Wyszukiwanie:

Logowanie:

Realizatorzy:

Relacja ze 162. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Podczas spotkania, które odbyło się 2 października 2024 roku, rozmawiałyśmy o "Małej zagładzie" Anny Janko. Świadomie wybrałyśmy tę książkę, choć wiedziałyśmy, że będzie to trudna lektura. Autorka odtwarza w niej przebieg pacyfikacji wsi Sochy na Zamojszczyźnie w 1943 roku. Dziewięcioletnia wówczas matka autorki była świadkiem rozstrzelania swoich rodziców. Ten obraz na zawsze pogrążył ją w żałobie. W dorosłym życiu walczyła z nawracającą depresją, a ukojenia szukała w pisaniu wierszy i malowaniu. Anna Janko uważa, że odziedziczyła po mamie traumę. Poświęciła wiele czasu i pracy na poznanie historii rodzinnej wsi swojej matki. W książce znajduje się nawet wykaz nazwisk wszystkich mieszkańców. Dlaczego autorka zdecydowała się napisać tę książkę? Anna Janko przypomina, że mordercy z Soch nie zostali ukarani, a jej matka nigdy nie uwolniła się od bólu. Poetycko pyta: "Czy przepaść rozpaczy daje się zacerować?" (s. 95) Czy opisanie wszystkiego pomogło?

Klubowiczki uważają, że trzeba mówić o zbrodniach wojennych, żeby w ten sposób przestrzec kolejne pokolenia. Podczas spotkania panie opowiadały o swoich rodzinnych historiach związanych z okresem II wojny światowej. Mogłyśmy obejrzeć cenną pamiątkę - książeczkę pracy (Arbeitsbuch) mamy jednej z klubowiczek.

W spotkaniu uczestniczyło 6 osób.

Relacja ze 161. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

To spotkanie rozpoczęłyśmy od gratulacji dla Pani Wiesławy Kruszek, która po raz szósty zdobyła nagrodę Instytutu Książki za najlepszą recenzję miesiąca. Doceniono recenzję książki "Ocalenie Atlantydy" Zyty Oryszyn. Jesteśmy dumne, że mamy w klubie pasjonatkę literatury, która lubi się dzielić z innymi swoimi przemyśleniami i spostrzeżeniami na temat literatury. Pani Wiesławie życzymy kolejnych sukcesów.

Na pierwszym po wakacjach spotkaniu rozmawiałyśmy o książce, której tytuł idealnie pasował do naszych obecnych warunków klimatycznych. Mowa o książce "Upał" Victora Jestina, francuskiego pisarza młodego pokolenia. Głównymi bohaterami również są młodzi ludzie, a akcja rozgrywa się w ostatnich dniach wakacji na nadmorskim kempingu. Dochodzi tam do tragicznego zdarzenia, o którym czytelnik dowiaduje się od prowadzącego w książce narrację siedemnastoletniego Léonarda. Tylko czy chłopak mówi prawdę? A może źle postrzega rzeczywistość? Zastanawiałyśmy się, co tak naprawdę wydarzyło się na kempingu. Dziwiło nas zachowanie rodziców, którym udzielił się beztroski nastrój wakacji i zapomnieli o opiece nad niepełnoletnimi dziećmi.

We Francji "Upał" uznano za bardzo udany debiut literacki Victora Jestina, na podstawie książki ma powstać film.

Spotkanie odbyło się 4 września 2024 roku, uczestniczyło w nim 10 osób.

Relacja ze 160. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Z dużymi oczekiwaniami sięga się po kolejną książkę autora, którego twórczością zachwyciliśmy się już wcześniej. Tak było w przypadku Zośki Papużanki. W 2017 roku członkinie sieradzkiego Dyskusyjnego Klubu Książki omawiały jej zbiór opowiadań "Świat dla ciebie zrobiłem". Wtedy chwaliłyśmy przede wszystkim ciekawe nawiązania literackie. Podczas spotkania, które odbyło się 1 lipca 2024 roku, tematem naszej dyskusji była powieść "Przez" z 2020 roku. Zgodnie przyznałyśmy, że autorce udało się zbudować napięcie. Początkowe strony książki mogą sugerować, że rozegrają się jakieś dramatyczne zdarzenia. Bohater wywołuje negatywne uczucia i nie wiadomo, w jakim celu z ukrycia obserwuje swoją byłą żonę. Nie jest to jednak powieść sensacyjna. Można ją raczej zaliczyć do powieści psychologicznych. Czytelnik ma okazję obserwować historię pewnego małżeństwa. Dowiadujemy się, czym ten związek był dla niej, a czym dla niego. Małżeństwo musiało się rozpaść, bo on chciał kontrolować wszystko. Po latach mąż wraca, żeby zdobyć dowody na to, że żona bez niego sobie nie poradziła, bo przecież "on był jej najniezbędniejszy w świecie" (s. 35). Czy naprawdę tak było?

