DKK dla dorosłych (spotk. 17)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: czwartek, 17, luty 2011 12:35

Katarzyna Kuchler

Dnia 27 października br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się siedemnaste spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, na którym gościłyśmy 18 osób, w tym p. dyrektor naszej biblioteki. 
Rozmawialiśmy o książce p. prof. Andy Rottenberg „Proszę bardzo”. Zdaniem naszych klubowiczów to dobra, napisana w elegancki sposób i takimż słownictwem, literatura niebeletrystyczna, choć mieli lekkie zastrzeżenia, co do wyboru tej pozycji na klubową lekturę. Chodziło po prostu o temat książki, a konkretnie o to, że jest to, najogólniej rzecz biorąc, tytuł traktujący o historii rodziny prof. Rottenberg. Wobec czego nasi klubowi goście podsumowali tę rodzinną opowieść krótkim stwierdzeniem, że „owszem jest to naprawdę dobra i wartościowa literatura, ale nie pozostawia miejsca na dyskusję, bo o czym tu dyskutować. Tak, jak inne tego rodzaju pozycje literackie, m. in. „W ogrodzie pamięci” p. Joanny Olczak - Ronikier czy „przerabiana” na wrześniowym spotkaniu DKK książka p. Jerzego Stuhra „Stuhrowie. Historie rodzinne”, nie jest materiałem, nad którym można by się zbyt szczegółowo rozwodzić”. Ale oczywiście „trochę” czasu poświęciliśmy dyskusji nad pracą p. prof. Co do efektów tejże rozmowy natomiast, to nasze klubowe panie, np. bardzo wzruszyły losy syna p. Rottenberg, Michała, który pewnego dnia po prostu zniknął z życia rodziny. I to zniknął tak bardzo, że po jedenastu latach poszukiwania go przez matkę, okazało się, że niestety zniknął na zawsze, a ona mogła go już tylko pochować w rodzinnym grobie. Zresztą tego właśnie obawiała się, ale i spodziewała przez wszystkie te lata, daremnych poszukiwań. Spodziewała zaś dlatego, że jej syn był człowiekiem bardzo słabym, uzależnionym od narkotyków, nastawionym wręcz na samozniszczenie, które w końcu niestety stało się faktem. Ten rodzinny dramat prof. Rottenberg opisuje jednak w tak powściągliwy, taktowny i rzeczowy sposób, że chyba właśnie to sprawia, iż jej książka wzbudza takie zainteresowanie odbiorcy, co dało się zauważyć także na październikowym spotkaniu DKK „dla dużych”. Nasza klubowa „mniejszość”, czyli panowie natomiast mieli drobne zastrzeżenia, co do raczej swobodnie potraktowanej przez autorkę chronologii, „dzięki” której lektura historii rodziny p. Rottenberg przysporzyła im lekkich problemów, bo jak stwierdzili „trochę trudno czyta się książkę, w której co chwilę zmienia się czas „akcji”. Poza wszystkim jednak autorka, mimo naprawdę trudnych przeżyć, zachowuje bardzo sympatyczne, lekkie i na dobrym poziomie, poczucie humoru, co czytelnicy cenią wysoko, właśnie z uwagi na ciężkie życiowe doświadczenia, bo chyba nie ma nic gorszego, niż pochować własne dziecko, którego nie udało się uratować przed nim samym. I tak też, doceniając trud włożony przez pisarkę w tę jej bardzo osobistą pracę, odebrały książkę osoby obecne na spotkaniu.
Na szczęście ogólne wrażenia z czytania „Proszę bardzo” okazały się nie takie złe i końcowe wnioski naszych miłych klubowiczów wypadły raczej, zresztą ku mojej uldze, in plus. 
Pozostaje tylko mieć nadzieję, że może przynajmniej kolejna klubowa lektura, a będzie to tym razem „literacki kryminał” Roberta Kaplowa - „Kto zabija najsławniejszych amerykańskich pisarzy?”, okaże się nieco bardziej „zjadliwa” i dostarczy więcej materiału do tak upragnionej przez naszych gości, dyskusji, na którą umówiliśmy się 24 listopada, jak zwykle o godz. 17.00