DKK dla dorosłych (spotk. 20)

Szczegóły

Kategoria: Relacje DKK przy MBP w Pabianicach FB 2 - Dorośli

Utworzono: poniedziałek, 28, luty 2011 17:21

Katarzyna Kuchler

Dnia 23 lutego br. w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pabianicach odbyło się dwudzieste spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, na którym stawiło się dziesięć osób, ośmioro naszych klubowiczów natomiast zadzwoniło z informacją, że leżą zagrypieni i proszą o przekazanie na klubie ich wrażeń z lektury „Stu lat samotności” Gabriela Garci Marqueza, która była „zadana” do przeczytania na to lutowe spotkanie. A wrażenia, i to zarówno te z telefonicznych „konsultacji”, jak i na żywo, były bardzo zróżnicowane. Klubowicze, bowiem podzielili się na dwa obozy – jeden zawierał w sobie zachwyconych, zdeklarowanych fanów książki Marqueza, drugi zaś zgromadził, nawet nie to, że zagorzałych przeciwników, ale właściwie rzec by można, obojętnych odbiorców prozy zdobywcy Literackiej Nagrody Nobla, za całokształt twórczości, za rok 1982. 
Na dobrą sprawę trudno byłoby wyjaśnić przyczynę, tak kontrastowego podejścia klubowiczów do słynnej powieści kolumbijczyka, ale może należy jej upatrywać w dość powszechnej niechęci czytelników do powtórnej lektury tytułów, które już kiedyś czytali. Ta niespecjalnie zachwycona grupa bowiem, to osoby, które po „Sto lat samotności” sięgnęły po raz wtóry, „zaliczywszy” ten tytuł kilkanaście lub więcej nawet, lat temu. Jak mówiły wtedy, np. w latach 60. czy 70-tych ubiegłego wieku były nim naprawdę zachwycone, ale czytając książkę teraz, na potrzeby DKK, niestety już nie. 
Może to i marne usprawiedliwienie i tłumaczenie, ale myślę, że chyba zgodne z prawdą – gust czytelniczy z biegiem lat też się przecież zmienia (i dzięki Bogu, bo stagnacja w jakiejkolwiek dziedzinie, to nic dobrego) i trudno kogokolwiek za to ganić czy osądzać. Gdyby czytać przez całe życie jedną książkę lub tylko te podobne do niej, to cóż byśmy osiągnęli?... A tak, przez ponowną lekturę powieści Marqueza przypomnieliśmy sobie, że przed laty nas urzekła, ale... pora na zmiany (także czytelnicze). 
Ci zaś z klubowiczów, którzy czytali tę skądinąd świetną, prozę po raz pierwszy mogli spojrzeć na nią z takim zachwytem, jak my 20, 30 czy 40-kilka lat temu. I dlatego wydaje mi się, że dopóki będą osoby, które zechcą czytać tak wartościowe pozycje z, już klasyki literatury, to zawsze znajdą się wśród nich tacy, którzy z pierwszej lektury tych dzieł wyniosą zachwyt, na który one z całą pewnością zasługują.
Mimo tak różnych opinii nt. klubowej lektury spotkanie DKK „dla dużych” było całkiem udane, z czego bardzo się cieszę. Na następne zaś umówiliśmy się 30 marca, jak zwykle o godz. 17.00. Porozmawiamy na nim o książce zupełnie innej od „Stuletniej samotności”, tym razem bowiem będzie to pozycja z literatury popularnonaukowej, wydana w ubiegłym roku „Być kobietą i nie zwariować”, autorstwa dwóch pań psycholożek – Katarzyny Miller i Moniki Pawluczuk.