{jgquote} Zobacz zdjęcia ze spotkania {jgxgal folder:=[images/stories/dkk/relacje/polesie_9/24_08_2007] cols:=[2]} {/jgquote} "Przygoda z owcą"  Haruki Murakamiego to kolejna pozycja omawiana na spotkaniu DDK, które odbyło się 24.08 2007 r. Panie podzieliły się na dwa obozy – zwolenniczek i przeciwniczek prozy japońskiego autora. Pierwszy obóz twierdził, że książki Murakamiego, choć niełatwe w czytaniu są bardzo wciągające, wręcz fascynujące. Pozwalają, dzięki zadziwiającej pomysłowości pisarza, oderwać się od otaczającej nas rzeczywistości, a nawet nabrać do niej odpowiedniego dystansu. Drugi obóz wygłosił pogląd, że jest to proza trudna do odbioru, ponieważ pisarz zwykle tak kieruje akcją, aby nam jak najmocniej zamieszać w głowie. Trzeba dużego skupienia, aby wejść w klimat jego książek, a na dodatek je zrozumieć.

"Przygoda z owcą" zaczyna się od opisu egzystencjalnego niebytu głównego bohatera. Ma on niecałe 30 lat, jest po rozwodzie i brak mu serca do pracy w firmie reklamowej prowadzonej wraz z przyjacielem. Przypadek jak wiele na całej kuli ziemskiej. Dopiero spotkanie z przedstawicielem szefa wielkiej korporacji zmienia diametralnie jego dotychczasowe życie.

W ciągu miesiąca  ma odnaleźć wyjątkową owcę z gwiazdą na grzbiecie, którą sfotografował jego przyjaciel Szczur. To przypadkowe zdjęcie umieszczone w folderze reklamowym sprawia, że nasz bohater wraca do krainy młodości. Rozpoczyna tym samym podróż w głąb siebie. Podczas eskapady styka się z dziwnymi ludźmi pojawiającymi się w jego życiu nieprzypadkowo. Odnajduje umierające światy. Stary przyjaciel, a może jego duch, wyjaśnia mu zaś jaki sens miała cała ta podróż. Tyle treść książki.

Nasze panie odebrały ją różnie. Jedne uważały, że skoro autor jest Japończykiem należy w książce doszukiwać się odnośników do tradycji kulturowych tego kraju. Odwoływały się do mitologii japońskiej.
Inne uznały, że sytuacja opisana na kartkach książki mogła się zdarzyć wszędzie. Tytułowa owca to przedstawienie tendencji ludzi do stadnego życia, zaś kot to archetyp indywidualizmu.
Inna poruszona teza to motyw owcy wchodzącej w wybranych ludzi. Odczytany został jako wena twórcza stymulująca niektórych do twórczego działania. Kiedy ich opuszcza czują się tak jak bohaterowie powieści Murakamiego – bezowczy, czyli pozbawieni sensu życia.

Czasami warto zabić owcę w sobie, aby nas zupełnie nie zniszczyła.
Jedna z pań powiedziała: "cieszę się, że już nic nie muszę i nikt mnie nie namówi do przeczytania innych pozycji Murakamiego. Nic nie wniosła ta książka do mojego życia, ani wiedzy o Japonii i jej mieszkańcach, ani zachwytu nad pomysłowością pisarza"

Niektórym osobom sprawiał problem styl pisania jakiego użył autor. Według nich zdania są zbyt krótkie, urwane i nie powiązane ze sobą, przez co akcja książki rozmywa się.
Część pań nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Krótkie zdania uznały za sensowne i klarowne, absolutnie dostosowane do wręcz reporterskiej narracji.
Dobrze, że tyle sprzecznych emocji wywołała ta książka. Dyskusja była burzliwa. Szkoda tylko, że zabrakło młodszych uczestników naszych spotkań. To właśnie do młodego pokolenia proza Haruki Murakamiego dociera najpełniej.

W spotkaniu uczestniczyło 9 osób. Wśród nich była pani z Radia Łódź, która nagrywała nasze wypowiedzi. Zachęcona sympatyczną atmosferą imprezy postanowiła uczestniczyć w następnej.