DKK dla niepełnosprawnych (spotk. 3)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Niepełn.

Utworzono: czwartek, 17, luty 2011 14:45

Katarzyna Kuchler

Dnia 11 marca br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się trzecie spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla osób niepełnosprawnych, na którym miło nam było gościć 14 osób – podopiecznych Środowiskowego Domu Samopomocy PSOUU koło Pabianice wraz z terapeutami. Na tym klubowym spotkaniu czytaliśmy książkę - „O krakowskich psach i kleparskich kotach. Polskie miasta w baśni i legendzie”, o której następnie rozmawialiśmy. Dodatkowo połączyliśmy naszą rozmowę nt. czytanych opowiadań z prostymi warsztatami, polegającymi na wyszukiwaniu przez naszych klubowiczów, w przygotowanych specjalnie przewodnikach turystycznych, inf. o miastach, o których opowiadały legendy z „przerabianej”na spotkaniu książki. Prawdę mówiąc tego punktu naszego klubowego spotkania trochę się obawiałam, ale jak się okazało zupełnie niepotrzebnie, bowiem nasi goście bez żadnego problemu poradzili sobie z tym zadaniem. I w dodatku bardzo im się ono podobało ! 
Poza tym wraz z terapeutami, specjalnie wybraliśmy z klubowej książki te legendy, które opowiadały o miastach, w których nasi klubowicze byli na wycieczkach i znali je, w związku ze swoją tam bytnością, doskonale. Dlatego też każdy z naszych klubowych gości miał coś do powiedzenia nt. poszczególnych miast opisanych w książce. Wszyscy bardzo chętnie opowiadali o zabytkach danej miejscowości, muzeach, kościołach, a nawet przytaczali legendy, opowiedziane im przez przewodników, zupełnie inne niż te, o których czytaliśmy na spotkaniu naszego klubu.
Opowiadali także o drobiazgach, w rodzaju figurek, widokówek itp., które przywieźli sobie jako pamiątki, z pobytu w danym mieście. I tak, np. gdy czytaliśmy legendy o Krakowie, to nasi klubowicze, omawiając te książkowe, opowiedzieli także i tę o hejnale z Wieży Mariackiej, której w książce w ogóle nie było. Podobnie było w przypadku Częstochowy i innych miast.
Przy opowieściach o Krakowie mówili także, z wielkim entuzjazmem, o zakupach pamiątek, w rodzaju, np. figurek Smoka Wawelskiego, których dokonali w nader historycznym miejscu, tj. krakowskich Sukiennicach, przy okazji wyjaśniając, że nazwa tego miejsca wzięła się od kramów kupieckich, sprzedających sukno. 
Z kolei przy opowieściach o Lublinie wspominali swoją wizytę w muzeum na Zamku, w którym widzieli blat stołu z odciśniętą na nim czarcią łapą. Zupełnie tak, jak opisano to w książce ! I to właśnie bardzo im się podobało. 
Podobnie było, np. przy Częstochowie, kiedy to czytaliśmy, m. in. o Jasnej Górze i znajdującym się tam obrazie Matki Boskiej Częstochowskiej. 
Nasi klubowicze, opowiadając o swojej wycieczce do tychże miejsc, dołożyli wiele naprawdę ciekawych szczegółów, których klubowa lektura wcale nie zawierała.
Dużo opowiadali także, m. in. właśnie o wspomnianym już przeze mnie, Lublinie, gdzie byli z wycieczką w ubiegłym roku, więc mieli go w pamięci „na świeżo”. W przewodniku turystycznym wyszukali rysunki i zdjęcia miejsc, w których wtedy byli, tak aby w miarę możliwości najdokładniej opowiedzieć, co w tym mieście najbardziej im się podobało i co najmilej wspominają.
Zresztą, o czym już wcześniej wspominałam, przy omawianiu kolejnych miast i związanych z nimi legend, wyszukiwali w przygotowanych przewodnikach zdjęcia, rysunki i mapki z zaznaczonymi zabytkami i ważnymi, wartymi uwagi miejscami. Tak było, np. w przypadku Krakowa, gdzie dużo uwagi poświęcili Wawelowi, opowiadając obrazowo o zbrojach rycerskich, tarczach, mieczach, zabytkowych arrasach, skarbcu królewskim.
We wspominkach z wycieczki do naszej stolicy dużo miejsca zajął Zamek Królewski, a w nim piękne, cenne obrazy oraz zapamiętana przez naszych klubowiczów ciekawostka – w każdej z zamkowych komnat znajdował się inny zegar i gdy tam gościli, od oprowadzającego ich przewodnika dostali zadanie – po wejściu do kolejnej królewskiej komnaty znaleźć, często bardzo sprytnie ukryty zabytkowy czasomierz.
Takie właśnie wspomnienia nt. miast polskich, o których opowiada omawiana na spotkaniu DKK dla osób niepełnosprawnych książka, snuli na nim nasi klubowi goście. Było naprawdę miło, gwarnie i wesoło, a co chyba istotniejsze, wszyscy nasi goście naprawdę dobrze się u nas czuli. Poza tym, co bardzo ważne, zadowoleni byli także terapeuci, którzy stwierdzili, że zaskoczyło ich (oczywiście bardzo pozytywnie), jak świetnie ich podopieczni radzą sobie przy omawianiu klubowych lektur i jak bardzo rozwinęli się, jeśli chodzi o np. dobór słownictwa i rozwijanie wyobraźni, od naszego pierwszego, styczniowego spotkania DKK. 
Nie potrafię nawet wyrazić, jak bardzo jest to cenne, miłe i ważne dla nas – bibliotekarzy. Mam tylko nadzieję, że dobra passa dotycząca spotkań klubu książki dla osób niepełnosprawnych potrwa jeszcze choć trochę. I właśnie „na fali” tej nadziei umówiliśmy się na kolejne spotkanie - 14 kwietnia, o godz. 10.00, a „na warsztat” weźmiemy wtedy książkę p. Doroty Zawadzkiej - „Siedem supełków”.