"Cień wiatru" Carlosa Ruizo Zafona
Miłość, śmierć i spalone książki
Czy jedna książka może zmienić życie człowieka? Cmentarz Zapomnianych książek, tajemnicze miejsce usytuowane w samym centrum Barcelony. Latem 1945 roku dziesięcioletni Daniel Sempre znajdzie się w miejscu, które całkowicie zmieni jego życie. Ojciec prowadzi chłopca do starego antykwariatu, gdzie w symbolicznym akcie inicjacji, każde pokolenie dokonuje metaforycznego aktu adopcji. W tym nietypowym antykwariacie znajdują się książki zapomniane, niechciane bądź przeklęte, chłopiec ma za zadanie wybrać jedną z nich, zmienić jej los, a tym samym ocalić od zapomnienia. Wybiera powieść „Cień wiatru”, nieznanego autora Juliana Caraxa. Wybierając tę właśnie książkę ma wrażenie jakby to ona wybrała właśnie jego, czekała właśnie na niego już od bardzo dawna, może nawet zanim przyszedł na świat. Tak zaczyna się niezwykła przygoda Daniela, który zafascynowany „Cieniem wiatru” pragnie poznać inne książki Caraxa. Poetyka książki jest zanurzona w oparach mgły, deszczu, tajemnicy. Takiej scenerii poznajemy pasaże, tajemne przejścia, malownicze uliczki powojennej Barcelony. Magiczna atmosfera, nastrojowość służy poznaniu, wprowadza w nieznaną rzeczywistość. Życie Daniela od momentu spotkania z „Cieniem wiatru” staje się aktem ciągłej inicjacji, poznaje miłość, spotyka przyjaciół Powieść Zafóna to przykład powieści szkatułkowej, gdzie jedna historia zawiera się w innej, jedna tajemnica w drugiej, elementem łączącym, symbolicznym centrum, kluczem do rozwiązania zagadki jest oczywiście postać Caraxa. Zdaniem tłumacza książka Carlosa Casasa - w trakcie lektury „Cienie wiatru” uległem złudzeniu, że jestem jednym czytelnikiem. Paradoks tej książki polega na tym, że takiemu uczuciu ulegają miliony.” Każde słowo powieści jest pełne namiętności, przesycone inteligencją wyobraźni, jest swoistym hołdem złożonym literaturze, próbą ocalenia klasycznej powieści w dobie literatury masowej. Zafón twierdzi, że literatura jest sztuką, która wymaga precyzji od pierwszego rozdziału. Literatura to zawód i powołanie. „Cień wiatru” to udowadnia. „Niewiele jest rzeczy tak nieodwracalnie zastawiających ślad na czytelniku, jak pierwszą książka, której udaje się odnaleźć drogę do jego serca”- Carlos Ruiz Zafón
Karolina Augustyniak Uczestnik DKK przy MBP w Konstantynowie Łódzkim
Recenzja książki Carlosa Zafona \"Cień wiatru\"
Książka, której bohaterem jest… książka. Przyciąga już sam poetycki tytuł – „Cień wiatru”. Obiecuje tajemnicę i ona jest. Carlos R. Zafon prowadzi czytelnika ulicami Barcelony połowy XX w., zaczynając od Cmentarza Zapomnianych Książek. To tam dziesięcioletni Daniel Sempre ocali od zapomnienia „Cień wiatru” Juliana Caraxa. I tak losy Daniela zaczną łączyć się z losami Caraxa i bohaterów jego książki...
Zagłębiamy się w świat wielu tajemniczych i niesamowitych zdarzeń, poznajemy kolejnych bohaterów, których sylwetki są bardzo wyraziście nakreślone przez autora. Najciekawszą z nich jest niewątpliwie Fermin Romero de Torres. Człowiek z tajemniczą i tragiczną przeszłością, doradca bibliograficzny firmy Sempre i Synowie posługuje się barwnym, często dosadnym językiem i jest autorem wielu złotych myśli, jak choćby tej: „Telewizja to antychryst i ośmielam się twierdzić, że wystarczą trzy lub cztery pokolenia, a ludzie nie będą wiedzieli, jak się samemu bąka puszcza, człowiek wróci do jaskiń, do średniowiecznego barbarzyństwa i do stanu zidiocenia”. Prorocze słowa…
Książka C.R.Zafona to także opowieść o miłości: tragicznej, nieszczęśliwej, spełnionej. Postaci kobiet – ważne, ale nie pierwszoplanowe : Penelope Aldaya, Nuria Monfort, Klara Barcelo, Beatriz Aguilar. Spotkania kochanków w niesamowitych wnętrzach pałacyku zwanego dawniej Mglisty Anioł i mającego mroczną przeszłość. Aury tajemniczości dopełnia demoniczna postać inspektora Futero ścigającego swych szkolnych przyjaciół, których uznał za śmiertelnych wrogów.
