Najnowsza książka Umberto Eco, pt. "Tajemniczy płomień królowej Loany"

Szczegóły

Kategoria: Tajemniczy płomień królowej Loany - Umberto Eco

Utworzono: poniedziałek, 03, grudzień 2007 02:00

Członkowie DKK z Łęczycy

Recenzja książki na podstawie dyskusji w trakcie spotkania oraz opinii klubowiczów przesłanych pocztą elektroniczną.

Najnowsza książka Umberto Eco, pt. "Tajemniczy płomień królowej Loany" jest to książką o poszukiwaniu tożsamości, korzeni, które bohater,  antykwariusz, literacki erudyta, utracił w skutek amnezji po wypadku drogowym. Zachowuje on pamięć encyklopedyczną i zdobyte wykształcenie,  więc pamięta wszystkie wydarzenia historyczne od Juliusza Cezara do Napoleona, operuje prawidłowo językiem wraz z jego idiomami, powiedzonkami, oryginalnymi aforyzmami, recytuje bezbłędnie wiersze, które kiedyś przeczytał i zmagazynował w swym umyśle, ale nie pomięta nic ze swego życia, nie poznaje żony,  córek ani przyjaciół.

Ogólnie książka nam się podobała. Bohater ma odzyskać pamięć obcując z książkami, które czytał jako dziecko. To może uświadomić wielu ludziom, jak ważne są książki w życiu człowieka, tak dzisiaj przez wielu lekceważone. Zamiast środków farmakologicznych - książka. Faktem jest, że ostatecznie ta wędrówka po przeszłości dla głównej postaci kończy się mało sympatycznie.

Szczególnie interesujące były fragmenty, które dotyczyły okresu faszystowskich Włoch. Choć może się wydawać, że to po prostu przegląd komiksów i tanich propagandowych opowieści epoki faszyzmu, odgrywać mogły one poważną rolę w życiu młodego człowieka. Prócz mnóstwa fragmentów literatury jak i tekstów piosenek, książka oferuje nam również niesamowite ilustracje, które w takiej samej mierze przybliżają nam tamten świat z jego barwną, choć mocno kiczowatą kulturą. Mamy wrażenie, że autor potraktował czytelnika trochę  jak małe dziecko, które właśnie w sobie odkrywa bohater, i które to dziecko lubi, kiedy w książce są ładne kolorowe obrazki.

Odkrywany przez bohatera świat skrywa też różne tajemnice, które nie są związane z książkami, komiksami (i nieco popychają akcję do przodu). Jambo dowiaduje się od przyjaciela o swych licznych romansach. Od nowa przeżywa fascynację swą piękną asystentką z Polski, Sybillą,  domniemając czy przed wypadkiem z nią też mógł mieć romans. Odkrywa po latach pierwszą nieszczęśliwą miłość z lat szkolnych i niesamowite miejsce z dzieciństwa jakim był sekretny Wąwóz, ukryty we mgle, w której ukrywają się Strzygi. Intrygujące jest również jego, nie do końca jednak wyjaśnione zainteresowanie mgłą jako tematem literackim. I dobrze.

Ze względu na dość długie i nieobfitujące w szczególnie emocjonujące wydarzenia fragmenty o przeglądaniu książek na strychu  wymaga ona jednak od czytającego dużo cierpliwości. Cóż  więc, ćwiczmy tę przydatną cechę charakteru mając po temu tak dogodną okazję.

Nasuwa się też myśl, że gdyby tę książkę napisał ktoś inny, nie tak znany i ceniony jak Umberto Eco, zostałaby może nisko oceniona, jako mało interesująca. Eco nie jest początkującym podrzędnym pisarzem i dlatego w jego wydaniu taka analiza ludzkiej osobowości poprzez powrót do lat  jej formowania jest propozycją  nową i choć może nie najbardziej porywającą wśród jego licznych dzieł, to jednak ciekawą i wartą przeczytania. Choćby po to by mieć pełny obraz jego twórczości. Z tego też min. względu książkę tę polecilibyśmy innym czytelnikom.