Wszystkie Kolory Świata - Stróża w projecie UNICEF
Styczeń 2012 w DKK w Stróży , to czas przygotowań do projektu UNICEF „ Wszystkie Kolory Świata”.
W związku z tym spotkaliśmy się , aby przygotować plan działania. Ustaliliśmy, że ferie zimowe w całości poświęcimy temu projektowi, a bezpośrednio po nich weźmiemy czynny udział w przygotowaniu charytatywnego kiermaszu. Do czytania wybraliśmy książki z zasobów naszej biblioteki :
1. Czarownica Nanga / K.S.Kamanda
2. Afryka Kazika / Ł. Wierzbicki
3. Przygody Koziołka Matołka . Księga 4 / K. Makuszyński
4. Opowieści szeptane przez wiatr / P. Valante
Poza tym postanowiliśmy uszyć własną charytatywną laleczkę, którą wystawimy do sprzedaży na rzecz dzieci z Sierra Leone i o to samo poprosimy zaprzyjaźnione instytucje.
Święta Rito od rzeczy niemożliwych Marty Fox, Stróża
W grudniu 2011 na języki wzięliśmy Martę Fox. Książkę „ Święta Rito od rzeczy niemożliwych” dałam do przeczytania młodzieży i dorosłym.
Młodzi , którzy wcześniej chętnie przeczytali zbiór opowiadań tej autorki „Pierwsza miłość” , do „Rity..” zabrali się mniej chętnie i przyznali „bez bicia”, że nie przeczytali. Wybaczyłam, zwłaszcza , że z autopsji wiem jak działało na mnie słowo biografia i autobiografia w wieku „nastu” lat. Nie odpuściłam jednak ostatecznie i na spotkaniu odwiedziliśmy strony internetowe Marty Fox. Stwierdzili, że żałują, iż nie przeczytali książki, bo mogła być fajna.
Natomiast my – starzy, daliśmy radę. Podobało się. Autorka nie odsłania całej siebie, ale daje się dobrze poznać i poczuć jakbyśmy znali się od lat. Pisze o swoich książkach, spotkaniach autorskich, listach, ulubionych pisarzach ale i o marzeniach i życiu rodzinnym. Zdaje się być osobą do natychmiastowego polubienia . Dzieli się cytatami swoich ulubionych pisarzy, listami od czytelników, rodzinnymi wspomnieniami i własnymi przemyśleniami. Daje się poznać jako osoba niesamowicie oczytana , pracowita i prawdziwa w tym co robi, mówi, pisze. Czytałam tę książkę z ołówkiem w ręku i ciągle zaznaczałam teksty warte zapamiętania. Podobał mi się na przykład fragment:
„Nie każda rodzina jest oazą bezpieczeństwa, nie każdy Polak katolikiem, nie każdy katolik człowiekiem prawym i bogobojnym, nie każdy nauczyciel uczy – wielu upokarza. Bo jak mawiała moja śp. Babcia – w każdym zawodzie ( a może i w człowieku) jest mistrz, rzemieślnik i partacz.”
Książka odsyła niezaawansowanych w twórczość Fox , do innych jej utworów (dużo miejsca poświęca np. książce „ Coraz mniej milczenia : o dramatach dzieciństwa bez tabu”) oraz do ulubionych poetów i prozaików. Polecamy.
Magdalena Komór
Ostrożnie pożądanie
W listopadzie spotkaliśmy się, aby porozmawiać o książce Elieen Chang „Ostrożnie pożądanie”.
Rozmowę rozpoczęłyśmy inaczej niż zwykle, a mianowicie od odczytania noty wydawniczej i kilku recenzji z Internetu.
Szanghaj, lata 40. XX wieku. Japonia okupuje terytorium Chin. Pan Yi jest dygnitarzem marionetkowego rządu. Daje się uwieść pięknej studentce Jiazhi. Dziewczyna należy do podziemnej opozycji, ma za zadanie ułatwić likwidację polityka. Czy- wbrew rozsądkowi i mimo wszelkich różnic- do ich erotycznych spotkań może się wkraść uczucie ?”
