DKK 28 "Niewidzialni" i "Oskar i Pani Róża"

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach

Utworzono: wtorek, 30, marzec 2010 01:00

Dorota Dorawa

Dzięki propozycji dwóch uczestniczek DKK działającego w MBP w Pabianicach, które w ubiegłym roku otworzyły Galerię Magic Dreams marcowe spotkanie odbyło się właśnie tam. W spotkaniu udział wzięło 6 pań. Obejrzeliśmy wystawę obrazów (aktów i erotyków) Anety Augustyniak oraz zdjęcia Ireneusza Ogrodowskiego. Wystawa bardzo się podobała.
Dyskutowaliśmy o książkach: „Niewidzialni” M. Marczewskiego i „Oskar i Pani Róża” E.E. Schmitta. Książki te poruszają bardzo ważne, trudne do opisania tematy i warto je przeczytać.

„Niewidzialni” to reportaż z podróży autora do Australii. Marczewski opowiada o niszczeniu kultury rdzennych mieszkańców Australii aborygenów przez białego człowieka. Książka ta otwiera oczy i uzmysławia jak duży i destrukcyjny wpływ na inne kultury miał biały człowiek, który po zagarnięciu ich ziem, zniszczeniu tradycji i wiary, doprowadzeniu do alkoholizmu stara się nie zauważać (problemu) aborygenów.
„... Mocne spojrzenie, zawsze mają silne spojrzenie, wyraźne, zakropione cierpieniem i pewną formą świadomości płynącej z życiowych doświadczeń. Te kobiety są przy swoim zużyciu mocne. Pewne. Nie ma w nich zbytniej uprzejmości. Są formami wykutymi w twardym materiale. Jeśli chodzi o kulturę, ich mężczyźni w ciągu dwustu lat, które minęły od przybycia białych, bardzo się zmienili. Są delikatni, częściej piją. W ich zachowaniu widać cierpienie. To trudne do wyjaśnienia. Nie ma już w nich doskonałych myśliwych, są nieudani obywatele dużego kraju. Coś w nich zgasło, zatonęło wraz z utrata wiary w przeszłość, bo tę wiarę stracili. Więc są miękcy, senni, jakby ich rola się zakończyła, a żadna nowa nie została jeszcze odgórnym nakazem nadana. ...” (str. 51)

„Oskar i Pani Róża” to piękna i wzruszająca książka. Składa się ona z listów pisanych do Boga przez 10-letniego chorego na białaczkę Oskara. Mimo choroby chłopiec jest bardzo pozytywnie nastawiony i ciekawy co jeszcze dane mu będzie przeżyć. Książka uczy jak się nie załamywać i doceniać każdy dany nam przez Boga dzień.
„... codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy...” (str. 73),
„... Próbowałem tłumaczyć rodzicom, że życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć...”
(str. 74).
Książkę „Oskar i Pani Róża” E.E. Schmitta POLECAMY każdemu.

Kolejne spotkanie odbędzie się 14 kwietnia 2010 r. o godz. 17.00 w Galerii Ex Libris Miejskiej Biblioteki Publicznej. Rozmawiać będziemy o książce „Rio Anaconda” Wojciecha Cejrowskiego.