Wojciech Albiński, Antylopa szuka myśliwego
Wojciech Albiński, Antylopa szuka myśliwego
Wojciech Albiński zadebiutował w wieku 68 lat, dobrze przyjętym przez czytelników i krytykę, tomem opowiadań „Kalahari” w 2003 roku. Od lat mieszkając w RPA, poświęcił pierwszy tomik tematyce Czarnego Lądu. Nie odszedł od tej problematyki także w kolejnych swoich książkach. Bohaterem trzeciego tomu opowiadań Antylopa szuka myśliwego, wydanego w 2006 roku, jest również ta część świata.
Ale Afryka Albińskiego to nie jest kontynent chat murzyńskich rodem z „W pustyni i w puszczy”. To świat konfliktów rasowych, krwawych wojen plemiennych, zbrodni ludobójstwa i sądowych rozpraw w sprawie ruchów rewolucyjnych. To świat bankowych oszustw, których uczestnicy stają się równocześnie ich ofiarami, i dżungla finansowa. To też świat kariery aktorskiej w wytwórni filmowej Luluwood i przypadkowej pracy, w której wiedzę inżyniera trzeba zamienić na wiedzę o sztuce Zulusów. O rodzinnej wiosce można już tylko nucić pieśni, rzeźbiąc w wysokościowcu przepisowe dwie plemienne maski dziennie, albo starać się przeżyć, czerpiąc pełnymi garściami ze starych tradycji.
Wszystkie te tematy dotyczą osobiście bohaterów opowiadań, którzy niezależnie od koloru skóry, muszą zmagać się z realiami kontynentu po upadku apartheidu. Choć można ich umieścić w innych realiach, Albiński bowiem nasyca opowiadaniami treściami uniwersalnymi, jak choćby ta, że „dla każdego z tych ludzi ludobójstwo oznacza tylko domaganie się własnych praw” [str. 51]. Czarny Ląd niepostrzeżenie stał się bardzo podobny do Europy, z jej wszystkimi wadami, niestety.
Albiński osiągnął to, co według mnie najważniejsze w opowiadaniu – umie snuć ciekawą opowieść, ale robi to z pewnej perspektywy, „z daleka”. Nie wchodzi z butami w życie swoich bohaterów, zachowuje dystans, nawet, jeśli decyduje się na opis pełen szczegółów. Jedynie obserwuje i opisuje. Patrzy i opowiada.
Krótkie opowieści zawarte w tomiku laureata Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza z 2004 roku, są jak pudełko czekoladek – nigdy nie wiadomo, na jaki temat trafimy… I dobrze. Afryka nie jest nam znana, więc można ją poznać poprzez opowiadania Albińskiego. Warto.
Sylwia Krieger
"Antylopa szuka myśliwego" Wojciech Albiński
W dniu 26 listopada odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Omawialiśmy książkę Wojciecha Albińskiego „Antylopa szuka myśliwego”. Jest to zbiór opowiadań, w których autor porusza kontrowersyjne tematy – apartheidu, konfliktów i uprzedzeń rasowych, zderzenia kultur. Wszystkie opowiadania są mocno osadzone w realiach Afryki Południowej. W spotkaniu uczestniczyło 5 osób.
Nieznane oblicze Afryki w opowiadaniach Wojciecha Albińskiego
Na spotkaniu DKK w MBP Łódź-Śródmieście, Filia Nr 11, które odbyło się 6 maja 2008 r. omówiono książkę Wojciecha Albińskiego "Antylopa szuka myśliwego".
Wojciech Albiński urodził się w 1935 r. w Polsce. Pod koniec lat 60-tych pisarz wyemigrował z kraju. Z zawodu geodeta, ukończył studia na Wydziale Geodezji Politechniki Warszawskiej. Przez wiele lat mieszkał w Botswanie, a następnie osiadł w Republice Południowej Afryki. Kilka jego wierszy ukazało się w paryskiej Kulturze. W 2003 ukazał się jego pierwszy zbiór opowiadań pt. "Kalahari", za który otrzymał w 2004 Nagrodę Literacką im. Mackiewicza oraz nominację do Nagrody Nike.
Niewiele jest państw, w których konflikty na tle rasowym i społecznym trwały tak długo i przybierały równie bezwzględną farmę jak na kontynencie afrykańskim. Apartheid, szczególnie w Republice Południowej Afryki, stał się podstawą nierówności społecznej i nietolerancji.
Wojciech Albiński w swoich opowiadaniach przedstawia, z reguły brutalne, obrazy życia na tle przemian dokonujących się na Czarnym kontynencie. Afryka w opowiadaniach pisarza fascynuje i przeraża jednocześnie. Z historii tych trudno nakreślić jednoznaczny obraz codziennego życia ludzi w Afryce. Każdy opowiedziany epizod wstrząsa czytelnikiem, mimowolnie zmuszając go do zastanowienia się nad przeczytaną historią. Egzotyka kontrastów jest widoczna w obyczajowości, w stosunku do rozmaitych spraw życiowych, które w innych częściach świata traktuje się zupełnie inaczej. Autor skupia się na przekazie prawdy o człowieku, jego radościach i smutkach.
Najnowsze opowiadania Wojciecha Albińskiego zawarte w zbiorze "Antylopa szuka myśliwego" odkrywają przed czytelnikiem szokujący obraz Afryki. Finezyjne opisy pięknej, egzotycznej afrykańskiej przyrody i sztuki przeplatają się z brutalnymi obrazami walczących na śmierć i życie ludzi. Współczesnemu czytelnikowi Afryka nie jawi się tu bynajmniej jako kurort, w którym można by odpocząć od cywilizowanego zgiełku i pospiechu. Czas co prawda nie ma dla ludności afrykańskiej znaczenia ; wolne tempo życia nie studzi jednak gwałtownej ludzkiej natury. Nawet takie osiągnięcia cywilizacyjne jak sztuka filmowa czy arbitraż sądowniczy nie służą pokojowi, lecz okrutnym krwawym wojnom plemiennym ("Śmierć plantatora", "Ojciec Izydor"). Dobre wychowanie dżentelmena (Pan Brown w "Śmierci plantatora") maskuje zbrodnicze zamiary panującej junty. Brudne ubranie, pusta walizka, grzebienie, szczotki - subtelne szczegóły odsłaniające ofiarę zbrodnię
mogą zapewne u niejednego czytelnika przywołać obraz ofiar obozów koncentracyjnych II wojny światowej, pozostawionych przez nie rzeczy osobistych.
Fakt, że autor opowiadań mieszkał przez długi czas w Johannesburgu w RPA świadczy o ich wiarygodności.
Opowiadania zasługują na nominację do Pokojowej Nagrody Nobla.
Moderator DKK przy MBP Łódź-Śródmieście FB nr 11
