Recenzje czytelników klubów DKK

"Ziarno prawdy" Zygmunta Miłoszewskiego

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: czwartek, 06, grudzień 2012 14:04

Barbus Beata

"Ziarno prawdy" Wielkiego Kalibru

Zygmunt Miłoszewski jest młodym (1976 r.) pisarzem i publicystą. Od lat 90. pracuje jako dziennikarz. Zaczynał w „Super Expressie”, był stałym felietonistą w „Metropolu”, związany z „Newsweekeim”. Zadebiutował w 2005 r. powieścią „Domofon”. Dwukrotnie otrzymał Nagrodę Wielkiego Kalibru : w 2008 r. za „Uwikłanie” oraz w 2012 r. za powieść „Ziarno prawdy”.

Wiosna 2009 roku w Sandomierzu była wyjątkowa zimna. W kwietniowy poranek pod murami starej synagogi zostaje znalezione nagie ciało kobiety, która została w brutalny sposób zamordowana. Wyjaśnieniem sprawy zajmuje się prokurator Teodor Szacki, który od niedawna zamieszkał w uroczym, historycznym miasteczku. W Sandomierzu jest obcy, nie zna miejscowych powiązań i układów. Denatka to znana, szanowana i lubiana działaczka społeczna. Kilka dni później znika jej mąż, regionalny polityk, przewodniczący Rady Miejskiej. W swoim środowisku małżeństwo jest postrzegane jako udany związek. A jednak pojawia się rysa. Prokuratorowi w dochodzeniu pomaga wieloletnia przyjaciółka szczęśliwego domu ofiary, prokurator Barbara Sobieraj oraz inspektor Leon Wilczur. Obydwoje wprowadzają Szackiego w świat tajemniczych legend i mitów od lat krążących wśród mieszkańców Sandomierza. Szacki podąża ich tropem starając się wyłuskać tytułowe ziarno prawdy.
Akcja powieści rozgrywa się we współczesnej Polsce, czytając ją odnosi się wrażenie, że historia jest realna i rozgrywa się tuż obok nas. Wyraziście i dosłownie oddaje emocje i poglądy Polaków na sprawy wiary i stosunki międzyludzkie.
„że każde morderstwo, każda nienawiść, każde posądzenie fałszywe, że to zawsze jest złe i powinniśmy się tego wystrzegać. Żaden fanatyzm nie jest dobry, żadna przesada, nawet jeśli w dobrej wierze ktoś przesadza.”
Autor celnie i dosadnie przedstawia sposób przepływu informacji w mediach (prasie, telewizji) oraz ich wpływ na opinię odbiorców. Powtarzana w kółko plotka staje się w odczuciach czytelników bądź słuchaczy prawdą. Obieg informacji jest błyskawiczny, nie ma czasu na szukanie prawdziwego źródła ani na weryfikację, za każdym razem dodawane jest tylko słowo własnego komentarza. Według pisarza wygląda to jak wymiociny
„ktoś dostawał do jedzenia jajecznicę, po czym ją zwracał. Ktoś inny dosmażał kawałek boczku, zjadał, zwracał. Następny ktoś wymiociny solił, pieprzył, zjadał, zwracał. I tak dalej. I tak dalej. Co nie zmienia faktu, że gdzieś tam na początku ktoś musiał rozbić jajka”.
Tylko, że o tym fakcie wszyscy szybko zapominają, ponieważ ludzie są bardzo podatni na wszelkie sugestie, wierząc bezkrytycznie nawet w wydumane historie.
I tak wygląda brutalna prawda o współczesnym świecie. Znakomita lektura.

Beata Barbus

DKK Łódź – Śródmieście, Filia Nr 11