„Wiara i nadzieja”

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP Łódź-Widzew FB nr 5 Dorośli

Utworzono: sobota, 12, październik 2013 22:54

Małgorzata Kowalska

„Dzień, w którym dowiedziałam się o istnieniu św. Rity nie mógł być przypadkowy. Jeśli człowiek wie, czego szuka, często nie znajduje tego, czego nie szuka. Nie szukałam i znalazłam”.  Marta  Fox

23 września 2013 r., odbyło się kolejne spotkanie DKK dla Dorosłych (Filia nr 5), podczas, którego rozmawiałyśmy o książce Marty Fox „Święta Rito od Rzeczy Niemożliwych”.  Niezwykle trudno jest ocenić tę powieść/ pamiętnik autorki.  Sprawa jest o tyle poważna, że dotychczasowe książki Marty Fox, zawsze, prawie, wywoływały w nas wiele pozytywnych emocji, psychologicznych rozważań, nad ludzkim losem, łączyły spoinami bohaterów.  Tym razem, przemówiła sama autorka odsłaniając przed nami swoje życie, w ściśle wymierzonych dawkach, poszatkowanych, często na różne opowieści.  To nam przeszkadzało, brak ciągłości, by móc skupić się na osobie, by przeżywać jej emocje.  Nie wiem, czy to był nieodpowiedni czas w naszym życiu, nasze myśli były rozkojarzone, skupione na innych sprawach, ale powieść nam się nie spodobała.  Czuję pewien niedosyt i smutek, z tego powodu, gdyż zawsze twórczość Marty Fox była mi bliska.  Niektóre z uczestniczek DKK, nie są fankami jej pisarstwa i być może jest,  im łatwiej, wyrazić swój stosunek do powieści.  Dla mnie nie była, to ani powieść autobiograficzna ani powieść psychologiczna. To taki dziwny układ, bo niby poznajemy rodzinę autorki, jej przemyślenia o życiu, miłości, bólu, samotności, pisaniu, ale,  z drugiej strony nic nam to nie daje, nie poznaliśmy Marty Fox bardziej niż dotychczas.  To zabrzmi dziwnie, ale autorka odsłoniła się więcej w swoich poprzednich powieściach niż w tej będącej jej autobiografią.  Nawiązanie do Świętej Rity od Rzeczy Niemożliwych jest chyba najcenniejsze z całej powieści, bo pokazuje nadzieję i wiarę, która przezwycięża każdą niemożliwą rzecz w naszym życiu. Bez nich nasze życie byłoby niewiele warte.  Mam nadzieję, że wrócę jeszcze do tej książki Marty Fox, być może w inny momencie życia. Pozwolę sobie na zakończenie zacytować fragment wiersza autorki, którym podzieliła się w swojej książce z Czytelnikami:

 „Nadzieja nie umiera
zmienia tylko sukienkę
z zielonej na chitynową
i cierpliwie czeka w kącie
na odwagę.”