Recenzja książki "Chłopięce lata" J.M. Coetzee

"Chłopięce lata" J.M. Coetzee to pierwsza część autobiografii autora. Jest to książka odminna od innych utworów pisarza. Napisna w trzeciej osobie, z niezwykłą precyzją ukazuje przeżycia i stany emocjonalne bohatera, jego lęki i kompleksy. Młody J.M. Coetzee, to dziwny chłopiec - samotnik, który nie zawiera głębszych przyjażni z kolegami ze szkoły , dorastający w dziwnej jak na ówczesną RPA rodzinie, w której rolę głowy domu pełni matka. Chłopiec ją kocha i równocześnie nienawidzi za pieczę jaką nad nim sprawuje. Ze względu na warunki w jakich się wychowuje, czuje się społecznie wyobcowany, brak mu silnego poczucia przynależnośći i identyfikacji z grupą społeczną. Ta alienacja bohatera przebija z całego utworu.

Czytając "Chłopięce lata" czuje się dominujący w książce smutek. Opisany tu Związek Południowej Afryki (dzisiejsza RPA) po II wojnie światowej, to kraj stagnacji, ostrych podziałów społecznych,kulturowych i religijnych oraz braku nadziei na lepszą przyszłość - jak prowincjonalne miasteczko, pokryte tonami kurzu. Lecz mimo wszytstko książkę czyta się dobrze, wciąga nas historia bohatera, a jej niespodziewany koniec wyzwala uczucie nidosytu, chce się od razu sięgnąć po następną część. "Chłopięce lata" J.M. Coetzee można śmiało polecić wszystkim, którzy lubią dobrą literaturę.

Na podstawie wypowiedzi członków DKK napisała Beata Bogusławska moderator Klubu przy Filii 14 Łódź-Bałuty.