DKK dla dorosłych (spotk. 10)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: czwartek, 17, luty 2011 11:36

Katarzyna Kuchler

Dnia 20 stycznia br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się dziesiąte spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, na którym gościłyśmy 16 osób. Rozmawialiśmy o książce p. Jacka Dehnela „Balzakiana”. Był to już drugi tytuł jego autorstwa, który omawialiśmy na klubowym spotkaniu. Pierwszą książką tego pisarza, z którą zetknęli się nasi klubowicze, była omawiana w marcu ubiegłego roku - „Lala”. Ponieważ już wtedy proza p. Dehnela zyskała aprobatę i przychylne recenzje naszych klubowiczów, więc zdecydowaliśmy wspólnie o „wzięciu na warsztat” kolejnej pozycji literackiej młodego autora.
Wszystkie osoby obecne na spotkaniu naszego dorosłego DKK zgodnie uznały „Balzakianę” za „bardzo wartościową literaturę, lepszą nawet od „Lali”, z całą pewnością godną polecenia czytelnikom, którzy w książkach cenią piękny język oraz wszelkie przymioty dobrej prozy”.
Przez całe, trwające ponad dwie godziny, spotkanie nasi klubowicze nieustannie podkreślali genialny zmysł obserwacji życia i świetne wyczucie ludzkiej psychiki, zawarte w czterech opowiadaniach, z których składa się „Balzakiana”. Zastanawiali się także, skąd pomysł na taki tytuł książki, ale że autor właściwie jasno sugeruje nim podobieństwo do twórczości francuskiego romantyka, wobec tego „rozpracowaliśmy” poszczególne opowiadania w kontekście odpowiadającym im (wg naszego odczucia) tytułom prozy Honore de Balzaca. 
I tak, np. opowiadanie „Tońcia Zarębska”, to zdaniem naszych klubowiczów z całą pewnością „Kuzynka Bietka”, zaś ostatnie w zbiorze opowiadanie „Blaski i nędze życia artystki estrady na zasłużonej emeryturze”, znakomicie odzwierciedla, nawet już samym, niemal bliźniaczym tytułem, powieść „Blaski i nędze życia kurtyzany”, francuskiego pisarza. Niewielkie różnice zdań zaznaczyły się, jeśli chodzi o opowiadanie „Miłość korepetytora”. Niektóre osoby obecne na naszym spotkaniu porównały je bowiem, tak jak pozostałe zawarte w książce p. Dehnela, 
do prozy Balzaca, inne zaś upatrywały w nim raczej „przemycone” do zbioru opowiadanie, którego bohaterem jest sam autor, czy może raczej „alter ego” autora. To ostatnie stwierdzenie wydaje mi się zresztą bardzo interesujące i kto wie, czy nie odpowiadające prawdzie.
Poza wszystkim nasi klubowicze podkreślali, podobnie jak przy omawianiu „Lali”, piękny, bogaty język, którym autor posługuje się tak swobodnie i naturalnie, jak nie zdarza się to innym współcześnie piszącym. W związku z tym mówiliśmy o niechlujnym, byle jakim, często zawierającym sporą dawkę wulgaryzmów, (co się naszym klubowiczom zdecydowanie nie podobało), stylu (jeśli można go tak nazwać) preferowanym, na ogół, przez obecnych na polskim „rynku literackim” autorów, tzw. młodego pokolenia. Wobec powyższego zgodni byliśmy co do tego, że na ich tle proza p. Dehnela, mimo nieco zbyt kwiecistego, barokowego stylu, wyróżnia się zdecydowanie „in plus”. Warte podkreślenia jest także i to, że młody autor „Balzakiany”, „Lali”, „Fotoplastikonu”,„Rynku w Smyrnie” wyrobił sobie już u czytelników własną i, co ważniejsze, dobrą markę.
Wprawdzie jego książki nie należą do literatury leciutkiej, prościutkiej i rozrywkowej, wymagają skupienia i w związku z tym nie u każdego będą budziły zachwyt, ale są na tyle wartościowe, że chyba śmiało można je rekomendować osobom, które jeszcze się z jego prozą nie zetknęły.
Tak, więc podsumowując to nasze pierwsze w nowym roku spotkanie DKK dla dorosłych, można chyba z czystym sumieniem stwierdzić, że się udało, a klubowicze byli z wyboru omawianej na nim lektury, zadowoleni. Wobec czego zdecydowaliśmy wspólnie, że spróbujemy wykonać mały eksperyment i na następnym klubowym spotkaniu, na które umówiliśmy się 17 lutego, jak zwykle o 17.00, omówimy dwie książki : „Kamienie przodków” Aminatty Forny i „Późny Gomułka, wczesny Gierek” Andrzeja Dziurawca. Wprawdzie z naszych „wstępnych ustaleń śledztwa” wynika, że oba tytuły są kompletnie różne od książek „przerobionych” przez nas do tej pory na klubowych spotkaniach, ale że nasi klubowicze niczego się nie boją (przynajmniej, jeśli chodzi o literaturę), więc chętnie i uprzejmie zgodzili się na tę próbę. A już na lutowym spotkaniu naszego DKK „dla dużych”, zobaczymy, co z tego wyniknie.