Spotkanie z Wojciechem Tochmanem w MBP w Tomaszowie Mazowieckim
- Szczegóły
- Kategoria: Spotkania autorskie DKK przy MBP w T. Mazowieckim
- Utworzono: środa, 30, październik 2013 13:40
- Izabela Migowska
Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
29 października 2013 roku w Oddziale dla Dzieci i Młodzieży Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tomaszowie Mazowieckim w ramach działalności Dyskusyjnych Klubów Książki odbyło się spotkanie z Wojciechem Tochmanem – mistrzem reportażu, dwukrotnie nominowanym do nagrody NIKE. Tochman znany jest między innymi z takich książek jak „Jakbyś kamień jadła”, „Bóg zapłać, „Dzisiaj narysujemy śmierć”. Jednak głównym tematem spotkania była najnowsza książka p.t. „Eli, Eli”, w której uzupełnieniem tekstu są niezwykle poruszające fotografie Grzegorza Wełnickiego. Właściwie nie tyle uzupełnieniem, co integralną częścią książki. Trudno powiedzieć o czym jest „Eli, Eli”. Jest w niej dużo
o biedzie, o chorobach i cierpieniu. Ale czytelnik ma wrażenie, że jest to również próba nakreślenia relacji między autorem a postaciami, które są opisywane i fotografowane. Manilską dzielnicę biedy Tochman opisuje zadając mnóstwo pytań, na które jak sam przyznaje nie ma odpowiedzi. Na te pytania nikt nie umie odpowiedzieć. Kto wie ile sierot mieszka na cmentarzu? Gdzie są zaginione dzieci? Na co chorują? Kiedy ostatnio jadły? Poprzez tę książkę (jak i przez poprzednie) autor pyta co robi świat dla tych ludzi? Co robi Kościół i politycy? Dlaczego tzw. „biały człowiek” ogranicza się do robienia tym biedakom zdjęć traktując ich jako część krajobrazu, a nie jako ludzkie istoty, którym trzeba pomóc nawet wbrew zdrowemu rozsądkowi. Owszem pomagając jednemu nie pomagamy innym
i tym samym zaburzamy jakiś porządek, ale czy to usprawiedliwia obojętność? Wszystkim tym, którzy podróżują w bliższe i dalsze rejony świata, książka „Eli, Eli” każe się zastanowić nad tym jak postrzegają otaczającą rzeczywistość. Czy wakacyjne zdjęcia przedstawiające zdeformowane chorobą ludzkie ciała należy traktować jako pamiątkę, czy jako świadectwo bezduszności ludzi i całych organizacji powołanych do pomagania innym?
Wojciech Tochman podczas spotkania w tomaszowskiej bibliotece nie odpowiedział na te pytania, ale z pewnością dał pretekst do przemyśleń zebranych tam słuchaczy nad tym, ile empatii mają w sobie wobec innych ludzi, z którymi los obszedł się dużo gorzej niż
z nimi samymi.
