Recenzja książki Hanny Kowalewskiej „Tego lata w Zawrociu”

„Kto patrzy w przeszłość i wydobywa z niej same ochłapy i strzępy, nie może zbudować przyszłości, bo nie ma czasu, by ją wymyślić Nie ma też sił, by cieszyć się teraźniejszością, tą kroplą czasu jedyną, która jest nam dana naprawdę”.
To cytat z książki Hanny Kowalewskiej „Tego lata w Zawrociu”, która uzyskała nagrodę za najlepszą powieść polską 1997 roku.
W małym miasteczku na prowincji umiera stara kobieta. Swoją posiadłość – dworek z ogrodem i całym inwentarzem zapisuje swojej wnuczce Matyldzie, z której rodziną zerwała ontakt lata temu. Decyzja ta wywołuje wiele emocji wśród pozostałych członków rodziny, którzy bliżej związani ze starszą panią spodziewali się spadku. Spadkobierczyni, Matylda – młoda, niekonwencjonalna kobieta po przejściach, dla której babka była postacią odległą tajemniczą i budzącą niekoniecznie pozytywne uczucia, wprowadza si ę w środku lata do darowanego jej domu. Przeniesiona z wielkiego miasta na prowincję, gdzie życie płynie jakby wolniej, zostawiając więcej czasu na zadumę i zadziwienie chwilą, krok po kroku prowadzona przez pamiętnik babki, echa rozmów z ludźmi praz magiczne chwile z otaczającą przyrodą, buduje na nowo swoje relacje z rodziną, dojrzewając przy tym wewnętrznie.
Już od pierwszych stron książki zachwyciła mnie bogactwem języka, wnikliwością obserwacji autorki oraz obrazami malowanymi słowami. Przemawiają do mnie dobrze zarysowane postacie : babki – próbującej kształtować świat na własną modłę i manipulującej przy tym otaczającymi ją ludźmi czy Pawła, kuzyna Matyldy,muzyka, który szuka pomostu między swoją twórczością a realnym światem. Dialogi,jakie prowadzi główna bohaterka ze swoją babcią, odsłaniają przed nami zawiłe relacje rodzinne i kulisy życia małego miasteczka. Takie rozmowy z samym sobą prowadzi każdy z nas, dlatego ta książka ma dla mnie wymiar uniwersalny, a postacie ze swoimi słabościami są wyjęte z naszej codzienności.
Każdemu z nas dany jest czas, tak jak Matyldzie lato w Zawrociu, na rozliczenie się z przeszłością i zadomowienie w teraźniejszości. Pozostaje tylko kwestia, aby go dobrze wykorzystać.
Podsumowując, warto sięgnąć po tę książkę i spędzić miłe chwile na czytaniu, szczególnie teraz, gdy za oknem biało, a termometr pokazuje spory mróz.