Recenzje czytelników klubów DKK

"Cesarz' Ryszard Kapyściński DKK Rawa Maz.

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: środa, 16, październik 2013 13:16

Zbigniew Pacho

„Cesarz”
Ryszard Kapuściński

    Tym razem spróbujemy w naszej recenzji przeniesiemy się w cieplejsze klimaty a dokładnie do Etiopii. Przeniesie nas tam król polskiego reportażu Ryszard Kapuściński w książce pod tytułem „Cesarz”.
    Jestem pewien, iż większość z nas słyszała o tym pisarzu i o tej książce, jestem pewien, iż większość z nas ma tę lekturę w swoim dorobku czytelniczym. Ale jest to pozycja do której zawsze wato wrócić, zaś Ci miłośnicy książek którzy jeszcze nie mieli okazji do przeczytania „Cesarza” muszą obowiązkowo tę lukę uzupełnić.
Ryszard Kapuściński urodził się 1932 w Pińsku, zmarł sześć lata temu w Warszawie, był najczęściej  poza Stanisławem Lemem tłumaczonym za granicą polskim autorem. Niewątpliwie najbardziej kojarzony jest z zapisami, notatkami swoich przemyśleń które złożyły się na cykl „Lapidaria”, książce poświęconej upadkowi Związku Radzieckiego pod tytułem „Imperium” oraz właśnie „Cesarza”. Tak jak wcześniej wspomniałem autor przenosi nas na dwór etiopskiego cesarza Hajle Sellasje. Kapuściński opisuje życie tegoż dworu na podstawie relacji ludzi którzy stanowili najbliższe otoczenie  Króla Królów. I tak poznajemy człowieka który jest odpowiedzialny za wycieranie butów dostojnikom podczas audiencji które obsikał pupil Cesarza, kolejny jest odpowiedzialny za otwieranie drzwi, którymi władca wchodzi na salę audiencyjną, zaś następny zajmuje się podkładaniem poduszek, na których cesarz opiera nogi, gdy zasiada na tronie by nie było tak bardzo widać jego niskiego wzrostu. Kapuściński opisuje bale na których stoły uginają się od jedzenia, karmienie lwów płatami mięsa, podczas gdy w kraju panuje nieopisany głód. Ciekawe jest tez przedstawienie osobowości i charakterów ludzi z otoczenia Hajle Sellasje. Dobierał on sobie ludzi delikatnie mówiąc prostych, którzy normalnie nic wielkiego w życiu by nie osiągnęli, jego zdaniem dawało to gwarancje uniknięcia spisku, którego się bał i spodziewał. Ponad to tłumaczył to tym, że byli oni mu tak bardzo wdzięczni za to wyróżnienie, iż mówiąc kolokwialnie nic nie kombinowali. Sam zresztą nie odebrał jakiegokolwiek wykształcenia a wszystkie relacje  przekazywane mu były ustnie. Jeżeli chcecie dowiedzieć się jak oryginale funkcje i zwyczaje panowały na dworze Hajle Sellasje koniecznie przeczytajcie „Cesarza” Ryszarda Kapuścińskiego.
Kapuściński miał na tę książkę bardzo ciekawy pomysł. Otóż zestawił on dwa oblicza Etiopii. Tę od strony głodu, biedy i nędzy jaka tam panowała połączył z  satyrycznym aczkolwiek autentycznym ukazaniem nonsensu panującego u szczytu tamtejszej władzy. Z jednej strony świat luksusu, przepychu, bogactwa, z drugiej bieda i śmierć głodowa. I był to strzał w dziesiątkę. To właśnie ta książka przyniosła mu sławę a reportaż stał się bardziej przystępny i ciekawy dla czytelnika. A ile jest w tym wszystkim prawdy, a ile fikcji pozostawiam waszej ocenie …