Myślimy ,ze uczucie owszem wkradło się w relacje, które miały być szczegółowo zaplanowane, przemyślane, czysto polityczne ze strony obydwojga bohaterów. Jiazhi - nie do końca wierzy w to co czuje. Wydaje się być zdumiona, gdy sama przed sobą odkrywa , że to miłość. „To chyba niemożliwe, by zakochała się w Yi? Mimo, ze traktowała tę myśl z najwyższym sceptycyzmem, nie potrafiła jej całkowicie odrzucić - nigdy jeszcze nie była zakochana i nie miała pojęcia, jakie to uczucie.” Nie do końca wiemy,czy sytuacja w jaką się uwikłała, to polityczna dojrzałość i chęć pomocy, czy może raczej kontynuacja studenckiej teatralnej pasji. Z jednej strony unika porównań do prostytucji, z drugiej przyjmuje zlecenie, które tak naprawdę osadza ją w tym środowisku. Stale jednak usprawiedliwia się przed sobą i udowadnia, że bardziej jest szpiegiem i aktorką.
On jest dla nas nieodgadniony. Nie zdradza się ze swoimi uczuciami. Początkowo wydaje się, że jest prawdziwie zauroczony, później zaś okazuje się, ze wykorzystywał władzę i pozycję w kontaktach damsko - męskich. „ Nigdy nawet nie marzył, że w średnim wieku spotka go takie szczęście (…) reguły gry były mu doskonale znane, musiał jednak pozwolić sobie na krótką chwilę euforii, radości z tej wspaniałej nagrody losu (…) Miał w tym wielkie doświadczenie..” Wierzy, ze dotknęła go prawdziwa miłość, ale przecież „ prawdziwi mężczyźni muszą być bezwzględni.”
E. Chang w kilku słowach opowiedziała historię jednego dnia, w której toczy się niezwykła gra pozorów na poziomie politycznym i towarzyskim. Choć na co dzień nie lubimy politykować i trudno nam było rozeznać się w sytuacji Chin lat czterdziestych XX wieku, to chętnie dyskutowałyśmy na temat książki.
Magdalena Komór
Tydzień Zakazanych książek (październik 2011)
DKK w Stróży przyłączył się do obchodów Tygodnia Zakazanych Książek, który odbył się na przełomie września i października.
„Tydzień Zakazanych Książek (Banned Books Week) wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych i jest ściśle związany z pierwszą poprawką do amerykańskiej Konstytucji, która mówi o wolności słowa. Jest to jedno z tych praw, do których Amerykanie przywiązują duże znaczenie. Prawo do wolności słowa traktują bardzo poważnie, jako prawo podstawowe, w pewien sposób są z niego dumni - jako z uosobienia ich wolności.
Obchody tygodnia co roku organizowane są przez American Library Association. Jest to święto wolności czytania, które ma na celu zwrócenie uwagi na zagadnienie wolności intelektualnej i niebezpieczeństwo, jakie niesie za sobą ograniczanie dostępu do informacji. Jest to sprzeciw wobec cenzury, zakazywania czytania treści uznanych przez kogoś za nieodpowiednie, wycofywania z tego powodu pewnych tytułów z bibliotek.
Chcemy, aby Tydzień Zakazanych Książek był nie tylko akcją uświadamiającą, ale żeby był okazją do zainteresowania ciekawymi przypadkami z historii literatury, zachęcił do czytania, także książek, którym przypięto łatkę niepoprawności politycznej, obyczajowej etc.
Czym skuteczniej zaintrygujemy czytelnika niż aurą tajemniczości, skandalu i etykietką zakazanego owocu? ;-)” (źródło:http://bibliosfera.net/zakazane-ksiazki-2011/)
Spotkałyśmy się, aby zorganizować wystawę i porozmawiać na temat zakazanych książek.
