„Zdrajca czy bohater?”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP Łódź-Widzew FB nr 5 Dorośli

Utworzono: niedziela, 28, październik 2012 01:10

Małgorzata Kowalska

13 lutego 2012 r., podczas kolejnego spotkania DKK dla Dorosłych, padły słowa zdrajca, ojczyzna, człowiek, miłość. Wiele można wymienić słów, bo jak się czyta i rozmawia o książce Marii Nurowskiej „Mój przyjaciel zdrajca” to mnóstwo emocji i myśli nasuwa się do głowy. Jest to opowieść o pułkowniku Ryszardzie Kuklińskim, który mówił tak: „ Na pewno nie czuję się Amerykaninem, mimo że Ameryka mnie doceniła. Ameryka dała schronienie, mnie i mojej rodzinie, gdy musiałem uciekać przed zemstą systemu, najbardziej zbrodniczego i perfidnego systemu XX wieku. Kiedy to do mnie dotarło, postanowiłem wydać mu wojnę. W pojedynkę, bo jak inaczej - nie miałem ani rakiet, ani żołnierzy. To była szalona myśl, która powstała w mojej głowie wiele lat temu i trwała we mnie do czasu, aż pojawiła się realna szansa, aby przemienić ją w czyn.”

Te słowa najlepiej obrazują osobę pułkownika Kuklińskiego, który w rozmowie z Marią Nurowską odsłania się przede wszystkim, jako człowiek. Poznajemy go prywatnie, w wojsku gdzie pnie się po szczeblach kariery, by w końcu spotkać się z nim, z jego myślami, rozterkami, decyzjami dotyczącymi podjęcia współpracy z amerykańskim wywiadem. Wszystko to oczywiście w realiach wszechobecnego systemu komunistycznego, który to generował realia życia społeczeństwa polskiego. Dzięki przeprowadzonemu wywiadowi możemy spojrzeć na życie tego człowieka z perspektywy czasu, innego już systemu politycznego i zadać sobie lub innym pytania, trudne pytania egzystencjalne, moralne i ogólnoludzkie. To jest książka, która wciąż budzi w naszym kraju wiele emocji. Jedni uważają Kuklińskiego za bohatera, który dla dobra Polski zdecydował się na współpracę z amerykańskim wywiadem, inni z kolei mają go za zdrajcę, który sprzeniewierzył się wojskowej przysiędze. Niektórzy zajmują też pozycje pośrednie, uznając konieczność współpracy z CIA, stwierdzając jednocześnie fakt zdrady. Kwestia oceny pozostaje osobistą sprawą każdego i każdej z nas. Nasze dyskusyjne grono też jednoznacznej opinii nie wydało w tej kwestii, jednak, jako kobiety zwróciłyśmy uwagę na żonę pułkownika. Naszym zdaniem to ona była bohaterką, to ona, choć pozornie miała nie wiedzieć o posunięciach męża, (który no cóż miewał romanse dla ukrycia swej działalności), wspierała go, to ona była matką jego synów i to ona, gdy w końcu się dowiedziała o misji postanowiła wyjechać z nim, wraz z synami (starszy nie zgadzał się z początku z decyzjami ojca) do Stanów. Na koniec nasunęła się nam jedna myśl, to książka gdzie cicha wielkość mierzona jest wiernością i oddaniem, czyli przyjaciel dla „zdrajcy”.