"Cień wiatru" Carlosa Ruizo Zafona

Miłość, śmierć i spalone książki

Czy jedna książka może zmienić życie człowieka? Cmentarz Zapomnianych książek, tajemnicze miejsce usytuowane w samym centrum Barcelony. Latem 1945 roku dziesięcioletni Daniel Sempre znajdzie się w miejscu, które całkowicie zmieni jego życie. Ojciec prowadzi chłopca do starego antykwariatu, gdzie w symbolicznym akcie inicjacji, każde pokolenie dokonuje metaforycznego aktu adopcji. W tym nietypowym antykwariacie znajdują się książki zapomniane, niechciane bądź przeklęte, chłopiec ma za zadanie wybrać jedną z nich, zmienić jej los, a tym samym ocalić od zapomnienia. Wybiera powieść „Cień wiatru”, nieznanego autora Juliana Caraxa. Wybierając tę właśnie książkę ma wrażenie jakby to ona wybrała właśnie jego, czekała właśnie na niego już od bardzo dawna, może nawet zanim przyszedł na świat. Tak zaczyna się niezwykła przygoda Daniela, który zafascynowany „Cieniem wiatru” pragnie poznać inne książki Caraxa. Poetyka książki jest zanurzona w oparach mgły, deszczu, tajemnicy. Takiej scenerii poznajemy pasaże, tajemne przejścia, malownicze uliczki powojennej Barcelony. Magiczna atmosfera, nastrojowość służy poznaniu, wprowadza w nieznaną rzeczywistość. Życie Daniela od momentu spotkania z „Cieniem wiatru” staje się aktem ciągłej inicjacji, poznaje miłość, spotyka przyjaciół Powieść Zafóna to przykład powieści szkatułkowej, gdzie jedna historia zawiera się w innej, jedna tajemnica w drugiej, elementem łączącym, symbolicznym centrum, kluczem do rozwiązania zagadki jest oczywiście postać Caraxa. Zdaniem tłumacza książka Carlosa Casasa - w trakcie lektury „Cienie wiatru” uległem złudzeniu, że jestem jednym czytelnikiem. Paradoks tej książki polega na tym, że takiemu uczuciu ulegają miliony.” Każde słowo powieści jest pełne namiętności, przesycone inteligencją wyobraźni, jest swoistym hołdem złożonym literaturze, próbą ocalenia klasycznej powieści w dobie literatury masowej. Zafón twierdzi, że literatura jest sztuką, która wymaga precyzji od pierwszego rozdziału. Literatura to zawód i powołanie. „Cień wiatru” to udowadnia. „Niewiele jest rzeczy tak nieodwracalnie zastawiających ślad na czytelniku, jak pierwszą książka, której udaje się odnaleźć drogę do jego serca”- Carlos Ruiz Zafón

Karolina Augustyniak Uczestnik DKK przy MBP w Konstantynowie Łódzkim