"O pięknie" Zadie Smith

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy WBP w Łodzi

Utworzono: wtorek, 29, styczeń 2008 02:00

Domagalska Elżbieta

Tradycyjnie, we wtorek o 17.00 spotkaliśmy się w sali naszej Biblioteki, aby podyskutować o książce Zadie Smith "O pięknie". Tytuł okazał się zwodniczy " zamiast rozważań o wartościach estetycznych otrzymaliśmy historię o zdradzie, która niszczy piękno, burzy spokój i harmonię, przynosi ból i rozpad rodziny. Bohaterem zbiorowym powieści jest rodzina Howarda Belseya " profesora na Wydziale Sztuk Wyzwolonych Uniwersytetu w Weelinton. Nie jest to rodzina do jakich jesteśmy przyzwyczajeni: Howard jest Anglikiem, jego żona Kiki to afroamerykanka - on jest profesorem sztuki, a ona administratorem szpitala. Mają troje dzieci, które łączy jedynie ciemny kolor skóry odziedziczony po matce: najstarszy syn Jerome, który jako jedyny w rodzinie jest chrześcijaninem, to bystry i pracowity student, córka Zora brak wybitnych zdolności nadrabia uporem i tupetem (jest ambitną perfekcjonistką), zaś najmłodszy syn Levi wyznaje ideologię "gangsta rap" i poszukuje swojej drogi, pomagając "biednym, czarnym braciom" handlować "lewym" towarem na ulicy. Mieszkają na przedmieściach Bostonu we wspaniałym starym domu otoczonym ogrodem, z galerią rodzinnych zdjęć na ścianach. Niestety, zdrada Howarda burzy i tak z trudem utrzymywaną rodzinną harmonię. Zagubieni i poszukujący swojej drogi młodzi ludzie dojrzewają w poczuciu totalnej destabilizacji. Rozpadowi małżeństwa towarzyszy rozpad rodziny.

"O pięknie" to w pewnym sensie powieść feministyczna. Przedstawieni w niej mężczyźni są egocentrykami żyjącymi w świecie abstrakcyjnych idei, sporów intelektualnych oraz wojen podjazdowych prowadzonych w imię próżności i niezdrowych ambicji. Zarówno Howard, jaki i jego największy zawodowy przeciwnik " profesor Monty Kipp okazują się słabi i egoistyczni, nieodpowiedzialni i zakłamani. Szczere i prawdziwe są tu tylko kobiety " paradoksalnie, choć odległe od świata wielkich idei i intelektualnych dysput, to one właśnie są "piękne wewnętrznie".
Książka wzbudziła wiele emocji, dyskusja potoczyła się wartko i burzliwie. Co do jednego klubowiczki były zgodne - wszystkie jednogłośnie potępiły obu panów " zarówno profesora Howarda Belseya, jak i profesora Monty'ego Kippa. Obaj zdradzili swoje żony, obaj okłamywali je i oszukiwali " nie było żadnych okoliczności łagodzących.
Kontrowersje wzbudziło natomiast zakończenie książki - część pań uważała, że Kiki przebaczy Howardowi i małżonkowie pomimo wszystko pozostaną razem, inne były zdania, że małżeństwo nieodwołalnie się rozpadło i nie da się go już uratować. Wszyscy jednak zgodzili się, że warto było przeczytać te 598 stron. I że ostatnia część książki okazała się najciekawsza, bo czytało się ją najlepiej.