematy i warto je przeczytać.

„Niewidzialni” to reportaż z podróży autora do Australii. Marczewski opowiada o niszczeniu kultury rdzennych mieszkańców Australii aborygenów przez białego człowieka. Książka ta otwiera oczy i uzmysławia jak duży i destrukcyjny wpływ na inne kultury miał biały człowiek, który po zagarnięciu ich ziem, zniszczeniu tradycji i wiary, doprowadzeniu do alkoholizmu stara się nie zauważać (problemu) aborygenów.
„... Mocne spojrzenie, zawsze mają silne spojrzenie, wyraźne, zakropione cierpieniem i pewną formą świadomości płynącej z życiowych doświadczeń. Te kobiety są przy swoim zużyciu mocne. Pewne. Nie ma w nich zbytniej uprzejmości. Są formami wykutymi w twardym materiale. Jeśli chodzi o kulturę, ich mężczyźni w ciągu dwustu lat, które minęły od przybycia białych, bardzo się zmienili. Są delikatni, częściej piją. W ich zachowaniu widać cierpienie. To trudne do wyjaśnienia. Nie ma już w nich doskonałych myśliwych, są nieudani obywatele dużego kraju. Coś w nich zgasło, zatonęło wraz z utrata wiary w przeszłość, bo tę wiarę stracili. Więc są miękcy, senni, jakby ich rola się zakończyła, a żadna nowa nie została jeszcze odgórnym nakazem nadana. ...” (str. 51)

„Oskar i Pani Róża” to piękna i wzruszająca książka. Składa się ona z listów pisanych do Boga przez 10-letniego chorego na białaczkę Oskara. Mimo choroby chłopiec jest bardzo pozytywnie nastawiony i ciekawy co jeszcze dane mu będzie przeżyć. Książka uczy jak się nie załamywać i doceniać każdy dany nam przez Boga dzień.
„... codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy...” (str. 73),
„... Próbowałem tłumaczyć rodzicom, że życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć...”
(str. 74).
Książkę „Oskar i Pani Róża” E.E. Schmitta POLECAMY każdemu.

Kolejne spotkanie odbędzie się 14 kwietnia 2010 r. o godz. 17.00 w Galerii Ex Libris Miejskiej Biblioteki Publicznej. Rozmawiać będziemy o książce „Rio Anaconda” Wojciecha Cejrowskiego.

DKK 27 "Senność" Wojciech Kuczok

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: środa, 10, luty 2010 00:00

Gienszczak Monika

„Senność” to książka, w której Wojciech Kuczok przedstawił nam losy trzech osób.
Adam to młody lekarz, homoseksualista. Do momentu poznania Pięknisia Adam nie potrafi wyrwać się spod wpływów ojca, który zaplanował mu całe życie a wszelkie próby buntu syna udaremnia zamykając go w „zastanawialni”. Ojciec chce aby Adam się ożenił i przeprowadził do domu wybudowanego mu przez rodziców.
Robert to znany pisarz, który odkąd się ożenił przeżywa kryzys twórczy. Nie potrafi napisać kolejnej książki ponieważ boi się, że zostanie ona skrytykowana. Żyje pod pantoflem żony, teścia i teściowej. Ulega im we wszystkim do momentu, w którym dowiaduje się, że jest chory i niedługo umrze. W podjęciu decyzji o opuszczeniu żony pomaga mu również poznanie Róży.
Róża trzecia osoba, której losy poznajemy czytając „Senność” to sławna aktorka. Po wyjściu za mąż zaczyna cierpieć na narkolepsję (pod wpływem silnych emocji zasypia w najmniej odpowiednich momentach). Jej mąż jest współwłaścicielem banku i osobą, która wszystko w życiu planuje robiąc bilans korzyści i strat. Po rozpoznaniu u Róży narkolepsji nie pozwala jej opuszczać domu i zaczyna ją zdradzać.

Panie biorące udział w spotkaniu DKK, które odbyło się 10.02.2010 r. o godz. 17.00 stwierdziły, że czytając książkę czuły się jak na planie filmowym. Może dlatego że pierwowzorem „Senności” jest scenariusz do filmu pod tym samym tytułem. Uznały, że autor bardzo szczegółowo przedstawił czytelnikom sylwetki osób żyjących w letargu. Adama, który boi się sprzeciwić ojcu, Roberta poddającego się woli żony i teściów, Róży nie dopuszczającej do siebie myśli o zdradach męża. Bohaterowie ci długo są uśpieni na szczęście w końcu postanawiają się obudzić. Według pań „Senność” to książka wartościowa lepsza niż „Gnój”, jedynym jej minusem są wulgaryzmy stosowane przez autora.

W spotkaniu które odbyło się 10.02.2010 r. w Galerii Ex Libris MBP uczestniczyło 8 osób. Na kolejnym spotkaniu 10.03.2010 r. o godz. 17.00 dyskutować będziemy o książkach „Oskar i Pani Róża” E.E. Schmitta i „Niewidzialni” M. Marczewskiego. Serdecznie zapraszamy tym razem do GALERII MAGIC DREAMS (Pabianice ul. Moniuszki 139).

DKK 25 „Córka Rembrandta” Lynn Cullen

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: środa, 16, grudzień 2009 00:00

Dorota Dorawa

16.12.2009 r. o godzinie 17.00 w Galerii Ex Libris Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się ostatnie w tym roku spotkanie DKK. Tym razem rozmawialiśmy o książce „Córka Rembrandta” Lynn Cullen. Udział w dyskusji wzięło 7 pań.

Bohaterką książki jest Cornelia czternastoletnia córka Rembrandta. To właśnie dzięki niej poznajemy losy jednego z najsławniejszych holenderskich malarzy Rembrandta Harmenszoona van Rijna. Dowiadujemy się jak powstawały jego obrazy m.in. „Lekcja anatomii doktora Deymana”, „Portret syndyków cechu sukienników”, „Żydowska narzeczona” (w książce „Najwznioślejsza miłość”). „Żydowska narzeczona” to jeden z trzech obrazów Rembrandta znajdujących się w Polsce.

Paniom, które brały udział w grudniowym spotkaniu książka się podobała. Doceniły wiedzę Lynn Cullen o artyście i realiach życia w siedemnastowiecznym Amsterdamie. Chociaż za wadę powieści uznały brak elementu zaskoczenia. W trakcie rozmowy o „Córce Rembrandta” stwierdziliśmy, że powieść ta przypomina „Dziewczynę z perłą” Tracy Chevalier, w której autorka opowiada o obrazie holenderskiego malarza Vermeera.

Na spotkanie przygotowana była prezentacja multimedialna. Znalazła się w niej biografia oraz 22 obrazy Rembrandta wymienione przez autorkę powieści na końcowych stronach książki. Panie podziwiały obrazy i technikę światłocienia, którą posługiwał się ten wybitny malarz.

13.01.2010 r. o godzinie 17.00 dyskutować będziemy o książce „Gringo wśród dzikich plemion” Wojciecha Cejrowskiego. Spotkanie odbędzie się w Galerii Ex Libris MBP w Pabianicach.