Recenzje czytelników klubów DKK

Recenzja książki Victora Jestina pt. „Upał”

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: wtorek, 10, wrzesień 2024 09:06

Wiesława Kruszek

Na okładce informacja: „krótka powieść o śmierci i miłości”; zgoda co do tego, że krótka, zaledwie 134 strony i jeszcze sporo pustych miejsc na niektórych. Słowo powieść za to raczej użyte na wyrost, bardziej stosowne byłoby opowieść. Śmierć i miłość – tu też można mieć sporo wątpliwości, śmierć jest (chyba), ale czy miłość? To bardziej poszukiwanie przygód, wrażeń, seksu.

Najbardziej trafiony jest z pewnością tytuł. Debiutujący francuski autor oddał sugestywnie duszną, wręcz klaustrofobiczną atmosferę nadmorskiego kempingu i to zarówno w znaczeniu pogodowym, jak i emocjonalnym. Żar leje się z nieba, koniec sierpnia, koniec wakacji, piasek parzy w stopy, pot ścieka po plecach.

Większość nastolatków odziana w plażowe, skąpe stroje, tylko główny bohater Leonard woli zostać w tiszercie, ma dość wątłe ciało. To on jest tu narratorem, jego oczyma widzimy zdarzenia z dwóch dni. Siedemnastolatek niezbyt dobrze czuje się wśród rówieśników. Większość z nich, on także, spędza dwa tygodnie z rodzicami i rodzeństwem.

Wieczorami i nocami próbują wyzwolić się spod ich kontroli; alkohol, jakieś narkotyki, seks. Leo jest trochę z boku. W sumie niewiele możemy o nim powiedzieć. Poznajemy okoliczności śmierci jego rówieśnika Oskara tak, jak przedstawia je Leonard. Jest w tym coś dziwnego, nie do końca wyjaśnionego. Czy zdarzyło się naprawdę? Jakaś tajemnica spowija to wydarzenie obserwowane przez bohatera. Jego reakcja i dalsze postępowanie może budzić zdziwienie. Stąd pojawiające się pytanie, czy to może był efekt wyobraźni Leo?

Chłopak czuje się samotny, wyobcowany, zostaje sam ze swoją tajemnicą. Nie bardzo wie, jak ma się zachować, co zrobić. Czasu na podjęcie decyzji nie ma za wiele, pobyt na kempingu dobiega końca. Różowy królik bawiący plażowiczów, który tak irytuje Leo, prowadzi swój zabawowy korowód. Nastolatek myśli: „Jeszcze będziemy uciekać z tego kempingu jak z płonącego mieszkania i tylko różowy królik dalej będzie tańczył”. Czy to refleksja nad katastrofą klimatyczną, czy po prostu obraz wewnętrznych przeżyć bohatera zmagającego się z dręczącą go tajemnicą?

„Nie wiedziałem, czego chcę. Wyobrażałem sobie, że podejmuję działanie albo nic nie robię, zawsze z tym samym dziwnym zdumieniem”. Te słowa oddają w jakiś sposób stan wewnętrzny Leo, chłopaka, którego nie poznamy zbyt dobrze, jego sylwetka jest w sumie dość powierzchownie nakreślona. Trudno nawet stwierdzić czy czujemy do niego sympatię, czy też nie.

Jak się w końcu zachowa? Co naprawdę zdarzyło się, i czy rzeczywiście zdarzyło, na kempingu we francuskich Landach? Próbowałyśmy szukać odpowiedzi, choć może właściwie na ich szukaniu trzeba tu poprzestać?

Uznałyśmy, że jak na debiut dwudziestopięcioletniego Victora Jestina jest to ciekawa książka.

Wiesława Kruszek

Dyskusyjny Klub Książki przy Powiatowej Bibliotece Publicznej w Sieradzu