Whisper.Nawiedzony dom

Szczegóły

Kategoria: Bolek i Lolek: wspaniałe wakacje - Ludwik Cichy

Utworzono: czwartek, 16, grudzień 2010 19:33

Małgorzata Bednarek DKK Świnice Warckie

„Whisper. Nawiedzony dom” autorstwa Isabel Abedi to miła odmiana pośród będących wciąż na topie książek o wampirach. Fabuła tej książki również zawiera elementy grozy, lecz wampira w niej nie znajdziemy.

Whisper to nazwa, jaką główna bohaterka - Noa nadała staremu domowi na wsi, do którego przeprowadziła się wraz z matką i jej przyjacielem na okres wakacji. Stare domy posiadają niesamowitą atmosferę, czasem wręcz przerażającą, co autorce świetnie udało się wykorzystać. Noa jako jedyna z domowników odczuwa właśnie tę jakże dziwną atmosferę, w jej świadomości wciąż jest przeświadczenie o tajemnicy, jaką skrywa dom. Po krótkim czasie akcje nabiera rozpędu. I tak bohaterka poznaje Davida, zielonookiego chłopaka ze wsi, na widok, którego serce Noi nie pozostaje obojętne. Wraz z nowym kolegą organizuje seans spirytystyczny, który okazuje się początkiem rozwiązywania zagadki tego dziwnego domu. Podczas z pozoru niewinnej zabawy w wywoływanie duchów, rzeczywiście ujawnia się duch zmarłej dziewczyny, która twierdzi, ze dokładnie trzydzieści lat temu została w tym domu zamordowana. Przerażeni bohaterowie nie mogą uwierzyć, że ten dom może skrywać aż tak mroczną tajemnicę. Noa ma jednak smykałkę detektywa i postanawia wyjaśnić sprawę do końca. Rozpoczyna prywatne śledztwo, które ma na celu odszukanie klejnotu Elizy- będącego kluczem do całej sprawy. Okazuje się, ze wszystkie ślady prowadzą tylko w jedno miejsce- jednak czy nie jest to przypadkiem fałszywy trop? Kto jest mordercą i komu zależy, żeby prawda nigdy nie wyszła na jaw?

Książka do samego końca trzyma w napięciu. Autorka po mistrzowsku buduje atmosferę napięcia i grozy. Abedi świetnie pokazuje, ze nie trzeba koniecznie pisać o wampirach, żeby napisać dobrą i ciekawą książkę. Dom z przeszłością, morderstwo, duchy, zagadka to wystarczy, żeby nie można było oderwać się od lektury.

W opiniach młodzieży, ta książka jest po prostu świetna. Jedna z lepszych, jeśli nie najlepsza. Mieszanina atrakcyjnych wątków, sprawia, ze trudno dociec, jakie będzie zakończenie. Tę książkę trzeba po prostu przeczytać...

„Bolek i Lolek : wspaniałe wakacje” Ludwik Cichy

Szczegóły

Kategoria: Bolek i Lolek: wspaniałe wakacje - Ludwik Cichy

Utworzono: piątek, 29, październik 2010 13:39

Piotr Brzeziński

Ludwik Cichy "Bolek i Lolek: wspaniałer wakacje"

Książka pt.„Bolek i Lolek: wspaniałe wakacje” Ludwika Cichego to zbiór opowiadań 
o wakacyjnych przygodach dwójki chłopców . Dwa z sześciu opowiadań noszą tytuł „Najmniejsi ludzie świata” i „Fatamorgana”.
„Najmniejsi ludzie świata” Pigmeje mieszkają w Afryce. Ciekawi świata nasi mali bohaterowie tam właśnie przybyli, by przeżyć wakacyjne przygody. Przedzierając się przez dżunglę Bolek i Lolek poznają Pigmeja Sambo, który w ich obronie zabija jadowitego węża. Afrykański myśliwy sięga Bolkowi do czubka nosa. Przestrzega chłopców, że w dżungli może być bardzo niebezpiecznie i pokazuje baraszkującą nieopodal rodzinę goryli, nazywając ich leśnymi ludźmi. Obecność ludzi zaciekawiła małego goryla, odłączył się od rodziców i podszedł do chłopców. Piski malca zainteresowały jego tatę, olbrzymiego goryla z groźną miną i groźnie uderzającego się w piersi. Z niebezpieczeństwa wybawił wszystkich Lolek dając małemu sympatycznemu gorylątku zabawkę. Jego tata uznał chłopców za przyjaciół i uściskiem wielkiej dłoni podziękował za zabawkę. Sambo zaprosił podróżników do swojej wioski, która wyglądała jak obozowisko małych chłopców. 
Bolek i Lolek spędzili wśród Pigmejów prawie całe wakacje. Udało im się nawet zobaczyć okapi, zwierzę spokrewnione z żyrafą i mające futro w paski jak zebra.

W opowiadaniu pt. „Fatamorgana” nasi bohaterowie zmęczeni po długim marszu w słońcu odpoczywają pod rozłożystą lipą. Znudzeni wspominają swoje afrykańskie przygody, gdy nagle Lolek dostrzega afrykańskiego strusia. Bolek też widzi strusia, ale nie może uwierzyć w to co widzi i uważa, że to fatamorgana. Chłopcy sprzeczają się i Bolek postanowił udowodnić, że ma rację. Pobiegł w stronę stojącego ptaka i uderzył głową w długie nogi strusia przekonując się, że to nie była fatamorgana. Mali bohaterowie dostrzegają całe stado, okazuje się, że jest to ferma strusia. Nagle struś wrzuca sobie na grzbiet obu chłopców i pędzi po łące. Gdy chłopcy obejrzeli się za siebie, zobaczyli goniącą ich trąbę powietrzną, porywającą wszystko, co stanęło na jej drodze. Zrozumieli zachowanie ptaka, który właśnie wyratował ich z niebezpieczeństwa. Struś gwałtownie zahamował u brzegu przecinającej drogę rzeki i chłopcy wpadli do wody. Gdy wyszli na drugi brzeg świeciło słońce, a po trąbie nie było śladu, myśleli, że przygoda była tylko wytworem ich wyobraźni. O tym, że przygoda wydarzyła się naprawdę świadczyło mokre ubranie. Chłopcy byli pewni, że czeka ich wiele przygód, i że wakacje rozpoczęły się naprawdę.