Recenzja czytelniczki DKK - Patrycji Kret

Kolejny raz w dniu spotkania bolimowskiego DKK na niebie pojawiły się deszczowe chmury i niektórym ów opad pokrzyżował plany przybycia. Na szczęście dla tych, którzy przybyli, z lekka zniesmaczeni pogodą, czekały ciepła kawa, pyszne smakołyki… i rozmowa o książce Johna Maxwella Coetzee’ego.

J. M. Coetzee urodził się w 1940 roku w Kapsztadzie (RPA). W 2003 roku otrzymał prestiżową Nagrodę Nobla, dwukrotny laureat nagrody Bookera. Jest uważany za jednego z najważniejszych pisarzy anglojęzycznych.

Autor w książce „Chłopięce lata” opowiada o swoim dzieciństwie, które spędził w Południowej Afryce. Ten czas w jego przypadku nie jest, jak mogłoby się wydawać, okresem beztroski, wiecznych zabaw i szaleństw. Pisarz bardzo wcześnie zdejmuje różowe okulary musząc zderzyć się z trudną rzeczywistością. Rzeczywistością apartheidu.

Coetzee chcąc być jak najbardziej obiektywny w ocenie swojego wczesnego życia opisuje siebie w trzeciej osobie. Główny bohater nie ma nawet imienia, jest po prostu chłopcem. Przedstawia swoje relacje z matką, nielubianym ojcem, stosunki rodzinne, ale przede wszystkim szkołę. Chłopiec obawiając się chłosty, która była popularną praktyką stosowaną przez nauczycieli, zawsze dokładnie przygotowuje się na zajęcia, przez co staje się szkolnym prymusem. Na wszystko jednak pada cień ówczesnej polityki segregacji rasowej. Autor wikła się w rzeczywistości, już jako dziecko próbuje ją zrozumieć, jednakże przychodzi mu to z trudem.

Lektura daje wiele do myślenia. Jak w każdym życiu, także u Coetzee’ego pojawia się wiele wątków, czasem mniej, czasem bardziej ważnych. Dzieciństwo tworzy pień naszego drzewa życia. Od pierwszych dni naszego życia zależy jakim drzewem będziemy w przyszłości. Czy głęboko zakorzenieni przetrwamy najgorsze wichury, czy złamiemy się przy podmuchu lekkiego wiatru. I o tym także warto porozmawiać.