Recenzje czytelników klubów DKK

Recenzja książki "Błysk rewolwru"

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: poniedziałek, 06, czerwiec 2016 09:56

Wiesława Kruszek

Ostatnie przedwakacyjne spotkanie DKK, więc obowiązkowo truskawki, tym razem jako dodatek do tortu z galaretek. Deser smakował wybornie i doskonale komponował się z czerwcową książką, która zadowoliła wszystkich klubowiczów.

„Błysk rewolwru” Wisławy Szymborskiej to zbiór niepublikowanych za życia poetki utworów wyszperanych w szufladach przez jej długoletniego sekretarza. Czegóż w nim nie ma! Zaczyna się od juweniliów, w której to części są pierwsze rysunki i próbki pisma 4-5-letniej Ichny, laurki dla mamy, zdjęcia z dzieciństwa przyszłej poetki.

No i tytułowy „Błysk rewolwru”, „mrożąca krew w żyłach” opowieść o miłości i zbrodni, zatem romans i kryminał w jednym. Trzy strony tej ckliwej historii zaginęły. Wydaje się jednak, że chyba dobrze się stało, że Szymborska szybko porzuciła prozę na rzecz poezji. „Topielec” i „Nihil novi sub sole” to już „bardziej dojrzałe” próbki poetyckie kończące część pierwszą.

W drugiej – „Na Krupniczej, w szufladzie, na rybach” mamy na początek „Ankietę, czyli konkurs na wygłupianie się bliźnich”, potem jest coraz lepiej i zabawniej. Są świetne moskaliki, słownik wyrazów obelżywych, wiele rymowanek układanych z Kornelem Filipowiczem w czasie wypraw na ryby, znakomita „Meblościanka” i wiersz o reklamach z 2004 roku.

„Utwory gatunkowe” otwierają „Bajki o życiu rzeczy martwych”, np. o książce, o pierzynie, o wiaderku; każda ze stosownym morałem. I wreszcie, limeryki! Można spróbować przy ich lekturze samemu zabawić się w poetę, bo kilka z nich wymaga uzupełnienia. Trochę zrymowaliśmy, ale na publikację się nie odważymy. Kolejne próby podjęliśmy przy tworzeniu rejzefiberków, altruitków, lepiejów i adoraliów. Zabawa w każdym razie była znakomita.

Część czwarta książki zatytułowana „W Lubomierzu” również utrzymana jest w żartobliwym tonie. Tu zwłaszcza „Listy Parkingowego”, czyli pana Henia pisane jakoby przez niego do Marii Czyżowej to kolejny przykład wielkiego poczucia humoru Noblistki. Całość zamyka ostatni krótki wierszyk napisany kilka tygodni przed śmiercią.

Książka została pięknie wydana i opatrzona wstępem przez poetę i przyjaciela Szymborskiej, Bronisława Maja. I tu zgodnie wszyscy klubowicze orzekli, że czytać go trzeba było ze słownikiem łacińsko – polskim i słownikiem wyrazów obcych w dłoni. Chyba zbyt uczony jest wywód Maja, choć nie pozbawiony humorystycznych tonów. Jednak w zestawieniu z treścią tomiku trochę za długi i nieco nudny. Podejrzewam, że wielu czytelników pewnie go omija.

Na koniec warto jeszcze postawić pytanie, czy należało wszystkie te inedita (patrz: „Słownik wyrazów obcych” W. Kopalińskiego) wydać. W naszym klubowym kręgu skłanialiśmy się ku temu, że dziecięce rysunki i laurki z życzeniami dla mamy niekoniecznie musiały znaleźć się w tomiku. Raczej powinny pozostać w szufladzie. Reszta zaś jak najbardziej cieszy i skłania do szczerego śmiechu, a i refleksji, pogodnej wszakże. Można też po lekturze pozazdrościć trochę zabaw słownych, jakie były udziałem poetki i jej towarzyskiego grona.

„Błysk rewolwru” to lektura obowiązkowa.

Wiesława Kruszek - DKK przy Powiatowej Bibliotece Publicznej w Sieradzu