Recenzje czytelników klubów DKK

Recenzja książki ”Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz”

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: niedziela, 05, październik 2025 10:57

Wiesława Kruszek

Anna Dziewit-Meller i Justyna Sobolewska postanowiły w okresie pandemii stworzyć swój własny, jak podkreślają, „absolutnie subiektywny wybór książek”. Podzieliły go na cztery części: dzieciństwo, szkoła, studia i dorosłość.

Przypomniały sobie i powróciły raz jeszcze do lektur, które budziły ich emocje, były czytane z dziećmi, wywoływały wspomnienia. Te ich rozważania, eseje, czy nawet można je nazwać po prostu recenzjami, mogą stać się inspiracją dla osób sięgających po „Stówkę”.

Młodszym pewnie bliższe będą wybory Anny Dziewit-Meller (rocznik 1981), starsi chyba lepiej się poczują wśród książek zaproponowanych przez Justynę Sobolewską (rocznik 1972). Nam, klubowiczkom, bliżej było do lektur autorki książki o Kornelu Filipowiczu, którą gościliśmy w naszej bibliotece w listopadzie 2023 roku. Niektóre z nas czytają jej recenzje zamieszczane w tygodniku „Polityka”. Znamy jej „Książkę o czytaniu”, w której wspomina o naszym DKK. Może więc trochę decydował tu sentyment, ale tak się też złożyło, że znałyśmy więcej książek z jej listy.

Doceniamy oczywiście także polecenia autorki „Darcia pierza”. Pięknie napisała np. o wierszach Juliana Tuwima czy Wisławy Szymborskiej. Przyklasnęłyśmy mocno wyborowi „Śmierci pięknych saren”, kryminałom Agaty Christie, kilka z nas chce przeczytać polecaną przez nią „Ucztę Babette” Karen Blixen.

Mnie bardzo zainteresował esej poświęcony książce Joanny Brach-Czajny, której „Szczeliny istnienia” przeczytałam trzy lata temu, a Dziewit-Meller znała ją już w okresie studiów. Ta zawarta w niej filozofia codzienności została tu bardzo ładnie przedstawiona przez nią, napisała, że „był to dla niej łyk krystalicznie czystej wody po długim forsownym marszu”.

Obie autorki mają niewątpliwie dar polecania, przekazywania nam swoich wzruszeń związanych z lekturą ważnych dla nich książek. Justyna Sobolewska wspomina swego ojca czytającego na głos „Pamiętnik z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego. Zaznacza z kolei, że sama czytała z synami głośno ballady Adama Mickiewicza.

Długo by tu wymieniać ważne dla obu autorek książki; nie da się oczywiście, bo jest ich 100, a nawet dokładnie 101. Trzeba po prostu usiąść, zacząć czytać, wybrać sobie książki, które znamy i chcielibyśmy do nich wrócić i te, których jeszcze nie przeczytaliśmy, a autorki zachęciły nas do tego.

Warto przy okazji pamiętać, że „czytanie ma nad życiem znaczącą przewagę”, o czym pisze w końcowym rozdziale dotyczącym „Czarodziejskiej góry” Justyna Sobolewska. Przytacza też słowa Małgorzaty Łukasiewicz z książki „Jak być artystą”: „literatura to coś innego niż życie, którego nie da się, dobrnąwszy do końca, zacząć jeszcze raz”.

Skoro tak, to, jak radzi wspaniały węgierski pisarz Sandor Marai, trzeba: „Czytać w każdej chwili. Kiedy pomyślę o możliwościach i zaniedbaniach w lekturze, zszokowany konstatuję, jak krótkie jest życie”.

Wiesława Kruszek

Dyskusyjny Klub Książki działający przy Powiatowej Bibliotece Publicznej w Sieradzu