"Dziewczyny z Portofino" G. Plebanek

„Dziewczyny z Portofino” Grażyny Plebanek to historia dorastania czterech przyjaciółek rozpoczynająca się w latach 70. Poznajemy je w momencie, kiedy jako kilkuletnie dziewczynki wprowadzają się wraz ze swoimi rodzinami do jednego z nowych warszawskich blokowisk. Każda pochodzi z innego środowiska, każda wnosi do opowieści inną historię. Agnieszka wychowywana samotnie przez ojca, nigdy nie poznała swojej matki. Beata, córka opozycjonisty, widzi powolny rozpad małżeństwa swoich rodziców spowodowany zdradami jej ojca. Mania musi znosić libacje alkoholowe, a Hanka bicie i poniżanie swojej matki przez ojca. Wraz z nimi przeżywamy ich troski, problemy dorastania, pierwsze miłości, ale przede wszystkim przenosimy się w realia tamtej peerelowskiej codzienności – komitety kolejkowe, kartki żywnościowe, wyroby czekoladopodobne, fartuchy szkolne, sadzenie drzewek w czynie społecznym itd.

Przeszłość autorka przeplata fragmentami teraźniejszości (są to rozmowy dorosłych już przyjaciółek) i dla mnie to wprowadza pewien element chaosu, ponieważ ciężko jest się połapać kto jest kim i o co tak naprawdę chodzi. Chyba lepiej byłoby zachować chronologię wydarzeń. Poza tym książkę czyta się dobrze, a szczególnie bliska będzie osobom, które też dorastały w tamtych latach, ponieważ będzie to podróż w czasy ich dzieciństwa.

Małgorzata Nitecka