Artystyczny świat Patti Smith i Roberta Mapplethorpe’a w Tomaszowie

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Tomaszowie Mazowieckim

Utworzono: poniedziałek, 16, czerwiec 2014 11:26

Monika Grzelka

W środę 28 maja na spotkaniu DKK toczyła się rozmowa, poświęcona publikacji Patti Smith „Poniedziałkowe dzieci”. Książka jest kroniką przyjaźni autorki ze słynnym fotografem Robertem Mapplethorpe’em. Opisuje wspólny świat dwojga aspirujących artystów, wchodzących razem w dorosłe życie i w krąg nowojorskiej bohemy końca lat 60. Smith opisała trudności początkujących twórców, takie jak  problemy finansowe i głód oraz drogę na upragniony szczyt. W książce Smith odnajdujemy galerię znanych postaci, które pojawiają się w życiu bohaterów, takie jak: Janis Joplin, Jimmy Hendrix, Gregory Corso, William Burroughs, czy Salvador Dali. Rzecz dzieje się w świecie dziś legendarnym – w orbicie wpływów Andy’ego Warhola, modnych nowojorskich klubach i barach (Max’s Kansas City, CBGB) i oczywiście w hotelu Chelsea (pełnego artystów i ekscentryków).

Klubowiczki przyznały, że książkę Patti Smith czyta się bardzo dobrze. Opisywany przez nią świat nowojorskiej bohemy artystycznej lat 60 i 70 okazał się bardzo interesujący, choć czasami szokujący. Narkotyki, wolne związki i homoseksualizm zraziły niektóre czytelniczki i uniemożliwiły dokończenie lektury. Pogawędkę o książce uzupełniłyśmy zarysem wiedzy o życiu i twórczości Patti Smith oraz wysłuchałyśmy jej muzyki, która, jak się okazało, była nam już wcześniej znana (jak chociażby hit „Because the Night”). Na zagłębienie się w twórczość przyjaciela Smith – Roberta Mapplethorpe’a uczestniczkom spotkania brakło odwagi. Wystarczające okazały się książkowe opisy jego fotografii, w których dominującym motywem był homoseksualizm i sadomasochistyczne upodobania.

Wszystkie dyskutantki zwróciły uwagę, że Patti Smith w swojej książce stara się wybielić kontrowersyjnego przyjaciela. Pisze głównie o jego zaletach, pomijając wady, a ponadto stara się znaleźć czysto artystyczne inspiracje w fotografii Roberta, choć sama przyznała, że jego twórczość nie podobała jej się i nie rozumiała jej. Niektórzy krytycy stwierdzali wręcz, że „Poniedziałkowe dzieci” to hagiografia Mapplethorpe’a i trudno się z tą oceną nie zgodzić.

Pomimo kontrowersyjnych i szokujących treści, książkę uznano za ciekawy obraz pokolenia lat 60. i 70. XX wieku, który warto poznać.