Mark McCrum, Jak uniknąć gaf w obcych krajach? Poradnik turystyczny
Mark McCrum, Jak uniknąć gaf w obcych krajach? Poradnik turystyczny
Przez ostatnie lata przyzwyczailiśmy się do tego, że internet ułatwił kontakty międzyludzkie, umożliwiając jednym kliknięciem rozmowę ze znajomym z drugiej półkuli. Nieczęsto jednak bierzemy pod uwag różnice kulturowe, jakie niesie ze sobą wychowanie w różnych częściach świata. A możliwości do nieporozumień jest bardzo wiele, o czym można przeczytać w książce „Jak uniknąć gaf w obcych krajach”.
McCrum wiedzę przeróżne ciekawostki na temat podróży po świecie zgromadził w siedemnastu blokach tematycznych: od powitania i rozmowy, przez toasty, posiłki, podróże służbowe i podarunki, aż po ślub za granicą i obrzędy pogrzebowe.
Można się z nich dowiedzieć, w jakim azjatyckim kraju nie używa się pałeczek, jak traktuje się psy w krajach arabskich, co to jest „bakszysz”, gdzie nielegalny jest homoseksualizm, jakie numery uznają za pechowe Japończycy, jak zręcznie wybrnąć z kulinarnego wyzwania zjedzenia oka kozy, gdzie nie będzie wścibskie pytanie o zarobki, w którym kraju obchodzi się „urodziny wszystkich”; gdzie można bezkarnie trzymać łokcie na stole i na jakiej liście „dziesięciu naj” na pierwszym miejscu znajduje się Czad. Przydatna za granicą może okazać się wiedza, czy warto na odwrocie wizytówki podać tłumaczenie danych na język lokalny i gdzie ważniejszy jest interes, a gdzie dobre relacje między biznesmenami, a nawet z jakiej okazji tańczy się „dollar dance” i jak targować się na arabskim „suku”. Jadąc do Arabii Saudyjskiej trzeba wiedzieć, w jakim celu powołano „Mataween”, we Włoszech koniecznie pamiętać o starannym czyszczeniu butów, jak zachowywać się w fińskiej saunie, czym w Afryce zapłacić za żonę i co zrobić w Chinach z papierem toaletowym (na pewno nie wyrzucić do muszli). Z tej książki można się też dowiedzieć, że Australijczykom brak klasy, jak mierzy się czas „a la mexicana”, co oznacza portugalskie słowo „saudade”, na czym polega niemiecki „Polterabend”, co to jest Singlish i gdzie zabronione jest nie tylko posiadanie narkotyków, ale też… gumy do żucia.
Niestety, dla Brytyjczyka Polska jest chyba mało ważna (albo zwyczajnie mało o niej wie), bo pojawia się w książce zaledwie kilka razy, m.in. stereotypowo w kontekście wódki, przy okazji znaczenia kwiatów (chryzantem) i pakowania bukietów oraz gestu Kozakiewicza (choć to hasło pojawia się raczej dzięki tłumaczce) i typowego polskiego śniadania. A przecież także w naszym kraju świętujemy Dzień Kobiet (przypisany przez McCruma Rosji), blokujemy młodej parze drogę do kościoła (nawet, jeśli nie jesteśmy „francuskimi wiejskimi dzieciakami” [str.181], zdarza nam się wycierać sos z talerza kawałkami chleba i jesteśmy równie przesądni, jak reszta świata (ale autor nie pisze, które przesądy dotyczą nas). Najwięcej miejsca poświęca krajom arabskim, Japonii i Chinom.
Przewodnik dla ciekawych świata lub tych, którzy dużo podróżują, ze szczególnym uwzględnieniem biznesmenów, choć jej forma (króciutkie notki na dany temat) i nadmiar informacji zaczęły mnie w pewnym momencie nużyć. McCrumm udowadnia, że różnic kulturowych nie można tak łatwo zatrzeć. Ale jest to udane połączenie rozrywki i wiedzy.
Sylwia Krieger