Zośka Papużanka ponownie obdarowała czytelników interesującymi nawiązaniami literackimi. Trzeba było sobie przypomnieć, co napisała ręka na uczcie Baltazara. Warto też zastanowić się, jakie konsekwencje może spowodować dzisiaj zaczytanie się w "Panu Tadeuszu".

W spotkaniu uczestniczyło 8 osób.

Relacja ze 159. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Tradycją już jest, że na czerwcowych spotkaniach naszego klubu delektujemy się smakiem truskawek. Tak było też tym razem, a truskawki ukryły się w serniku na zimno.

Tematem naszej dyskusji była książka "Ocalenie Atlantydy" Zyty Oryszyn. Powieść wywołała u nas skojarzenia z literaturą i filmami, które odwołują się do powojennych przesiedleń Polaków z Kresów na Ziemie Odzyskane. U Zyty Oryszyn nie jest jednak tak zabawnie jak było w filmie "Sami swoi". Autorka ukazuje przede wszystkim dramat tych, którzy musieli opuścić swoje rodzinne strony i zamieszkać w domach pozostawionych przez uciekających Niemców. Do śmiechu (i to tego przez łzy) skłaniają jedynie opisy absurdalnych sytuacji. Bohaterowie książki uważają jednak, że warto ocalić od zapomnienia to, co wydarzyło się w powojennej Polsce.

Spotkanie odbyło się 5 czerwca 2024 roku, uczestniczyło w nim 12 miłośniczek literatury.

Relacja ze 158. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

158. spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki odbyło się 8 maja 2024 roku - w Dniu Bibliotekarza i na początku Ogólnopolskiego Tygodnia Bibliotek. Musiało więc rozpocząć się od życzeń nie tylko dla pracowników biblioteki, ale także dla klubowiczek, które kiedyś pracowały jako bibliotekarki. A takich pań w naszym DKK jest kilka.

Głównym tematem rozmowy była książka "Warto mimo wszystko". Jest to wywiad rzeka dziennikarza Wojciecha Szczawińskiego z aktorką Anną Dymną. Pierwsze wydanie ukazało się w 2006 roku, wydanie drugie poszerzone trafiło do księgarń w 2017 roku. We wstępie do drugiego wydania Wojciech Szczawiński przyznał, że któryś z recenzentów książki nazwał go prowokatorem, a inny zarzucił mu, że wobec interlokutorki bywał impertynencki. Klubowiczki nie były aż tak krytyczne w ocenie prowadzonego przez Szczawińskiego wywiadu. Uważały, że umiejętnie pokazał liczne rodzaje działalności aktorki. Podobały się nam jej wypowiedzi na temat pracy w teatrze i na planie filmowym. Z wypowiedzi Anny Dymnej: "(...) aktorstwo to najpiękniejszy zawód świata, ponieważ zajmuje się wszystkimi tajemnicami serca i duszy człowieka." (s. 23). Tak może mówić tylko człowiek, dla którego praca jest pasją i powołaniem. Podziw budzi także zaangażowanie aktorki na rzecz osób niepełnosprawnych. Sympatię widzów Anna Dymna zyskała też za serdeczność i skromność. Zawsze z szacunkiem traktuje wszystkich ludzi i nie zabiega o sławę. Zamiast spędzać czas na bankietach woli wykorzystać go na pracę w Fundacji "Mimo Wszystko".

Jako wielbicielki literatury zwróciłyśmy uwagę na te fragmenty wywiadu, w których aktorka opowiada o czytaniu. Jej ulubioną postacią literacką jest Małgorzata z dzieła Michaiła Bułhakowa. Miała przyjemność występować w roli Małgorzaty.