Klimat powieści uzupełniają piękne czarno-białe fotografie Francesco Atala-Roca przedstawiające ulice i budowle Barcelony.
Książka Juliana Caraxa ocalała dzięki Danielowi Sempre. A Ty jaką książkę chciałbyś ocalić od zapomnienia?
Wiesława Kruszek Uczestnik DKK przy PBP w Sieradzu
"Cień wiatru" Carlos Ruiz Zafon
Recenzja powstała na podstawie wypowiedzi klubowiczów
Jako miłośnicy czytania spotykamy się na co dzień z wieloma książkami. Jak odróżnić pozycję interesującą od zwykłego „czytadła”. Pierwszy kontakt z książką, to kontakt wzrokowy, czyli okładka, a następnie recenzja. Czy jesteśmy w stanie na podstawie tych dwóch elementów wydać trafną opinię i wybrać coś ciekawego. Na pewno nie. Dopiero w momencie zagłębienia się w świat wykreowany przez autora wiemy co „trzymamy w ręku”. Tak właśnie było z książką Carlosa Ruiza Zafona pod tytułem „Cień wiatru”. O czym właściwie jest ta książka?. Niedawno spotkałem się z opinią, iż jest to książka o książce. Na pewno w wielkim skrócie można tak to ująć, ponieważ motywem przewodnim jest książka, którą mały chłopiec Daniel Sempere ma uratować od zapomnienia(czyli po prostu ją przeczytać). Dziesięcioletni bohater podąża za ojcem - księgarzem i antykwariuszem ulicami powojennej Barcelony do miejsca zwanego Cmentarzem Zapomnianych Książek gdzie wybiera sobie książkę Juliana Caraxa pod tytułem ... "Cień wiatru".
W iluż prywatnych i publicznych księgozbiorach zaginęły niezliczone, dawno zapomniane pozycje, których nikt już nie czyta, nikt nie pamięta ich treści?.
Młody Daniel - bohater naszej książki jest tak zafascynowany lekturą, że postanawia odnaleźć jej autora, niejakiego Juliana Caraxa. Okazuje się, że nie jest to takie proste. Zagadka książki zatytułowanej właśnie Cień wiatru i jej autora Juliana Caraxa to niesamowite wydarzenia i emocje, które towarzyszą rozwiązaniu tej intrygi. Cień wiatru, który Daniel wyniósł z Cmentarza to unikat – od wielu lat ktoś z ogromną wytrwałością i zawziętością szaleńca systematycznie odnajduje i pali każdy egzemplarz powieści Caraxa. Mimo to chłopiec postanawia zmierzyć się z zagadką. Nie jest osamotniony w tych poszukiwaniach, towarzyszy mu Fermin, którego Daniel znajduje w slumsach Barcelony, a który potem staje się jego najlepszym przyjacielem i powiernikiem tajemnicy Caraxa. Jest to bardzo barwna postać, która swoim sposobem bycia potrafi nas niesamowicie rozbawić lub spowodować, że zakręci się przysłowiowa łezka w oku. Akcja książki toczy się przez dziesięć lat. Towarzyszymy Danielowi w odkrywaniu coraz to nowych kawałków układanki, które prowadzą do finału, którego nikt nie mógł się spodziewać. Razem z mozolnym odkrywaniem tajemnicy, jesteśmy świadkami przemiany tego chłopca w mężczyznę, doświadczamy z nim pierwszych miłosnych uniesień i pierwszej goryczy miłosnego zawodu. Motyw nieszczęśliwej miłości Daniela łączy się w dziwnym związku z odkrywaną krok po kroku tajemnicą Juliana Caraxa. Całość jest wpleciona w wędrówkę po Barcelonie, niezwykłej i nam Polakom mało znanej (jest rok 1945, a więc w Hiszpani rządzi dyktator Franco). Na pierwszy rzut oka dobra sensacja, ale sposób prowadzenia narracji, złożoność osobowości bohaterów, metamorfoza postaci, powiązanie przez autora ich perypetii, wyróżnia tę książkę z pośród innych. Poddając się magii powieści Zafóna, uczymy się dostrzegać piękno w prostym życiu zwykłych ludzi i miejsc.
