Relacje ze 155. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy PBP w Sieradzu

Utworzono: poniedziałek, 12, luty 2024 18:27

Zofia Olechnowicz

Zawsze na przełomie stycznia i lutego wspominamy początki działalności naszego klubu, który istnieje już od 16 lat. Tak było również w tym roku. Podczas lutowego spotkania delektowałyśmy się tortem i próbowałyśmy zgadywać tytuły na podstawie przytoczonych jedynie pierwszych zdań z książek. Okazało się, że wcale nie jest to takie proste, jak mogłoby się wydawać. Tym, którzy chcą sprawdzić swoją wiedzę i pamięć, polecamy taktyczną grę quizową "Pierwsze zdania" (do wypożyczenia w naszej bibliotece). 

Jubileusz klubu skłonił nas do rozmowy na temat naszych kolejnych przedsięwzięć. Panie zaproponowały, żebyśmy zapoznały się z książkami: "Chłopki: opowieść o naszych babkach" Joanny Kuciel-Frydryszak, "Ale mnie strzeż od wszelkiego złego" Izabeli Buckiej, "Człowiek w poszukiwaniu sensu" Viktora E. Frankla. Padła też propozycja, żeby na spotkaniach ochotniczki opowiadały o książkach, które je zachwyciły. Będziemy starały się realizować te pomysły.

Wiele emocji i osobistych wspomnień wzbudziła omawiana podczas spotkania książka "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" Marcina Wichy. Autor otrzymał za nią prestiżowe nagrody:  Literacką Nagrodę Nike, Paszport "Polityki", Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza, Nagrodę Literacką Gdynia oraz tytuł Książki Roku 2017 w plebiscycie portalu Lubimyczytac.pl. Wicha opisał, do jakich przemyśleń skłoniły go przedmioty pozostawione w "masie spadkowej" przez jego rodziców. Książki, lampy, meble budzą wspomnienia z dzieciństwa i sprawiają, że autor przypomina sobie wypowiedzi i poglądy rodziców. Szczególnie interesujące jest to, jak syn postrzegał matkę, o której pisze, że "była tzw. trudną osobą" (s. 135) i "ostrożnie gospodarowała wyrozumiałością" (s. 47). Potrafiła mówić prawdę w oczy i nie bała się trudnych tematów. Pytana przez małoletniego wówczas syna, czy ona też kiedyś umrze, odpowiedziała: "Umrę, ale dopiero kiedy nie będziesz mnie potrzebował." (s. 17)

Podobało się nam, że Marcin Wicha poprzez oszczędne opisy codziennych zdarzeń pokazał uczucia do bliskich, którzy już odeszli. 

Żałoba po bliskich dotyka każdego. Podczas spotkania wspominałyśmy klubowiczów, którzy odeszli już na wieczne czytanie. W styczniu br. odbył się pogrzeb Pani Anny, która należała do naszego klubu od początku jego istnienia. Będzie nam brakowało jej trafnych uwag i umiejętności łagodzenia naszych literackich sporów.

155. spotkanie odbyło się 7 lutego 2024 roku, uczestniczyło w nim 10 osób.