Recenzje czytelników klubów DKK

Recenzja DKK przy MGBP w Uniejowie- Fryderyk Chopin

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: piątek, 26, czerwiec 2015 15:56

Beata Szymczak

Fryderyk Chopin od Żelazowej Woli i Pierwszego Poloneza po koncerty w Paryżu i Londynie. Fryderyk Chopin- jeden z najwybitniejszych kompozytorów polskich, urodzony 1 marca, a według niektórych historyków 22 lutego 1810 w Żelazowej Woli, zmarł 17 października 1849 roku w Paryżu. Syn Justyny z Krzyżanowskich  i Mikołaja Chopina. Młodzieniec pod świeżym okiem Wojciecha Żywnego grał na fortepianie, było to też jego pasją. Podczas nauki na fortepianie bardzo się również zżył ze swym nauczycielem. Żywny wprowadza młodzieńca w świat wielkiej muzyki słynnych kompozytorów min. Bacha, Haydna, Mozarta i Hummla, a także i polskich muzyków. Fryderyk już od dziecka miał niepospolity talent i zadziwiał swą genialną sztuką improwizacji. Głos o nim samym nabierała niesamowitego rozpędu, sława w niesamowitym tempie rozniosła się w Królestwie i w stolicy.  Poufale zaczęto go nazywać „ Chopinkiem” otwierały się przed nim salony warszawskiej arystokracji. Fryderyk szybko zyskiwał sympatię namiestnika, wielkiego Księcia Konstantego. Wzbudził duże zainteresowanie, że jego nazwisko pojawiło się w jednym z najważniejszych w Europie pism muzycznych, dzięki której utworzył się nowy etap twórczości. Artysta coraz więcej serca wkładał w swą pracę, że zaczął chorować na gruźlicę, którą to też podzielała jego najmłodsza siostra. Naukę na studiach młodzieńca przerwała śmierć siostry od tego też momentu komponował utwory o bardziej skomplikowanej konstrukcji wymagające zastanowienia i dużego skupienia. Fryderyk bardzo dużo czasu spędzał w żelazowej Woli tam nie tylko po raz pierwszy zetknął się ze wsią i muzyką tam również spędzał tryb życia aktywny biegał, jeździł powozem i konno. Był fascynatem muzyki ludowej. Bardzo chlubił się w mazurkach. Podobnie po latach za granicami przeżywał tęsknotę za krajem przywołując obrazy swej ojczyzny. Muzą Fryderyka była Głodkowska Konstancja do której skrycie wzdychał, zostali sobie przedstawieni niestety młodzieniec nie śmiał zaingerować w bliższe poznanie. Po raz ostatni muzyk w kraju zagościł 2 listopada 1830 roku opuścił go z żalem i niepokojem , potem ruszył zdobywać światową sławę. Resztki optymizmu znikły wraz z wiadomością o wybuchu powstania w Warszawie. Chopin wrócił do Wiednia, tam pozostał sam i  z niecierpliwością targany tęsknotą czekał na wiadomość z kraju. Przygotowania koncertów nie było proste mimo poparcia słynnych muzyków występ na dworze cesarskim był jednakże nikły. Tak więc marzenia o wiedeńskiej karierze nie miały miejsca bytu i spełnienia. Taka atmosfera zmusiła kompozytora do opuszczenia miasta. Podróżował, a ostatnim przestankiem młodzieńca był Stuttgart  i tam właśnie dowiedział się o klęsce. Muzyk przeszedł załamanie nerwowe co spowodowało przełom w życiu i twórczości. Artysta wiele jeszcze osiągnął. Kres jego życia jednakże zbliżał się wielkimi krokami nasilające się ataki krwotoków i kaszlu oraz brak sił spowodowały całkowite wycieńczenie organizmu. Muzyk był świadom nadchodzącej śmierci i prosił o zniszczenie niedokończonych  utworów. W Paryżu przyjaciele i wielbiciele tak niesamowitego człowieka przyjeżdżali by być z nim w tych ostatnich chwilach, po jego śmierci serce Chopina  zostało przywiezione do Warszawy. Cierpienia przyjmował z pokorą i spokojem. Fryderyk Chopin zmarł 17 października w 1849 roku. Pochowany został na cmentarzu Pere- Lachaise.