„Prowadź swój pług przez kości umarłych”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 4 - Dorośli

Utworzono: środa, 22, grudzień 2010 17:07

Piotr Brzeziński

17 grudnia 2010 r. w Filii nr 4 Miejskiej Biblioteki Publicznej odbyło się dwudzieste spotkanie
Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym została omówiona książka Olgi Tokarczuk
pt. „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. W dyskusji wzięło udział dziewięć osób.
Uczestnikom spotkania spodobało się, że Tokarczuk napisała książkę, w której porusza temat
praw zwierząt i głównie ten wątek powieści gościł w dzisiejszym spotkaniu.
Ekscentryczna nauczycielka języka angielskiego i geografii Janina Duszejko, kiedyś inżynier budowy mostów mieszka samotnie w przygranicznej górzystej miejscowości.
Niewiele tu domów, głównie letniskowe i zimą niezamieszkałe. Duszejko dogląda je, 
przemierzając leśne ścieżki, dukty i usuwając po drodze zastawione na zwierzęta sidła. 
Zwierzęta darzy wielką miłością i gdy dzieje im się krzywda odważnie walczy o ich lepsze traktowanie. Donosi na kłusowników i głośno mówi co myśli o zabijaniu zwierząt.
Drugą wielką pasją bohaterki jest astrologia i horoskopy, uważa że wszystko co dzieje się na ziemi, wcześniej zapisane było w gwiazdach. Miejscowi uważają ją za niegroźną wariatkę, 
tylko kilka osób darzy ją przyjaźnią i podziela jej piękną filozofię – miłości, poszanowania i opieki. 
„Tego najbardziej nie lubię u ludzi – zimnej ironii. To bardzo tchórzliwa postawa; wszystko można
obśmiać, poniżyć, z niczym nie poczuć się związanym” str.110 - mówi Duszejko.
Poznajemy ją gdy z Matogą odkrywa zwłoki kłusownika Wielkiej Stopy i znajduje zdjęcie z polowania miejscowych notabli. Teraz jej walka nie ograniczy się tylko do donosów.
To przeraża, z tą całą wrażliwością i miłością do zwierząt potrafiła z zimną krwią mordować ludzi -
stwierdza uczestniczka spotkania. Nie musiała uśmiercać, ale postać stworzona przez Tokarczuk, 
to chora osoba, a my starajmy się ją zrozumieć patrząc na świat jej oczami.
Padły również słowa, że natura sama radzi sobie z regulacją i należałoby nie ingerować w przyrodę,
jej świat zawsze był drapieżny i zabijał dla zaspokojenia głodu.  
Klubowicze określili powieść jako miks sensacji, dramatu i psychologii, odnaleźli w niej klimat
powieści Myśliwskiego i Stasiuka. Książka świetna, a poruszony temat zmusza do refleksji.  
Podobało się klubowiczom, że Janina ludziom, których spotyka nadaję własne imiona: Wąsaty, Matoga,Wielka Stopa, Dobra Nowina. 

Na kolejnym spotkaniu 28 stycznia 2011r. omawiać będziemy książkę Wojciecha Albińskiego
pt. „Antylopa szuka myśliwego”.

Ewa Pawlak
relacja powstała na podstawie wypowiedzi
uczestników DKK F4 MBP w Pabianicach