Wystawiłyśmy tytuły, które kiedyś z różnych przyczyn poddane były cenzurze, postawiliśmy znak Zakaz czytania oraz zrobiliśmy gazetkę w korytarzu z informacją o obchodach Tygodnia Zakazanych Książek i ciekawostkami , zaczynającymi się od słów Czy wiesz, że... Następnie sfotografowaliśmy to i wysłaliśmy zdjęcie na Facebook, by tym samym dać sygnał, ze bierzemy udział w akcji. Rozmawiałyśmy również o lekturach szkolnych, które kiedyś znalazły się na liście cenzury. Informacji szukałyśmy w książce „100 zakazanych książek. Historia cenzury dzieł literatury światowej.”
Letni domek (wrzesień 2011)
30 września (piątek) Dyskusyjny Klub Książki działający przy BP w Stróży, spotkał się, aby porozmawiać na temat lektury Letni domek Marcii Willett.
Trudno wyrazić jednoznaczną opinię, gdyż książka wywoła mieszane emocje. Czytelniczki lubiące powieści akcji niestety były rozczarowane. Nota wydawnicza zapowiada „opowieść o więzach, które łączą i sekretach, które dzielą...” Ta tajemnica, która ma nas wcisnąć w fotel i nie pozwolić się oderwać zdaje się być wątkiem pobocznym a nie głównym. Samo rozwiązanie zagadki było od początku do przewidzenia. Pogmatwane bardzo związki koleżeńsko-miłosne sprawiały, że czuliśmy się niczym bohaterowie amerykańskiego serialu „Moda na sukces”. Kto jest z kim? Często trzeba było zawracać w tekście, aby to zapamiętać. Same relacje rodzinne pozostawiają wiele do życzenia. Książka niestety nie zapada w pamięć, aczkolwiek może się podobać czytelnikom lubiącym lekką literaturę. Uroczy dworek, wiejski krajobraz to miejsca, w których chciałoby się odpocząć i zapomnieć o codziennych problemach.
W imieniu członków DKK w Stróży pragnę serdecznie podziękować Wydawnictwu Replika za przekazanie bezpłatnych egzemplarzy promocyjnych książki „Letni domek” M. Willett
Magdalena Komór
moderator DKK przy BP w Stróży
Amelka" K. Majgier (czerwiec 2011)
W czerwcu zaplanowane było spotkanie autorskie z Katarzyną Majgier . W związku z tym, lektura obowiązkowa, to „Amelka” tejże autorki. Wyrobiliśmy się z czytaniem przed 10 czerwca i spotkaliśmy się w bibliotece aby porozmawiać o książce.
Amelka bardzo podobała się klubowiczom. Bohaterką jest 11- letnia dziewczynka pochodząca z niewielkiej wioski Bolki Małe. Rezolutna dziewczynka, która ma mnóstwo wspaniałych pomysłów i marzeń do spełnienia. Zadaje się z Obdartusami, bo „lepiej być Obdartusem niż Zołzą, bo lepiej mieć brzydkie ubranie niż charakter. Ubranie można zdjąć i włożyć inne, a charakter po prostu się ma i trudno coś z nim zrobić”. Zgadzamy się w 100% -ach . Oczywiście doszliśmy do wniosku, że wieś podobna jest do naszej Stróży. Mamy tutaj dworek, który na szczęście nie popadł w ruinę i jest w nim teraz szkoła. Były ruiny spichlerzy i czworaków, w których dzisiejsze „dinozaury” spędziły dzieciństwo na świetnej zabawie. Podobne marzenia, podobne zabawy i przyjeżdżają do nas sławni pisarze. Ech … Ależ ta lektura pozwoliła „odlecieć”moderatorowi... Świetna książka dla dzieci i dla dorosłych. Nagroda im. Kornela Makuszyńskiego 2007 w pełni zasłużona. Polecamy i czekamy na spotkanie autorskie.
P.S. Może podzielić się wspomnieniami z dzieciństwa i powstanie książka o koleżance Amelki – Magdulce ?
Karuzela uczuć z dorosłymi (maj 2011)
Propozycja na majowe spotkanie dla dorosłych klubowiczów, to „Karuzela Uczuć” J. Picoult.