W spotkaniu udział wzięło 12 osób.

Relacja ze 157. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

W 2012 roku Marek Bieńczyk otrzymał Literacką Nagrodę Nike za zbiór esejów "Książka twarzy", w 2019 roku do tej samej nagrody nominowany był za "Kontener". Ksiżżki te dowodzą, że autor jest mistrzem esejów i że potrafi w krótkim tekście zaprezentować swoje arcyciekawe spostrzeżenia i przemyślenia. Chętnie wypowiada się na temat literatury i ujawnia swoje rozterki, z jakimi musi się mierzyć jako tłumacz literacki. Autor z takim interesującym dorobkiem literackim musiał zwrócić uwagę Klubowiczek. Na temat 157. spotkania naszego klubu wybrałyśmy rozdział "Książki pierwsze" ze zbioru "Jabłko Olgi, stopy Dawida". Wszystkie panie zachwyciły się erudycją pisarza i pięknym językiem. Podobały się nam przemyślenia Bieńczyka i fragmenty humorystyczne. Eseje skłoniły nas do przypomnienia sobie lektur omawianych w szkole i przeanalizowania naszych obecnych wyborów czytelniczych. Rozmawiałyśmy też o przywołanych w książce niemodnych już wyrazach: serwus, gibki, ordynus. Większość Klubowiczek zadeklarowała, że chętnie sięgnie po kolejne książki tego autora.

Spotkanie odbyło się 3 kwietnia 2024 roku, uczestniczyło w nim 8 osób.

Relacja ze 156. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Wszystkie panie należące do Dyskusyjnego Klubu Książki zawsze powtarzają, że kochają czytać książki i dzięki nim poszerzać swoją wiedzę i przeżywać to, czego doświadczają bohaterowie. Nie boimy się książek poruszających tematy trudne i nie zrażamy się nowatorskimi formami utworów. Z dużymi oczekiwaniami sięgnęłyśmy więc po "Kolej podziemną" Colsona Whiteheada. Za tę powieść autor otrzymał wiele nagród (m.in. Nagrodę Pulitzera i National Book Award) i na jej podstawie powstał cieszący się dużą popularnością serial telewizyjny. Niewolnictwo, rasizm, abolicjonizm to główne tematy książki. O losach czarnoskórej Cory czyta się z bólem serca. Jednogłośnie stwierdziłyśmy, że warto było zapoznać się z twórczością Whiteheada, ale na kolejne spotkanie z jego przygnębiającymi książkami nie wszystkie klubowiczki mają ochotę.

O "Kolei podziemnej" rozmawiałyśmy 6 marca 2024 roku, w spotkaniu uczestniczyło 7 osób.

Relacje ze 155. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Zawsze na przełomie stycznia i lutego wspominamy początki działalności naszego klubu, który istnieje już od 16 lat. Tak było również w tym roku. Podczas lutowego spotkania delektowałyśmy się tortem i próbowałyśmy zgadywać tytuły na podstawie przytoczonych jedynie pierwszych zdań z książek. Okazało się, że wcale nie jest to takie proste, jak mogłoby się wydawać. Tym, którzy chcą sprawdzić swoją wiedzę i pamięć, polecamy taktyczną grę quizową "Pierwsze zdania" (do wypożyczenia w naszej bibliotece). 

Jubileusz klubu skłonił nas do rozmowy na temat naszych kolejnych przedsięwzięć. Panie zaproponowały, żebyśmy zapoznały się z książkami: "Chłopki: opowieść o naszych babkach" Joanny Kuciel-Frydryszak, "Ale mnie strzeż od wszelkiego złego" Izabeli Buckiej, "Człowiek w poszukiwaniu sensu" Viktora E. Frankla. Padła też propozycja, żeby na spotkaniach ochotniczki opowiadały o książkach, które je zachwyciły. Będziemy starały się realizować te pomysły.

