Recenzja książki S.Montefiore Francuski ogrodnik

"Francuski ogrodnik" S.Montefiore to nie jest literatura trudna, wymagająca od czytelnika wysiłku intelektualnego. Wręcz przeciwnie, niczym nie zaskakuje i nieuchronnie zmierza do szczęśliwego zakończenia. To typowy romans z prostą fabułą, dziejący się w pięknej scenerii angielskiego ogrodu. Nic wartościowego nie wnosi, a prawdy tu objawione są banalne i nie robią na czytelniku większego wrażenia. Szczególnie męczący w odbiorze jest język. Zdania typu: "Słońce wisiało nisko na niebie, malując obłoki różową farbą i upodobniając je do kłębków cukrowej waty[...] powietrze słodko pachniało żyzną ziemią i rozwijającymi się kwiatami. Malutkie ważki kołysały się wsród traw, ich skrzydełka mieniły się w świetle..." po prostu odrzucają. Wszystko jest takie sielskie, urocze i słodkie. Zachowania i emocje bohaterów też nie zawsze wydają się prawdopodobne, ale są tak przez autorkę dostosowane by podtrzymać idealistyczny obraz świata. Takie to trochę ckliwe i kiczowate. Przyjemności z czytania tego nie ma, no chyba że ktoś lubi taką literaturę, ale ja się do tego grona zdecydowanie nie zaliczam.