Recenzje czytelników klubów DKK

Recenzja książki Grażyny Jagielskiej "Miłość z kamienia"

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: środa, 15, październik 2014 17:06

Domagalska Elżbieta

    Powieść Grażyny Jagielskiej pt. „Miłość z kamienia” to wspaniała, poruszająca książka o sile miłości, okrucieństwach wojny i trudnych relacjach między kobietą a mężczyzną. Już od pierwszych stron autorka wciąga nas w swój pełen cierpienia świat, świat lęków i obsesji. Na kolejnych stronach opisuje swoje zmagania z samotnością i śmiertelnym strachem o życie męża, których doświadczała przez blisko 20 lat, będąc żoną znanego korespondenta wojennego.
Wojciech Jagielski brał udział w 53 wojnach, lecz skutki jego wojennych wypraw odbiły się na psychice autorki niezwykle mocno, powodując chorobę nerwową i konieczność leczenia objawów stresu bojowego w klinice psychiatrycznej. Dlaczego tak się stało ? Grażyna  Jagielska  w sposób niezwykle szczery i prawdziwy mówi o symbiozie, jaka panowała na początku ich małżeństwa, stopniowej utracie bliskości we wzajemnych relacjach  i podziale na dwa światy: męski i kobiecy.  Praca całkowicie pochłonęła jej męża, stała się rodzajem narkotyku, a ich relacje zmieniły się diametralnie. Jego świat otwierał się z chwilą zamknięcia drzwi domu. Będąc wewnątrz działań wojennych, balansując na granicy śmierci, żył on pełnią życia, mając poczucie wyjątkowości czasu, miejsca i chyba  własnej. W tym samym momencie świat jego żony zamykał się, kurczył do przestrzeni między piecykiem i zlewem, gdzie wciśnięta, umierała z lęku, czekając na telefon potwierdzający to, co najgorsze. 
I choć to ON widział i opisywał okrucieństwa, jakie niosły konflikty zbrojne, to ONA nie mogła uwolnić się od tych obrazów (odciętej głowy Maraba czy gwałconej Czeczenki), które dręczyły ją w dzień i w nocy. 
I tu nasuwa się pytanie:  dlaczego bohaterka tak długo pozwalała się niszczyć, dlaczego dawała przyzwolenie na to, aby dźwigać cały ciężar samotnego życia, wychowywania dzieci, przyjmowania balastu przeżyć wojennych, jakie oddawał jej mąż ? Jakie są granice miłości, nawet jeżeli osoba, którą kochamy, jest tą drugą polową jabłka ? Myślę, że są to pytania, nad którymi często zastanawiają się kobiety, nie tylko przy okazji tak niezwykłej książki i tak ekstremalnych sytuacji, bo dotykają nas także w zwyczajnym życiu.
Wojciech Jagielski zrezygnował z pracy korespondenta wojennego, aby żona mogła wrócić do zdrowia. Jej przeżycia zaowocowały dwoma powieściami, uznanymi za bestsellery. Czy więc można mówić o happy endzie ? Na pewno nie, bo nic nie wróci bohaterom tego, co zabrał czas.
I na koniec jeszcze jedno pytanie, które stawia sama autorka, pytanie o etykę zawodu dziennikarzy wojennych, tych, dla których potworne relacje z wojen, stają się zwykłą dziennikarską zdobyczą i o której szybko zapomną, bo następne, jeszcze straszniejsze, czekają już na swoją kolej, aby zaszokować odbiorcę.
     Serdecznie zachęcam do przeczytania tej niezwykłej książki Grażyny Jagielskiej, która tak wiele mówi o sile kobiecej miłości. Znajdziemy w niej nie tylko portret psychologiczny wrażliwej kobiety, ale także porażającą prawdę o świecie, w którym żyjemy i o nas samych.  

                                                                                                                       Ewa Piechota