Wiele emocji i osobistych wspomnień wzbudziła omawiana podczas spotkania książka "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" Marcina Wichy. Autor otrzymał za nią prestiżowe nagrody:  Literacką Nagrodę Nike, Paszport "Polityki", Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza, Nagrodę Literacką Gdynia oraz tytuł Książki Roku 2017 w plebiscycie portalu Lubimyczytac.pl. Wicha opisał, do jakich przemyśleń skłoniły go przedmioty pozostawione w "masie spadkowej" przez jego rodziców. Książki, lampy, meble budzą wspomnienia z dzieciństwa i sprawiają, że autor przypomina sobie wypowiedzi i poglądy rodziców. Szczególnie interesujące jest to, jak syn postrzegał matkę, o której pisze, że "była tzw. trudną osobą" (s. 135) i "ostrożnie gospodarowała wyrozumiałością" (s. 47). Potrafiła mówić prawdę w oczy i nie bała się trudnych tematów. Pytana przez małoletniego wówczas syna, czy ona też kiedyś umrze, odpowiedziała: "Umrę, ale dopiero kiedy nie będziesz mnie potrzebował." (s. 17)

Podobało się nam, że Marcin Wicha poprzez oszczędne opisy codziennych zdarzeń pokazał uczucia do bliskich, którzy już odeszli. 

Żałoba po bliskich dotyka każdego. Podczas spotkania wspominałyśmy klubowiczów, którzy odeszli już na wieczne czytanie. W styczniu br. odbył się pogrzeb Pani Anny, która należała do naszego klubu od początku jego istnienia. Będzie nam brakowało jej trafnych uwag i umiejętności łagodzenia naszych literackich sporów.

155. spotkanie odbyło się 7 lutego 2024 roku, uczestniczyło w nim 10 osób.

 

Relacja ze 154. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Rok 2024 rozpoczęłyśmy w naszym klubie od rozmowy na temat książki "Testament" Niny Wähä. Z literaturą szwedzką zetknęłyśmy się już wcześniej podczas omawiania książek Camilli Läckberg, Majgull Axelsson i Stiega Larssona. Byłyśmy więc przygotowane na trudną literaturę. "Testament" zaskoczył nas jednak nagromadzeniem rodzinnych tragedii. W wielodzietnej rodzinie Toimich wszyscy są nieszczęśliwi. W uporaniu się z trudnymi doświadczeniami nie zawsze potrafią lub chcą pomóc najbliżsi. Potwierdza się paradoksalne stwierdzenie, że można czuć się osamotnionym nawet wtedy, gdy wokół jest wiele osób. Najgorzej oceniłyśmy postawę głowy rodziny i naszego krytycznego zdania nie zmienił nawet zmieszczony na końcu książki pożegnalny list/testament skierowany przede wszystkim do najstarszej córki. 

Spotkanie odbyło się 3 stycznia 2024 roku, uczestniczyło w nim 8 osób.

Relacja ze 153. spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki

Panie z Dyskusyjnego Klubu Książki chętnie sięgają po reportaże, dzięki którym można dowiedzieć się, jak wygląda codzienność ludzi mieszkających w innych państwach. Książka "Potosi. Góra, która zjada ludzi" ukazała nam problemy boliwijskich górników i ich rodzin. Szczególnie dramatyczna jest sytuacja wdów i osieroconych przez górników dzieci. Ander Izagirre pokazuje to na przykładzie losów Alicji, która mimo niepełnoletności pracuje w kopalni, żeby cokolwiek zarobić na spłatę rodzinnych długów. Sytuacja dziewczyny nie jest odosobnionym przypadkiem. Z biedą boryka się tam wiele rodzin, a dzieci walczą o prawo do pracy. Nie tak powinno wyglądać dzieciństwo.

Zgodnie stwierdziłyśmy, że warto było zapoznać się z książką "Potosi. Góra, która zjada ludzi", choć jej czytanie nie było przyjemne.

Spotkanie odbyło się 6 grudnia 2023 roku, uczestniczyło w nim 9 osób.

Statystyki działalności

Wykaz zakupionych ksiażek

Jak założyć lub dołączyć?

KONTAKT

Koordynatorkami wojewódzkimi DKK są:
Danuta Wachulak i Dorota Jankowska
(Dział Metodyki, Analiz i Szkoleń WBP w Łodzi).

tel. 42 663 03 53
42 63 768 35

adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Deklaracja dostępności

2011 WiMBP w Łodzi