"Niemiecki taniec" M.Nurowskiej

Maria Nurowska to jedna z autorek po którą sięgam chętnie, gdy mam ochotę przeczytać coś ot tak dla przyjemności. Powieści Nurowskiej czyta się "jednym tchem", są wciągające a jednocześnie nie są głupiutkie, mają jakieś przesłanie. Autorka pisze "o czymś", porusza jakiś problem, dając nam nie tylko przyjemność czytania, ale także coś do przemyślenia. Tak jest i w "Niemieckim tańcu", powieści zaskakującej, obalającej pewne stereotypy jakie funkcjonują w naszym społeczeństwie. Nurowska odważyła się stworzyć zupełnie odmienny obraz Jana Pawła II od tego, który znamy. Wprowadzając wątek zakonnicy, która jest z nim skonfliktowana, przedstawiła papieża jako żyjącego w swoim świecie, skostniałego, zamkniętego na prawdziwe problemy Afryki. Szokujący jest także temat zachowania Polaków w czasie wysiedleń Niemców po zakończeniu II wojny światowej. Ile w nich okrucieństwa, brutalności, stosują takie same metody jak faszyści. Mamy tu przerażające sceny gwałtu na niemieckich kobietach, wywożenia ludzi w bydlęcych wagonach, okradanie ich ze wszystkiego, nawet z ubrań jakie mieli na sobie, czy wreszcie postawienie nagiej kobiety pod pręgierzem na trzy dni tylko za to, że jest Niemką. Poruszonych wątków jest tu znacznie więcej. Ale co najważniejsze Nurowska prowadzi narrację z pozycji kobiety. Nie ma znaczenia czy to będzie Niemka czy Polka. Bohaterki "Niemieckiego tańca" są po prostu kobietami, które przeżywają swoje namiętności, radości, tragedie. Nie mają zupełnie wpływu na toczącą się wojnę, ale muszą ponosić jej konsekwencje, gdy świat "staje na głowie" próbują przystosować się do nowych warunków i przetrwać. Gdyby nie zawirowania dziejowe, historia życia tych kobiet potoczyłaby się zupełnie inaczej.

Powieść jest niezwykle przejmująca. Porusza tak wiele problemów, że trudno przejść obok niej obojętnie. A przy tym jest tak napisana, że daje prawdziwą przyjemność czytania.