Jak powiedział Krzysztof członek Klubu - „Niezwykła książka, polecam ją wszystkim. Przeczytanie jej wyrwało mnie z monotematyczności ostatnio ukazywanych się woluminów”.
w Rawie Mazowieckiej
Zbigniew Pacho
"Cień wiatru" Carlosa Ruiza Zafona
Recenzja książki o której rozmawialiśmy na spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki 25 kwietnia 2008 r.
Już wcześniej czytałam "Cień wiatru" , ale z wielką przyjemnością wróciłam do tej lektury ponownie bowiem jest to niezwykle fascynująca książka do której chętnie się wraca. Zafon opowiada historię chłopca ,którego życie ogniskuje się wokół książek a w szczególności jednej książki zapomnianego pisarza Juliana Caraksa "Cień wiatru", którą znajduje na Cmentarzysku Zapomnianych Książek w tajemnym miejscu w Barcelonie. Ma jej strzec przed zniszczeniem i ukryć przed człowiekiem, który chce ją spalić i sprawić by przestała istnieć tak fizycznie jak i w wyobraźni czytelników. Główny bohater Daniel zafascynowany książką i jej autorem szuka jego bliskich i świadków jego dramatycznych losów, nie podejrzewając nawet, iż zaczyna się największa i najbardziej niebezpieczna przygoda jego życia. Niezwykły talent pisarski Carlosa Ruiza Zafona sprawia iż ,my czytelnicy również wciągamy się w tę historię tak mocno że trudno nam wrócić do rzeczywistości, w której żyjemy . Ten świat książki pochłania i absorbuje nas czytelników całkowicie. W tej powieść znajdziemy wartką akcję i zawiłą wielowątkowość oraz wszechobecną tajemniczość. "Cień wiatru" trudno jednoznacznie sklasyfikować bo odnajdujemy w niej elementy powieści przygodowej, thrillera , czy romansu ale jest to również powieść o mieście. Opisy starej Barcelony są wspaniałe i pobudzają wyobraźnię czytelnika niepowtarzalną aurą wąskich uliczek, antykwariatów i knajpek "To miasto ma czarodziejską moc-zanim się człowiek obejrzy już wejdzie pod skórę i skradnie duszę". Władze Barcelony powinny być wdzięczne Carlosowi Ruizowi Zafonowi za tak wspaniała reklamę ich miasta, której z pewnością nie znajdzie się w zwykłym przewodniku po Barcelonie . Jestem przekona że wiele osób na całym świecie po przeczytaniu tej książki zaplanowało wycieczkę właśnie do tego miasta aby samemu doświadczyć niezwykłej i tajemniczej aury tego miasta. Przejść się tymi samymi uliczkami, którymi przechadzali się bohaterowie książki i odnaleźć kluczowe miejsca z "Cienia wiatru". Zobaczyć budynki pogrążone w mroku, podziemne krypty, korytarze i galerie oraz nieskończone ilości schodów, które w sposób mistrzowski budują w powieści atmosferę grozy i tajemnicy.
"Cień wiatru " to hołd złożony literaturze, pojawia się w niej ważne pytanie : książka i jej wpływ na człowieka. Czy rzeczywiście książka jest w stanie zmienić nasze życie ? i autor daje tu czytelnikowi znakomity materiał do zastanowienia się nad rolą książki w swoim życiu.
[...] niewiele rzeczy ma na człowieka tak wielki wpływ jak pierwsza książka, która od razu trafia do jego serca.
[...] czytać to bardziej żyć, to żyć intensywniej[...]
Moderator DKK przy MBP Łódź-Śródmieście FB nr 8
