Wrzesień 2011 - Kiedy płaczą świerszcze

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy BP w Aleksandrowie Łódzkim

Utworzono: czwartek, 17, listopad 2011 03:56

Joanna Radek

Powakacyjne spotkanie odbyło się w małym gronie, gdyż zjawiły się zaledwie cztery osoby. Na samym początku porozmawialiśmy o naszych wakacyjnych wojażach, a następnie zajęliśmy się omawianiem powieści Charlesa Martina „Kiedy płaczą świerszcze”. Ta wakacyjna lektura nie wszystkim przypadła do gustu ze względu na zbyt dużą ilość opisów związanych z budową Łodzi lub szczegółów związanych z medycyną. Jednak wspólnie doszliśmy do wniosku, że czas spędzony nad lekturą nie był czasem straconym. Rozmawialiśmy o tym, który z bohaterów wzbudził naszą największą sympatię i tutaj zgodziliśmy się, że jest to niewidomy Charlie, ze względu na jego ogromny optymizm, zdrowe podejście do życia i poczucie humoru. Postać Annie również zasługuje na podziw, ze względu na niezwykłą inteligencję oraz odwagę, która musiała towarzyszyć jej na każdym kroku. Choć historia jest mocno wyidealizowana, to jednak czyta się ją szybko i przyjemnie. Nie musieliśmy tym razem długo dyskutować nad tytułem książki, gdyż wyjaśniał ją poniekąd jeden z fragmentów:
„…[Annie] Przyłożyła palec do ust i szepnęła:
- Pst!

Nadsłuchiwałem:

- Co one robią? – zapytałem.

Spojrzała na mnie tak, jakbym do tej pory powinien już to wiedzieć:

- One… płaczą.

Pochyliłem się do przodu, starając się coś usłyszeć, ale nadaremnie. Wzruszyłem ramionami.

Szepnęła mi do ucha:

- Tylko wtedy, gdy przysłuchasz się bliżej i gdy tego chcesz, możesz usłyszeć, kiedy płaczą świerszcze.

Pochyliłem się jeszcze raz i przekręciłem głowę, prawie wkładając tam ucho.

Szepnęła znowu:

- Nie, nie, nie. Nie usłyszysz ich uszami – puknęła mnie swoim palcem w okolice mostka. - Słyszy się je sercem.

Prawie ją puściłem”

Urzekła nas również poezja wybitnych twórców wpleciona w wypowiedzi bohaterów, a także retrospekcje, które dodały jej niezwykłego uroku.

Na zakończenie przytoczyłam uczestnikom jeden z fragmentów powieści:
„"Pewnego dnia wszyscy budzimy się na plaży, z głowami pokrytymi piachem, morska piana szczypie nas w oczy, kraby skubią nas w nos i smak soli delikatnie przywiera do naszych warg… i czy nam się to podoba, czy nie, to właśnie tam uświadamiamy sobie, że wszyscy potrzebujemy tamtego piątku, aby nadszedł i w końcu ocalił nas, zabierając z wyspy, ponieważ nie znamy języka  i nie potrafimy odczytać wiadomości w butelce."

Każdy z nas znajduje w swoim życiu trudne momenty. Ważne jest aby w odpowiedni sposób umieć sobie radzić i  nigdy się nie poddawać.

Kolejne spotkanie odbędzie się wyjątkowo 7 listopada, a tematem będzie biografia sympatycznego pana znanegwo z radia i telewizji :)