To nie jest sen – takie jest życie

To nie jest sen – takie jest życie

Dokąd uciec przed samym sobą? Przed nieudanym życiem? Można zaszyć się na polskiej prowincji i żyć tam wspomnieniami. Ale czy uleczy to rany po stracie najbliższych? Taką „kurację” podejmuje Adam Nowak, bohater książki Daniela Odiji Niech to nie będzie sen. Przed nieudanym życiem ucieka w świat wspomnień – dobrych i złych. Analizuje własne życie, dokonania i porażki. Zastanawia się czy mogło być inaczej, czy można było coś zrobić. Ale czy można uciec przed fatum?

Książka Odiji to powieść o ucieczce. Przed sobą, przed teraźniejszością, w ogóle przed życiem. Na wsi, w letnim domu wracają wspomnienia szczęśliwych chwil z dzieciństwa, ale i mroczne życie po stracie najbliższych. Wobec przeznaczenia Adam staje bezbronny niczym dziecko. Nie udało mu się uratować brata, który popełnił samobójstwo, nie ustrzegł rodziców przed śmiertelnym wypadkiem samochodowym. W życiu osobistym nie zrobił nic, aby być jakimś autorytetem dla synów. Nie udało mu się zatrzymać żony.

Wytchnienie przynosi jedynie powrót do rodzinnych opowieści i anegdot. Rodzinne historie zdają się być bliższe Adamowi niż otaczająca go rzeczywistość. A wokół Nowaka dzieje się wiele. Życie na wsi płynie swoim rytmem: ktoś pije, gdzieś się pali, po polnych drogach policjant liczący na awans ściga warszawiaków, a do tego jesteśmy świadkami świniobicia. Uczestniczymy w rytuałach polskiej wsi i jej codziennym monotonnym życiu.

Powieść Odiji jest napisana językiem pełnym sprzeczności. Obok pięknych i wysmakowanych plastycznością opisów przyrody jest język brudny, brutalny i dosadny.

Marcin Cyrulski Uczestnik DKK przy MBP w Konstantynowie Łódzkim