Książka, której młodzież dała zdecydowane TAK, u nas dorosłych jak zwykle wzbudziła mieszane uczucia. Faktycznie czyta się bardzo szybko, od samego początku porywa nas akcja.
Dramat , jaki rozegrał się , prawie natychmiast podzielił dwie zaprzyjaźnione rodziny.
Przez kilkanaście lat rodziny Harte' ów i Goldów mieszkają obok siebie, przyjaźnią się, dzielą ze sobą wszystkie radości i smutki. Uwieńczeniem wieloletniej zażyłości i mamy wrażenie, ze marzeniem dorosłych to zeswatanie swych pociech. Marzenia młodych – kwestia dyskusyjna. Razem się wychowują, przyjaźnią, chodzą do tej samej szkoły , w końcu stają się parą. Ale czy to uczucie, które łączy Chrisa i Emily prawdziwie można nazwać miłością ? Czy raczej realizacją oczekiwań rodziców? Emily raczej zatrzymała się na uczuciu braterskim a wszystko, co między nimi się działo, było dogłębnie analizowane. Nie bardzo mogliśmy jej zrozumieć, momentami wręcz irytowała i nawet zarzucono jej „wydumane problemy”. Pomocy raczej nie szukała, a miała do kogo się zwrócić. Wymagać przyzwolenia i aktywnego udziału od ukochanej osoby na samobójczy akt?!- to dość dziwne okazanie uczuć. Chodziło raczej o uczucia własne bądź zwrócenie uwagi na nie.
Postępowanie Chrisa wywołuje emocjonalną burzę. W imię miłości bierze na siebie odpowiedzialność za życie ukochanej osoby. Bawi się w dorosłego. Myśli, ze uda mu się zapobiec tragedii a daje wciągnąć się w gierki Emily. Skutek jest nieodwracalny – śmierć.
Długo rozmawiałyśmy. Rozważaliśmy o bohaterach. Patrząc oczami rodzica, nauczyciela nie mogliśmy zrozumieć dlaczego młodzi nie szukali pomocy u dorosłych? Można mieć poczucie wstydu wobec rodziców, obawę, że „starzy” nie zrozumieją, ale oprócz nas są jeszcze inne osoby przed, którymi warto się otworzyć. To może być psycholog czy pedagog z innej szkoły lub zupełnie obca osoba, którą zaczepimy metodą Foresta Gumpa. Tonący brzytwy się chwyta, a samobójstwo jest zuchwałym aktem. Rzuca cień na wszystkich bliskich żyjących : rodzinę, przyjaciół, znajomych i sprowadza na nich poczucie winy. Kto w życiu zetknął się z samobójczą śmiercią, wie, że nie ma jednej odpowiedzi na pytanie dlaczego?
Magdalena Komór
Weronika postanawia umrzeć - film (kwiecień 2011)
Kwiecień w DKK w Stróży (dorośli), to spotkanie z filmem „Weronika postanawia umrzeć” w reż. Emily Young.
Już po raz kolejny spotykamy się aby zderzyć wrażenia z książki i filmu.
W piątkowe popołudnie z dużą dozą niepewności zebrałyśmy się w bibliotece aby obejrzeć online film, którego scenariusz oparty został na powieści P. Coelho pod tym samym tytułem. Ciekawe byłyśmy , jak został zrobiony ten film? - Książka bowiem nas nie zachwyciła, o czym uprzejmie „doniosłyśmy”.
Nie spodziewałyśmy się niczego specjalnego i dzięki temu uniknęłyśmy rozczarowania. Od początku uważałyśmy, że to nie jest dobry materiał na film. Przewrotnie to może zabrzmi , ale sceny zostały bardzo dobrze oddane, można pokusić się o stwierdzenie, że wiernie. To, co nudziło nas w książce, usypiało również przed ekranem. Trudno ocenić przy tym aktorskie talenty, bo niestety wydają się nijakie, choć z drugiej strony patrząc, jeżeli tak wiernie przełożyły się nasze odczucia z książki na film, to można powiedzieć, że mamy do czynienia z talentem przez T.
Zdecydowanie pozostajemy jednak przy książkach.
